Yazar Bakış Açısından
Adam, genç kadının apartmanın bahçesine girdiğini fark ettiğinde postürünü düzeltti ve yaklaşık yarım saattir kendine söylediği, her şeyin iyi geçeceğine dair telkinlerine tutundu. Sevde zaten bahçeye adımını atar atmaz Okan'ın uzun bedenini görmüş ve şaşkınlıkla kalakalmıştı. Bugün ikinci kez karşısına çıkıyor olması tesadüf ya da sıradan bir şey olmaktan çıkmıştı artık. Bir şeylerin peşinde olduğu açıktı. İçine çöreklenen huzursuzlukla adımlarını hızlandırdı. Kerem arabayı park edip gelene kadar derdi neyse öğrenmeli ve onu buradan yollamalıydı.
Genç kadın, adamın karşısına dikildiğinde son derece tedirgin bir sesle konuştu.
" Okan? "
Okan sertçe yutkundu, kafasında bu akşamki randevusuna dair detaylarla ilgili sorular kol gezse de bunu yapmamaya karar verdi. Tatsızlık çıkartmak istemiyordu. Ne olduysa oldu deyip önüne bakabilmeliydi. Boğazını hafifçe temizlediğinde kahvelerini usulca, kadının yeşillerine dikti. İlk gördüğü andaki gibi alev alevdi gözleri. O tutkusunu ve ışığını asla kaybetmemişlerdi.
" Seninle konuşmam gereken önemli bir şey var. "
Sevde'nin kaşları huzursuzca çatıldığında konunun geçmiş ilişkileri ile ilgili olduğunu sezmişti. Fakat ne yeri ne de zamanıydı.
" Okan, çok acil değilse başka zaman konuşalım. " dedi bir çırpıda.
Okan böyle bir karşılık beklememenin verdiği şaşkınla kısa bir afallama yaşadı.
" Konuşmadan ayrılmak istemiyorum buradan. " dedi bu kez kararlılığını ortaya koymak ister gibi.
Şu an yaptığı şeyin emrivaki olduğunun farkındaydı fakat içindekileri ona anlatmadan geçirecek bir dakikaya dahi tahammülü kalmamıştı. Sevde tam itiraz etmek üzere ağzını açtığı esnada bahçe kapısının sesi duyuldu ve adamın bakışları arkaya çevrildi. Bununla eş zamanlı olarak da kaşları derince çatılmış, yüzü birden gerilmişti. Dilinin ucuna gelen kelimelere inanamaz gibi bir çırpıda telaffuz ederken öfkeli bakışlarını yeniden kadınınkilere indirmişti.
" Onu eve mi davet ettin? "
Sevde henüz yanıtlayamadan yeni bir soru takip etti sorusunu.
" Sende mi kalacak? "
Kaşları havalanmış, göz bebekleri büyümüştü. İlk randevuda adamı eve davet etmesi ne demekti? Gecenin devamı için farklı planları mı vardı? O yüzden mi şimdi konuşmayalım diyordu? Kerem uzun adımlarla yanlarına gelirken Sevde panikle fısıldadı.
" Lütfen tatsızlık çıkartma, gecemi mahvetme. "
Çünkü bu deli bakışları çok iyi biliyordu. Devamında olacakları da az çok ön görebiliyordu. Fakat buna gösterecek en ufak bir tahammülü dahi yoktu. Okan'ın şaşkınlık barındıran bakışları devasa bir tedirginliği kucaklarken dudaklarından alayla şu sözcükler dökülüverdi.
" He o kadar güzeldi yani gecen? "
Sevde yanıt veremeden Kerem yanlarına varmıştı.
" Merhaba, siz... Duygu'nun abisiydiniz değil mi? "
Okan işittiklerini ve gördüklerini hazmedemezken yüzündeki ifadeyi toparlamaya dahi çabalamamıştı. Fakat yine de Sevde'yi dinledi. Tatsızlık çıkartmadı. Gözleri Kerem'e çevrildiğinde başını hafifçe sallamakla yetinmişti. Kerem bu defa elini kaldırıp tokalaşmak için ona doğru uzattı.
" Düğünde tanışmıştık. Kenan'ın fakülteden.. "
" Kerem. " diye kesti sözünü, bu gereksiz nezakete daha fazla tahammül edemeyerek.
