Kabanata 26 -Wounds

756 15 0
                                    

Kabanata 26

Wounds

Robi's POV

Ewan ko ba kung bakit ako tumatakbo ngayon. I even left my car. Urgh. Nanghihina na mga tuhod ko. Okay na sana eh. But suddenly there are some turn or events.

*beep*

Napalingon ako dahil sa busina ng sasakyan na parating. Sinubukan kong umiwas pero nahagip parin ako. Isang pula na kotse ang nakahagip sakin. Gumulong gulong ako sa kalsada and luckily I didn't die. I think I've caught everyone's attention.

"Oh shit!" Narinig kong sigaw ng babaeng lumabas sa kotse niya. "I'm dead. Shit shit."

I heard her cursing herself. Hindi naman ako gaano nasaktan. Konting galos lang. I move my arms to check my body and see if I have some broken bones. Thank God I have none.

"Are you out of your mind?! Oh God! Your arm! It's bleeding. Wait here. I'll call an ambulance." She said then kneel down sa harap ko. Pansin kong padami na ng padami ang mga nakikiusyoso sa paligid.

"No. I'm alright. Galos lang to." Pagpigil ko sa babae. I hold her arm para pigilan, while ako naman ay nakaupo na mula sa pagkakahiga. "I'm fine. I need to go...."

Tumayo na ako at inalalayan niya naman ako. Sa nakikita ko ngayon na expresyon niya ay mukhang frustrated siya. Gusto ko man sana na Iaccompany niya ako kaso I need to go.

"But your bleeding. You need a medical attention. Is there any broken bones? Or do you feel any ache beside your wounds?" Sabi niya while checking me. "Let me take you to my car. Let's see if you're really okay."

"Okay lang ako. It's just some wounds. No broken bones. Just wounds. It's not that deep either." Pagdadahilan ko. I saw a little relieve from her face. Pero at the same time worried parin.

"Ah...are you sure?" She ask. Tumango naman ako, assuring her that I'm fine.

"Yes." Sabi ko. Hindi na ako nagsalita pa at umalis na ako sa harapan niya.

I forgot to tell my name. I didn't ask her name either. All I know she's the same age as me. Or maybe? Mukhang nasa age 19 to 25 lang naman siya. I'm not sure though. She has a white skin as snow. Pink lips and a brunet hair color.

"Wait! Can i please know your name?!" Narinig kong sigaw niya sakin. Pero dahil malayo layo na ako, i didn't answered back.

Naglalakad na ako pauwi ngayon. Unti unti ko ng nararamdaman ang hapdi sa mga sugat ko.

Hindi ko sure kung nasaan na ako. Basta ang alam ko I run away. Uuwi nalang muna siguro ako. I need to rest and compose myself. Saka kailangan kong gamutin ang mga sugat ko.

I chose this kind of ache. Kasalanan ko naman kung bakit ako nasasaktan ngayon eh. Not because of the open wounds in my skin but deep inside, there are wounds in my heart. Pinili kong mahalin si Lorien even she's still in a relationship.

Ang hindi ko maintindihan, mahal niya parin ba si Peter? I thought she'll tell him na may mahal na siyang iba. Fuck. Nasasaktan ako. I need an explanation.

*flashback*

"Wow. I'm kinda surprised seeing my little sister smiling without a reason. Tell me, nasisiraan ka na ba ng bait? Do I need to take you to mental?" Pang aasar na sita ni Thea ng pumasok siya sa office ko without knocking the door.

Hindi ko namalayan na nakapasok siya dahil nanaginip ako ng gising. I was thinking about Lorien. Ano kayang ginagawa niya ngayon? Should I ask her to lunch? Or maybe mas maganda if dinner nalang.

Contract Game (Girl to Girl Story)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon