Contract Game (Girl to Girl Story)

Kabanata 30 -Let's get married

Kabanata 30

Let's get married

Lorien's POV

"Lo-Lorien?" Nauutal na sabi ni Robi sakin.

Para akong sinamento ako sa kinatatayuan ko. Para akong binuhusan ng yelo, daig pa ang ALS ice bucket challenge. Naabutan ko kase siyang may kayakap sa office niya. Matangkad, morena at medyo balangkinitan ang katawan.

Nag uunahang tumulo ang mga luha ko. Kaya ba nanlalamig na siya sakin dahil may bago na siya? Ipinagpalit na niya ako?

"Lorien si-si L-Lyka. Lyka si Lo-Lorien." Mahinang pagpapakilala samin ni Robi. Lingid sa kaalaman niya, nasasaktan na ako. Naglakad palapit sakin si Lyka at naglahad ito ng kamay.

"Hi? Lyka po." Tiningnan ko lang ang kamay niya. Tumingin uli ako kay Robi, wala na ba siyang nararamdaman para sakin?

"Lo-Lorien." Mahinang pagkakasabi ko kay Lyka. Pinilit kong ngumiti sakanya. Ilang saglit lang ay hindi ko na mapigilan ang sarili ko.

Hindi ko na kinaya kaya tumakbo nalang ako palabas sa coffee shop. Nag umpisa na akong mag break down. Nanghihina na ang mga tuhod ko.

"Babe! Lorien! Teka!" I heard Robi shouting my name. Hindi ko na siya nilingon dahil hindi ko kaya. Tuloy lang ako sa pag walk out. Hindi ko kayang tignan pa siya.

"Taxi! Taxi!" Tawag ko sa taxi. Kahit anong pilit kong sumigaw ay walang lumalabas sa boses ko.

"Lorien. Stop. Please?" Naramdaman kong may taong yumakap sa likoran ko ng napakahigpit. Alam ko na kung sino yun.

"Robi please, let me go. Ayoko na. Pagod na pagod na ako. Gusto ko ng umuwi." Cold na sabi ko kay Robi. Sobrang nanghihina na ako.

"Pakinggan mo muna ako Lorien. (Iniharap niya ako sakanya. She's still holding my waist. Wala naman na akong nagawa dahil naubos na ang lakas ko) Let me explain what you saw. She's just listening--" Hinawakan niya ang balikat ko. She's trying to explain but I'm really tired of our drama. So I cut her off.

"No! Wala kanang kailangan ipaliwanag Robi. I get it na, masaya kana sakanya. Please don't make it hard for me. I saw it with my own eyes. Go back to her. Ayaw ko ng makinig sa mga paliwanag mo. Masaya ka naman na sakanya diba? Mukha hindi mo na ako kailangan." Pagtutulakan ko sakanya. Napapatingin na samin ang mga tao sa kalsada. Buti nalang at malayo layo na kami sa coffee shop.

"Yan ba ang gusto mo?! Sige. Fine! Sabihin mo na ang gusto mong sabihin. Isipin mo na ang gusto mong isipin. Ang labo mo Lorien! Manhid ka ba talaga? (Hala. Nagbreakdown na talaga siya) Lorien, alam mo ba yang mga pinagsasabi mo?! It's just a misunderstanding between us. Bakit mo ba pinapalaki pa ang away natin? Okay ako na ang may mali. Masaya kana? Sorry kung nasasaktan ka. Dapat nga ako ang magalit sayo eh. What you saw back there?! (Natatawa siya pero may nakita akong patak ng luha mula sa mata niya. She's wiping her tears pero tuloy parin ito sa pagtulo) was just a friendly hug. Gusto ko kaseng magkaayos tayo. And she made me realize na I shouldn't let you go. She told me that I should figth for us.. pero sabihin mo lang kung pagod kana at ayaw mo na sakin." Unti unti ng bumitaw ang mga kamay niya sa bewang ko. Siya naman ngayon ang umiiyak.

Natulala ako sakanya. This was the first time I saw her crying like this. Gusto ko siyang yakapin pero nasasaktan parin ako. Bigla akong kinabahan sa sinabi niya. She's letting me go?

"Robi...please." Mahina kong sabi. Nakatingin lang ako sakanya. Nakayuko lang siya at umiiyak.

"Let me finish. Pagkatapos neto pwede ka ng umalis. Alam mo? Dapat nga ako ang magalit sayo eh. Akala mo ba ganun kagaling makita ang mahal mo na masaya sa ibang tao? Akala mo ba hindi ko alam na nagkikita kayo ni Peter? Akala mo parang wala lang sakin?! Ha Lorien?! Akala mo ba ganun lang kadali yun! Hindi ganun kadali kung alam mo yun. Unti unting nasisira ang pagkatao ko sa tuwing ngumingiti ka sakanya." Sumbat niya sakin. Sinisigawan niya ako. All I can do was to stare and listen at her.

"Nakita mo kami ni Pe-peter? Robi....It's not what you think." Sagot ko sakanya. Ngayon ako naman ang nagsusumamo sakanya. I'm trying to hug her pero she's just dodging my hands.

"It's not what I think?! Lorien! Damn it! That's bullshit! You know it's not that easy! Dahil alam mo kung gaano kasakit. Masakit! Akala ko may mahihintay pa ako, pero sa nakikita ko wala na. Parang nahulog ako sa bangin at hawak hawak mo ang kamay ko. Akala ko hahatakin mo ako pataas pero you let me hanging. Siguro kailangan ko ng bumitaw. Parehas lang tayong masasaktan. Dapat nga pasalamatan mo si Lyka. Gustong gusto ko ng sumuko, lorien. Cause we're not meant to be. Pero....(she paused. Nakikita ko sa mga mata niyang nasasaktan nga siya. Gusto na ba talaga niya igive up ang lahat? Ayaw na ba niya talaga? Tapos gusto niya magthank you pa ako sa babae niya?) Dahil sakanya, I realize that this heart. This heart of mine (She's pointing her heart) loves you so much. I can bare so much pain. Ganun kita kamahal. Kung inaakala mong susuko ako at ibibigay kita kay Peter, no! Dahil mahal na mahal kita. Pero masakit na eh. Masakit na masakit na." Robi said with sincerity in her eyes. Nakukunsyensya na talaga ako. Nanghihina akong nakikita siyang umiiyak.

"Robi mahal din kita. Sorry kung pinagbintangan kita na babae mo yun. I just can't take it if iiwan mo ako. Hindi ko kayang mawala ka at ayokong may kahati. I'm sorry if you're jealous at Peter. Sorry jung hindi kita nabibigyan ng enough time. Sorry kung hindi ko naiparamdam sayo ang pagmamahal ko. You know ikaw lang ang mahal ko. Never doubt about it. Ikaw lang ang laman ng puso at isipan ko. Ikaw lang ang itinitibok neto. Don't get envy at him. Makulit kase siya. Ayaw ako lubayan. Makakahalata naman si mommy pag iniwasan ko siya. I'm sorry but I promise from now on, hindi na ako lalapit lapit sakanya." Sabi ko at pinunasan ko ang mga luha sa mata niya. I hold her hand at itinapat ko ito sa puso ko. Tumigil naman na siya sa pag iyak. She's just starting at my eyes.

Niyakap ko siya ng mahigpit ng hindi siya nagsasalita. Natatakot ako. Hindi ko kaya mag isa. Paano ako kung wala na siya? Mababaliw ako. Hinding hindi magbabago ang pagmamahal ko sakanya kahit ilibing mo pa akong buhay. Ipaglalaban ko siya kay mommy. Kung kapalit pa man neto ang pamilya ko handa kong isugal para sakanya.

Parehas kaming humihikbi. Hinding hindi ko kakayanin ang mawala siya sakin. Wala akong pake kung nasa tabi kami ng kalsada. Wala akong pakealam kung madaming tao ang nakikiusisa. Ang gusto ko lang sa ngayon ay magkaayos kami ni Robi.

I can hear her heart beat. Nakahilig ako sa chest niya. Naririnig ko ang bawat paghinga at bawat pagtibok ng puso niya. Hindi parin niya ako niyayakap. Iiwan niya na kaya ako? Talaga bang sumuko na siya?

"Please wag mo akong sukuhan Robi. Please don't leave me. Let's start a new beginnig. Dadating din ang panahon, tatanggapin rin tayo nila mommy, pero for now wag muna natin sabihin. I promise, I'll tell my family about us. Isusugal ko lahat para sayo. I love you baby. I love you so much." Sabi ko at mas hinigpitan ko pa ang yakap ko sakanya. Naramdamn ko namang humalik siya sa buhok ko.

"Then, let's get married. Ayaw ko ng pakawalan ka pa. Mahal na mahal kita Lorien. I'll give you all the best in life. Kase hinding hindi ko kakayanin pag pinakawalan pa kita. Marry me and I promise I'll love you forever. Ipaglalaban kita. Kahit na magpakailan pa man. Itaga pa nila yan sa pinakaloob looban ng puso ko. (Lumuhod siya sa harap ko at hinawakan ang kanang kamay ko. She's proposing) Ayaw ko ng magpaligoy ligoy pa. I know hindi maayos ang mga nakaraang araw natin but I promise to make you happy every day. Kahit wala akong dalang singsing ngayon, will you make me the happiest woman on earth? Will you marry me?" Tanong niya. Parehas nanaman kaming umiiyak. Nakatingin lang siya sakin at pilit na ngumingiti.

"Yes!" Nakangiting sagot ko sakanya. Napaiyak na kaming dalawang. Not because of sad tears. It's because of our happy tears. Tumayo na siya mula sa pagkakaluhod at niyakap ako.

"Yes? Yes? Thank you babe. I love you." She said then she spin me around. Nawala lahat ng sakit na nararamdaman ko. Now that she's still inlove with me. And the fact that she just proposed.

Humiwalay siya sa pagkakayakap sakin. Nakatitigan lang kami. Hanggang sa unti unting lumalapit ang mukha niya sakin. I just closed my eyes. Naramdaman ko nalang ang mga labi niyang nasa labi ko. She kissed me passionately. Tumugon ako sa mga halik niya.

We heard the crowd clap their hands kaya napangiti kami ni Robi while we're still feeling each others lips. Hindi maitatago ang kaligayahan namin sa isa't isa.

---
Author's Note

Awoo awooo. UD ulit. Nakakaraos kahit paano. Guys, please let me know if nagustohan niyo tong chapter. Para sipagin ako. hihi salamat! Don't forget to vote. :)