"အသက်ရှူအသက်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းရှူ သွင်း အင်း ဟုတ်တယ် အဲ့လိုလေးရှူနေနော်"

<Zawgyi>
"ကိုကိုေလး! ကိုကိုေလး! ကေလးလွလားဟင္?"

"ဖူးး!!"

ေကာ္ဖီေသာက္ေနတဲ့တိမ္တိုက္မွာသူ႔ေ႐ွ႕ေရာက္လာတဲ့နတ္သားေလးေၾကာင့္ေကာ္ဖီေတာင္သီးသြားသည္။ဗိုက္ဖံုးအက်ီၤအျပာေရာင္ေလးနဲ႔သူေလးရဲ႕ဗိုက္က၈လေက်ာ္ေနပီမို႔သိသိသာသာေလးစူေနသည္။ကိုယ္ဝန္စ႐ွိကတည္းကဆံပင္မညႇပ္ေတာ့တာေၾကာင့္ပုခံုးထိ႐ွည္ေနတဲ့ဆံပင္မ်ားကိုမနက္ကေလးတင္မွကိုယ္တိုင္က်စ္စၿမီးေလးႏွစ္ဖက္ခြဲက်စ္ေပးထားသည္။

"လွလားလို႔ ကိုကိုေလးရဲ႕"

ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္လွရက္လြန္းေနတဲ့ဗိုက္ႀကီးသည္ေလးကိုသူသိပ္အသည္းယားေနမိသာ္။

"ဘယ္လိုေတာင္လွရက္လြန္းေနတာလဲကြာ ကိုယ္စိတ္မခ်ရေအာင္လို႔"

"ခ္ခ္ ကိုကိုကေတာ့ပိုပီ"

သေဘာတက်ျပံဳးရယ္ေနတဲ့ကေလးငယ္ကိုေပါင္ေပၚထိုင္ခိုင္းလို႔မနက္စာကိုခြံ႔ေကြၽးေနသည္။

"bossေရ!ေလျပည္ က်ေနာ္လာတယ္ဗ်!"

"ေဟာ ကိုေဝယံလာပီထင္တယ္ ကေလးမွာထားတဲ့အက်ီေတလာပို႔တာေနမယ္"

"ကေလး စားလို႔မပီး.."

လွစ္ခနဲေျပးထြက္သြားတဲ့ဗိုက္ကေလးကိုလွမ္းေတာင္မဆြဲလိုက္မိ။ေဝယံလာပို႔သည္က ဗိုက္ဖံုးအက်ီၤမ်ားသာျဖစ္လိမ့္မည္။အစက သူလဲဗိုက္ဖံုးအက်ီၤမ်ားဝယ္ေပးမလို႔ပါပဲ ဒါေပမယ့္သူေလးကေယာက်္ားေလးျဖစ္တာေၾကာင့္အဲ့လိုဝတ္ရမွာကို႐ွက္မယ္ထင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ခပ္ပြပြအက်ီၤမ်ားကိုသာ ဝယ္ေပးခဲ့သည္။သို႔ေပမယ့္သူထင္ထားသလိုမဟုတ္ပဲ သူေလးကဗိုက္ဖံုးအက်ီၤေလးေတကိုကိုယ္တိုင္ဝယ္ပီးတစ္ေန႔တစ္ေရာင္ဝတ္ျပေလသည္။သူ႔မွာတစ္ေန႔တစ္ေန ဒီကေလးငယ္ေၾကာင့္အသဲေတတစ္ျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြၾကေနရသည္။အရင္ကဆံပင္တိုတို လူေကာင္ေသေသးေလးကလဲခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသလို အခုလိုက်စ္ဆံၿမီးေလးနဲ႔ဗိုက္ေဖာင္းေဖာင္းကလဲတစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုလွေနျပန္ေရာ။

Save Him(Completed)Where stories live. Discover now