Admit It, You Want Me🐚 With A Badboy Roommate NL

43 In Zijn Armen

Ik onderbreek hem met een zoen. Ik probeer hem zo gerust te stellen. Hij zoent me terug. Een traan rolt over zijn wang. Hij draagt me nog steeds.

"Alec het is echt oké."

"Nee dat is het niet Nova, hij moet met zijn vieze poten van je afblijven. Als er nog ooit iemand aan je komt, ik sla ze verrot. Ik had hem verdomme tot zijn laatste adem moeten slaan. Het belangrijkste is dat jij niet gewond bent geraakt."

Wanneer we aankomen bij de kamerdeur zet hij me neer. Hij houdt me nog om mijn middel vast. Ik veeg met mijn duim zijn traan weg. We kijken elkaar in de ogen aan. Wanneer ik zie dat het hem te veel wordt en overspoeld aan woede, trek ik hem dichter bij me. Hij neemt me steviger vast en laat zijn hoofd op mijn schouder rusten. Ik sla mijn armen om zijn nek heen en ga met mijn hand door zijn haar. Ik probeer hem te kalmeren. Ik merk aan hem dat hij dit echt nodig heeft en gek genoeg voel ik me terug comfortabel. Het geeft me een beschermend gevoel.

"Kom we gaan terug naar binnen, binnen zitten we rustiger." fluister ik in zijn oor.

Als ik me binnen heb omgekleed zie ik Alec op het balkon zitten. Hij staart zinloos voor zich uit. Ik schuif de glazen deur opzij en ga langs hem staan.

"Kom we gaan slapen. Probeer er maar niet meer aan te denken." ik steek mijn hand uit.

Hij neemt mijn hand vast en volgt me naar het bed. We kruipen onder de lakens en gaan tegenover elkaar liggen. Hij steekt wat plukjes van mijn haar achter mijn oor.

"Slaapwel Nova." en hij heeft me een kusje op mijn voorhoofd.

"Alec, wil je me misschien vasthouden? Alleen voor deze nacht."

"Natuurlijk Nova."

Ik nestel me dicht tegen hem aan en hij slaat een arm om me heen. Ik hou zijn arm vast.

"Is dit beter?"

"Ja, bedankt."

"Nova er gaat je niks meer gebeuren zolang ik hier ben."

"Dat weet ik. Weltrusten Alec en nogmaals bedankt."

Voor ik het weet val ik in slaap in zijn armen, het geeft me enorme rust. Ik voel me veilig bij hem.

*ALEC*

Ik loop weg van het strand. Het is avond en het begint donker te worden. Bijna niemand is nog buiten te bekennen. Ik heb een paar uur in de zee gezwommen om mijn gedachten te verzetten. Wanneer ik net langs het laatste zwembad ben gepaseerd zie ik Nova met die taxichauffeur, volgens mij was zijn naam Lorenz. Voor ik het weet trekt hij haar aan haar arm mee. Ze roept steeds machteloos "Nee alsjeblieft niet doen!". Ik wil haar helpen maar het lukt niet. Zijn geduld is op en hij slaat haar. Een rode afdruk vormt zich op haar gezicht. Ze kijkt me aan. "Alec! Alec help!". Wat ik ook doe, ik kan niks. Ik kan niet eens lopen ik kan alleen maar toekijken. Wanneer ze nog een keer wordt geslagen schrik ik wakker.

Ik ben nat van het zweet. Ik had een nachtmerrie. Ik heb slecht geslapen en kan alleen maar denken aan gisteravond en wat er gebeurt zou zijn als ik 5 seconden later ingreep.
Langs me zie ik Nova vredig slapen. Ze is gelukkig niet wakker geworden door mijn schok. Ik probeer mijn draai terug te vinden maar ik kom niet in slaap. Een geeuw ontsnapt uit mijn mond. Wanneer ik op mijn telefoon kijk zie ik dat het nog maar half 6 is.

Ik besluit me te douchen en om wat baantjes te zwemmen aangezien ik toch niet meer kan slapen, maar wanneer ik iets te veel geluid maak door uit bed te stappen wordt Nova wakker.