Bir, iki, üç ve daha niceleri. Elmacık kemiklerimden süzülen yaşlar. Kaldıramıyordum meleğim. Sana çektirdiklerimi yediremiyordum. Öylece mezarının başında ağlarken gökyüzü de benim ile birlikte ağlıyordu birtanem. Bu kelimeyi sana söylediğimde canının ne kadar acıdığını tahmin ediyorum da. Mezarda yatan ben olmalıydım. Senin narin bedenin soğuğu kaldıramaz meleğim.
'Hyunjin, gidelim artık. Yağmur hızlandı'
"Hayır Minho, o soğuğu sevmez! O soğuktan nefret eder!"
Öyleydi de Felix'im. Ne zaman üşüdüğünde yanıma gelirdin, kollarım arasına sokulur uyurdun. Olmamalıydı, böyle olmamalıydı. Ne ben başkasına gitmeliydim ne de sen benden gitmeliydin. Hak etmiştim beni bırakmanı, ama sen hak etmemiştin öylece mezarında tek başına kalmayı.
—————————————
"Çok güzel görünüyorsun birtanem, fotoğrafını çekmeliyim"
Hyunjin rafta duran tozlu fotoğraf makinesini alıp sevgilisinin fotoğrafını çekti. Söylediği gibi, sevgilisi çok güzel çıkmıştı. Saçları rüzgar ile dans ederken derince bir nefes alıp yerine oturmuş ve yan tarafta duran silaha bakmıştı.
"Tam zamanı birtanem. Kavuşmamız için tam zamanı.."
Duyulan yüksek bir silah sesi ardından karanlık. Bedeni öylece boşlukta sallandı. Hyunjin'in son gördükleri ve duydukları bundan ibaretti. 24 Mayıs 2021 tarihinde Hwang Hyunjin gözlerini sonsuzluğa yummuştu.
Her aşk hikayesi mutlu sonla bitmezdi. Hayatın gerçekleri bazı insanların yüzüne sert bir tokat gibi çarpardı. Hyunjin ve Felix ise bu kötü gerçekliğe tanık olan şanssız insanlardı.
Hyunjin'in çektiği;
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
