"Ah, saat kaç ya?"
Elini boynundan çekerek sağ bacağını öne uzattı ve eşofmanının cebinden telefonunu çıkardı.
"Of, daha çok erkenmiş ya..."
Ardından boynunun acısından olsa gerek bedeniyle birlikte bana döndü.
"Daha iyi misin? Nasıl hissediyorsun?" diye sordu.
"İ-iyiyim, her ş-şey i-için t-teşek-kürler..." dedim ve sıcacık tebessüm ettim.
"Ne teşekkürü Açelya. Hastaydın tabii ki seninle ilgilenmem gerekiyordu."
Bunu yapan ilk kişisiniz ama...
Annen ve sen.
"Neyse hadi kalk bakalım. Bizimkiler uyanmıştır. Daha iyi hissediyorsan aşağıya inelim. Belki sana da iyi gelir." dedi gülerek.
"S-sen in. B-ben g-gelirim." dedim ve yavaşça yatakta doğruldum.
"Yardım ister misin?" diye sordu o endişeli ses tonuyla. Bu ondan duymaya alışık olmadığım bir şeydi.
"Y-yok, bben halled-derim. B-bu arad-da eline ne oldu?"
Sorduğum soruyla gözleri kısa bir anlığına ellerini buldu ve yaralarına baktı kısaca. Ardından kaşlarını çatıp sinirle soluk alıp verdi. Ardından sırıtarak gözlerini açtı ve bana baktı.
"Kapıya çarptım." dedi kaşlarını hafifçe kaldırarak.
Benim laflarımı bana kullanıyordu...
"İ-inanalım bak-kalım..." dedim ve yataktan kalkarak odadaki banyoya ilerledim. Banyoya girdiğimde kapıya yaslanarak bir müddet öyle durdum. Odanın kapısının kapanmasından gittiğini anlamıştım. İç çekerek dün geceki halimi düşündüm. Kemiklerim ağrıdığı için sürekli ağlayıp durmuştum. Neyse ki düne göre gerçekten daha iyiydim. En azından kemiklerimin ağrısı geçmişti. Bunların hepsi de Giray ve Nermin hanım sayesindeydi...
Yavaşça kapıdan ayrıldım ve lavaboya geçtim. Aynaya baktığımda bu tiple Giray'ın beni gördüğüne inanamıyordum. Utanç verici bir görüntüydü...
Şişmiş ve kızarmış gözlerim, soluk ten ve dağılmış saçlar...
Hızla elimi yüzümü yıkayıp, saçlarımı topladım. Şimdi daha iyiydi.
Banyodan çıktıktan hemen sonra üstümü değiştirmiş, yavaşça odadan çıkarak merdivenleri iniyordum ki Giray'ın sesini duymamla zaten yavaş olan adımlarım daha da yavaşlamış, sesine kulak kesilmiştim.
"Kızı elimizden geldiğince mutlu edelim. Tek bir kötü davranışımız olmasın..."
"Oğlum bize söylüyorsun da bize söylediklerini sadece sen yapmıyorsun. Biz zaten onu bir kızımız olarak benimsedik ve elimizden geldiğince sevgimizi veriyoruz. Bize diyeceğine önce dön de bir kendine bak eşek sıpası!" dedi Şükrü bey hafif sinirle.
"Kötü davranmayınmış, peh!" dedi.
"Cık cık cık, baban doğru söylüyor. Şu evde o kıza kötü davranan bir sensin oğlum. Hayır anlamıyoruz da ona olan bu nefretinin nedenini."
"Bir nedeni vardı ama artık pek bir önemi kalmadı o nedenin. Artık olmadığım biri gibi davranmayacağım o kıza karşı. Kendimi affettireceğim."
Öyle mi Giray efendi?
Peki ben seni öylece kolay affedecek miyim?
Hem bana bu şekilde davranma nedenin ne acaba?
Bana dokunduktan sonra ellerini silmeler, sonra hiçbir şey olmamış gibi gelip öpmeler, sarılmalar. Damla olayına hiç girmiyorum bile...
Kendini affettireceksin demek ha Giray efendi?
Hadi bakalım, görelim...
Geri kalan basamakları inerken hafifçe öksürdüm geldiğimi belli etmek için.
"Heh, günaydın güzel kızım." deyip hızla yanıma geldi ve elini alnıma koyarak ateşimi kontrol etti.
"Ateşin düşmüş. Bugün nasıl hissediyorsun kendini yavrum." dedi sıcacık sesiyle.
Sayenizde çok iyiyim Nermin hanım...
"İ-iyiyim, ç-çok t-teşek-kür ederim." dedim tebessümle.
"Ne demek yavrum. Sen iyi ol yeter. Hadi içeri geçelim biz. Giray sende abini uyandır, Mavi ve Aran'ıda alıp gelsinler."
"Tamam anne." deyip merdivenlere yöneldi.
"Otur sende kızım ayakta kalma. Esma!"
Salona geçip Şükrü beyin çaprazında kalan koltuğa oturdum.
"Kahvaltıyı hazırlamaya başlayın lütfen." dedi Nermin hanım Esma ablaya.
"Tabi hanımım."
"Ee, kızım alışabildin mi eve? Biliyorum bu eve geldiğinizden beri aksilikler, olaylar yakanızı bırakmadı ama ben inanıyorum ki siz bir gün çok mutlu olacaksınız. Bu hayta oğlumun sana yaptıklarından dolayı ben onun kulaklarını çekeceğim sen hiç merak etme." dedi babacan tavırla.
"S-sorun de-değil efendim..."
"Bak hala efendim diyor. Kızım biz amca demen konusunda anlaşmamış mıydık?"
"P-peki Ş-şükrü bey a-amca..." dediğimde kahkahayı koy vermesi uzun sürmedi Şükrü beyin. Onun bu haline bende güldüm ve utançla başımı öne eğdim.
"İlahi Açelya. Kızım sadece amca desen de yeterli."
"Aman Şükrü kızı zorlayıp durmasana." diyerek içeri girdi Nermin hanım.
"Zorlamıyorum sultanım. Sadece kendi aramızda biraz alıştırma yapıyorduk. Değil mi kızım?" dedi Şükrü bey göz göze geldiğimizde bana göz kırptı ve başını onaylamam için salladı. Onların bu tatlı hallerine daha fazla dayanamayarak kahkaha attım. Daha önce hiç bu kadar yakışan tatlı mı tatlı bir çift görmemiştim...
Etraf benim kahkahamla sessizleşirken sadece tek bir tarafa baktıklarını gördüm.
Giray'a...
Merdivenlerin orada durmuş kırpıştırıp durduğu gözleriyle şaşkın şaşkın bana bakıyordu. Hayır yani ilk defa mı gülen biri görüyorsun da böyle öküzün trene baktığı gibi bakıyorsun?
"Birileri sevgili karıcığının gülüşüne aşık oldu sanırım." dedi Toprak abi Giray'ın ensesine yapıştırarak. Onun bu söylediğiyle utanıp bakışlarımı kucağımda birleştirdiğim ellerime çevirdim.
"N-ne diyorsun abi ya" dedi Giray.
Kekelemiş miydi o?
Zorla gülme isteğimi bastırıp ona baktım ve Toprak abiye vurmaya çalıştığını gördüm. Neyse ki tek gülen ben olmadığım için kahkaham arada kaynadı. Karşımızda ki görüntü ise, Giray abisine vurmaya çalışıyor, Toprak abi ise Giray'ın alnına koyduğu elle onu engelliyor bir yandan da diğer elinin tırnaklarını inceliyordu.
"Ah Nermin'im, ah. Biz bir şeyleri unutmuşuz bunlarda sanki. Acaba diyorum bir daha mı girsek şu işlere." demesiyle Nermin hanım kızararak hemen yanındaki yastığı alıp Şükrü beye fırlattı.
"Tövbe estağfurullah!" dedi.
Artık gülmekten akan yaşlarımı silerek olanları izliyordum. Ben nereye düşmüştüm böyle...
<><><><><><><><>
Merhabalaaar ^^ Nasılsınız bakalım. Ben çok iyiyim. Bu bölümü yazarken çok eğlendim yaf, biraz saçma oldu ama olsun... Sizleri güldürebildiysem ne mutlu bana ehehehe. Umarım bölüm hoşunuza gider.
Yıldızımızı parlatmayı ve yorum yapamyı unutmayın ^^
Kendinize iyi bakın seviliyorsunuz <3
Ve son olarak...
Her şey için teşekkür ederim. Her zaman yanımda olduğunuz ve kitabıma bir şans verdiğiniz için...
YOU ARE READING
Zoraki Evlilik
ChickLit"Benim karım olmayı hak etmiyorsun! Her gün eve geldiğimde, senin o kekeleyerek konuşmandan bıktım usandım. Anlıyor musun beni?" Öylece ona bakıyordum. Bu zamana kadar benim kekelememe laf söyleyen birçok insan vardı ama beni en çok üzeni bu olmuştu...
