Admit It, You Want Me🐚 With A Badboy Roommate NL

13 Tijd Uit Het Oog Verloren

Hoe graag ik ook wil mee gaan, het is al laat en ik heb mijn moeder niks meer laten weten. Ze verwacht me waarschijnlijk elk moment thuis. Vooral omdat ik nog niet heb ingepakt voor maandag. "Ik wil hem graag mee uitlaten maar het is al laat ik moet naar huis." zeg ik terwijl ik zie dat zijn gezichtsuitdrukking snel veranderd. Hij vind het jammer. "Is goed hoor, andere keer. Dan zie ik je maandag weer." antwoordt Alec terwijl hij Bruno aan de leiband heeft.

Ik loop het mega huis uit en spring op mijn fiets. Wanneer ik naar buiten kijk is het al donker aan het worden. Het is een stuk kouder dan daar straks. Met rillende handen neem ik mijn stuur vast en fiets terug naar huis. Thuis zie ik mijn moeder al bezorgd buiten staan. "Nova lieverd waar zat je? Het is ijskoud buiten. Kom gauw binnen." zegt ze bezorgd.
"Ik was mijn winkeltas vergeten in de stad en een jongen van op school heeft hem meegenomen voor mij."

Mijn moeder kijkt me vragend aan. En begint te glimlachen. "Ziet die jongen jou misschien zitten? Hebben jullie wat?" Denkt ze nou echt omdat ik het 1 keer over een jongen heb dat ik er gelijk gevoelens voor heb? Alec was gewoon zo vriendelijk om het mee te nemen naar huis. "Nee mam, gewoon een vriend van mij. Hij is de beste vriend van Tom. Tom ken je wel toch? De vriend van Laura." Even zie ik haar denken en dan zie ik aan haar gezicht dat ze weet over wie ik het heb. Ik geef haar een knuffel en zeg dat ik ga douchen en daarna slapen. Het is tenslotte al laat.

De volgende ochtend wordt ik wakker van talloze meldingen op mijn telefoon. Wanneer ik mijn telefoon ontgrendel, zie ik pas hoe laat het is. Shit het is al 13u en ik heb nog niet eens fatsoenlijk ingepakt voor morgen. Ik hoor mijn moeder de trap op komen.  Ik slaak een zucht. Ik heb zeker 10u geslapen en alsnog val ik nog steeds bijna in slaap. Ik hoor geklop op de deur. De deur maakt een krakend geluid wanneer hij open gaat.

Daar staat mijn moeder. Vrolijk en opgewekt. Ze draagt een seige groene jurk met daaronder hakken. Ze heeft haar haar opgestoken met een speld en ruikt naar bloemen. "Goedemorgen of eigenlijk goedemiddag lieverd, heb je goed geslapen? Het is al behoorlijk laat, wil je een kopje thee drinken?" vraagt ze enthousiast. Ik heb haar in tijden niet meer zo gezien. "Hey mam, je bent zo vrolijk en wat ben je mooi. Ga je vandaag ergens speciaal naartoe?"
Ze is even stil en haalt diep adem.

"Ik heb op mijn werk iemand leren kennen, Dries, we gaan vandaag samen naar een terras. Ik vind hem een erg leuke man en ik verheug me er op. Maar Nova je moet wel weten als je dit niet ziet zitten dan mag je me het eerlijk zeggen en dan vertel ik hem wel dat het een andere keer doorgaat."

Ik ben blij voor mam. Ze verdiend dit. Ook al voelt het wat vreemd. Die naam komt me bekend voor. Ik zal het me maar inbeelden, ze zei er ook geen achternaam bij.
" Natuurlijk is het geen probleem mam, ik ben blij voor je. Geniet er maar van. Na alles wat er is gebeurd tussen jou en pap, wordt het tijd dat je weer plezier in je leven hebt." ik omhels haar. Wat ben ik blij dat mijn moeder zich zo goed voelt.

Wanneer mijn moeder met de auto vertrekt om naar Dries te rijden, komt er een raar gevoel bij op.
Ik heb deze naam al vaker in mijn omgeving gehoord . Maar wie is die man? Ik probeer het wat van me los te laten, maar het vreemde gevoel blijft hangen.