Admit It, You Want Me🐚 With A Badboy Roommate NL

3 Waarheid Komt Naar Boven

"Is alles wel oké?" Vraagt hij bezorgd.

"Ja alles is oké ik ben gewoon wat moe." lieg ik.

Ik zie aan zijn gezichtsuitdrukking dat hij mij niet gelooft. Hij krapt over zijn stoppelige kin met zijn vingertoppen en kijkt mijn moeder vragend aan.

"Nova ik vraag het niet nog een keer, vertel me wat er aan de hand is." vraagt hij nu weer met een luidere stem.

Ik heb een prop in mijn keel en krijg het warm. Ik ga toch maar de waarheid vertellen.

"Ik was vanmorgen gehaast. Toen ik de trap opliep en niet oplette, liep ik tegen de glazen lamp boven de trap, de lamp maakte een krakend geluid en hing scheef. Plots brak het glas in honderden stukjes. Ik had geen tijd meer om de scherven op te rapen en de lamp terug recht te hangen omdat ik naar school moest."

" Kun jij wel iets?! Onhandige nietsnut!" Schreeuwt mijn vader met een rood hoofd.

Hij staat op en stampvoet naar me toe. Ik weet niet waar toe hij in staat is. Ik wordt steeds banger en ren snel naar mijn kamer. Ik heb mijn vader wel vaker zo gezien en het gaat deze keer om een stomme lamp.

" Doe rustig Ron! Hou er mee op!"
smeekt mijn moeder met tranen in haar ogen.

Ik begrijp het niet hoe mijn vader zo kan reageren.
Dit is niet de eerste keer en ik begrijp gewoon niet waarom.

Trillend zit ik op mijn bed. Ik hoor mijn moeder huilen. En dit alles om een lamp? Mijn vader hoor ik stofzuigen terwijl hij zit te schelden over van alles en nog wat. Ik probeer mezelf wat te kalmeren en kruip onder de dekens. Ik leg mijn hoofd op mijn kussen en huil het uit. Voor ik het weet huil ik mezelf in slaap.

Wanneer ik wakker word is het erg stil in huis. Ik kleed me om en loop naar onder. Mijn vader is nergens te bekennen. Mijn moeder zit erg stil op de bank. Ze neemt een tissue en veegt haar tranen snel weg. Ze denkt dat ik die niet heb gezien.

"Mam wat is er allemaal nog gebeurd?" vraag ik stilletjes.

"Het wordt tijd dat je weet wat er echt aan de hand is. Ik heb het lang genoeg verzwegen."

Verbaasd kijk ik haar aan. Wat heeft ze al die tijd verzwegen? Ik ben haar enige kind. Is ze nooit eerlijk geweest tegen me?

Ze komt op adem en verteld wat er al die tijd speelde.

" Vanaf dat ik je vader leerde kennen wist ik dat hij veel dronk maar dat kon me niks schelen. Ze zeggen wel is 'liefde maakt blind' dat was bij mij al die tijd het geval. In het begin was het nog best te doen maar hij dronk steeds meer en meer. Door al die drank kreeg hij agressieproblemen. Een tijd voor ik het wou uitmaken met je vader door het drankprobleem kwam ik er achter dat ik zwanger was van jou. Daardoor bleef ik bij hem. Toen ik dacht dat het niet meer slechter kon worden kwam ik er achter dat hij vreemd ging. Ik was er kapot van. Hij wist goed genoeg dat ik er van op de hoogte was, het scheelde hem niks. Ik wou al die tijd er niks over zeggen om ons gezin bij elkaar te houden. En nu zitten we hier." zegt mijn moeder bedroefd. Ik zie het verdriet in haar gezicht.

" Wow mam dit wist ik allemaal niet, ik vind het heel moedig van je dat je het nu eerlijk tegen me hebt verteld." vertel ik haar geschrokken maar ook opgelucht aangezien ik nu weet wat er speelde.

Ik omhels mijn moeder maar er blijft een vraag bij me hangen.

" Mam, heb je misschien enig idee waar hij nu is?"

Het wordt even stil.
Mijn moeder kijkt stil voor zich uit. Na een tijdje sloft ze naar de eettafel.
Daar pakt ze een klein briefje op. Ze geeft het trillend aan mij.

Ik kan niet geloven wat er op staat. Ik barst in tranen uit.