09

11 1 0
                                    

CHAPTER 09: SHOULD I STILL?

KYLE

"have you seen her yet?" tanong ni xavier saakin, ever since eloise came here at l.a, i haven't seen her, kahit nagkita na sila ng mommy at pati na rin ng mga kapatid ko, i still haven't seen her.

"i don't know kung kaya ko pa makipagkita sakanya" i said to the both of them, i can still face her but the courage to actually talk to her, that's i don't know what will happen if it did and i did met her.

"sir may project location visit po kayo with yna" my secretary said and i just nodded for a response, "talagang focus ka sa intership ah" pag bibiro ni leon, "halos mag kasama sila ni yna ng ilang araw paano hindi ma fofocus yan" sagot naman ni xavier.

"ewan ko sainyong dalawa at walang magawa sa buhay buhay, iwanan ko muna kayo"

"kita kita mamaya sa bahay ni veronica ah! ngayon ang uwi ni prinsessa" bilin ni leon at tumango na lang ako, naalala ko ngayon pala iyon.

pagkalabas ng office ko, agad ako dumaretso sa internship department para sunduin si yna, i know it will be a misunderstanding for others but it is just university project plus i really don't care what others might think.

"yna nandiyan na sundo mo!!"

she just smiled at me and went out, takot pa din siya hanggang ngayon?

"hanggang ngayon pa ba yna? takot ka sa mga tao? akala ko ba mag kaibigan na tayo?" i ask her while we are in the elevator, "ayaw ko lang paghinalaan tayo" tss, what a excuse.

when we got into the car, ang tahimik pa din niya, "may nagawa ba ako para hindi ka mag salita ngayon?" i ask her and that made her back into her senses, "tapusin na lang natin ito, next next week na ang deadline" she said.

"yun ba talaga yna?" i look at her as if i am asking for her to tell what is it.

"may kailangan ba tayo pag usapan?" parang kaming nagtatalo bilang mag jowa which is not.

"hindi natin matatapos ito yna kung ganyan ka at iisipin mo pa din ang mga tao nakapaligid pag kasama mo ako" i truthfully said, "wag na natin ituloy ngayon kung ganyan ka rin naman yna, ayaw ko mag sayang ng oras pag ganito" hanggang ngayon hindi pa din kami umaalis sa parking lot ng kumpanya.

i really hate mostly when people are like this, time is always precious to me, ayaw ko masayang ang bawat oras na meron ako.

i just left her in the car because it frustrates me so much the way she acts right now, akala ko ba gusto niyang makapagtapos? pero dahil lang sa mga taong nakakakita saamin ganito siya umasta?

calling "leon"
leon: oh pare napatawag ka?
me: nasa office ka pa?
leon: palabas na ng park-
*end of call*

"kyle!" salubong ni leon and i went to him leaving yna there, naramdaman ko rin ang tunog ng kotse ko na lumabas na siya at sinundan ng tingin ni leon.

"anong nangyari at mukhang hindi kayo okay?" leon ask, "it's been almost what? weeks? since we are doing this intership partner group, at hanggang ngayon hindi niya parin maiwasan ang tingin ng mga tao sakanya pag kasama niya ako" i said to leon, "hayaan mo na baka may ibang nangyari din kaya ganuon siya, tara sa bahay ni veron? nanduon na sina jae" he said and i went to my car, baka pag sumabay pa ako sa loko, hindi ko na makita ang araw bukas.

mahal ko pa ang buhay ko.

"i'm sorry, i just can't deal intership for today"

a note on my dashboard left by yna, somehow i think of what leon said, baka may nangyari lang sakanya.

but - my mind can't get off about her, as soon as i start my car, i called celine, her friend.

calling "celine"
celine: yo kyle, what's up?
me: kasama mo ba si yna?
celine: kasama niya si roco eh, bakit? may nangyari ba? buti nga agad bumalik ito eh.
me: may nangyari ba sakanya ng nakaaraan na araw? parangwala siya sa mood kanina
celine: ohh it's because of her dad setting her up to someone. hindi naman maka-hindi ito si yna dahil buong buhay niya naman naka laan sa pag ppatunay niya sa magulang niya.
me: ohh, thank you. i need to go
*end call*

WHEREVER YOU ARE | twisted marriage - book 3Where stories live. Discover now