Dark Love - (NL)

059

059

Eigenwijs als ik ben loop ik hem achterna. "Ik wil gewoon duidelijkheid!" roep ik naar hem. We staan in de tuin. Hij buigt voorover en zijn gezicht is nu dicht bij het mijne. God wat is hij intimiderend lang en groot. "En ik kan het je godverdomme niet geven!" zegt hij terug. Ik weet niet wat het is en misschien is er gewoon iets mis in mijn hoofd, maar als hij zo boos doet en schreeuwt vind ik hem zo aantrekkelijk. Mijn hart klopt in mijn keel. "Waarom niet?" zeg ik zacht. Hij kijkt kort mijn kant op en steekt dan een sigaret aan.

"Omdat relaties en labels altijd alles verpesten. Kijk hoe het het tussen ons nu aan het verpesten is," zegt hij terug. "Dat is alleen omdat jij je er niet aan wil toegeven," zeg ik terug. Hij zucht overdreven en neemt een hijs van zijn sigaret. "Wil je dan niet samen met me zijn?" vraag ik. "Daar heeft het niks mee te maken," zegt hij terug. "Daar heeft het alles mee te maken!" Hij maakt me echt helemaal gek. "Hou godverdomme je kanker bek eens!" schreeuwt hij nu terwijl hij angstaanjagend dichtbij me staat. Zijn borstkas gaat hard op en neer en voor het eerst voel ik me een beetje bang voor hem. Ik heb hem nog nooit met kanker horen schelden.

Ik zet een stap achteruit. Ik draai me om en loop snel weer naar binnen. Tranen springen in mijn ogen. "Soof wacht!" roept hij en ik hoor hem achter me aan lopen, maar ik loop snel door. Ik loop de trap op. Ik wil weg. Ik loop naar de tas met al mijn spullen erin. Snel stop ik alles erin. Raaff komt ook de kamer in. "Soof stop," zegt hij en hij loopt naar me toe en pakt mijn armen vast. "Raak me niet aan," sis ik en hij laat mijn armen los. "Sorry oké?" zegt hij. "Waar ga je naar toe?" zegt hij. Ik zeg niks. "Kan je godverdomme praten?" zegt hij en hij pakt mijn kin en draait hem naar hem toe. "Ik dacht dat ik mijn kanker bek moest houden?" zeg ik kwaad en ik draai me van hem weg en pak mijn spullen verder in.

"Je weet dat ik dat niet zo bedoel!" zegt hij. Ik zucht. Ik loop naar de kast en pak de schoenendoos eruit. Als ik hem open zie ik dat hij leeg is. "What the fuck?" zeg ik en ik draai me om. "Ik wist dat dit ging gebeuren," zegt hij. "Ik geef je het geld zodra je bent gekalmeerd." Ik ben woedend. "Je hebt niet eens het recht om aan dat geld te zitten!" roep ik. Ik storm op hem af. Voordat ik hem een klap kan verkopen pakt hij mijn handen en duwt me tegen de muur aan. "Haal adem," zegt hij. Ik probeer tegen te stribbelen, maar hij is te sterk. Hij staat dicht tegen me aan en ik voel zijn adem op mijn voorhoofd.

"Sorry oké? Ik wilde niet de dingen zeggen die ik zei," zegt hij. Ik haal een paar keer diep adem. "Ik wil je niet pijn doen, oké?" zegt hij. Ik knik. Voorzichtig laat hij mijn handen los. "Ik wil niet dat je weg gaat. Hoor je me?" zegt hij en hij pakt mijn kin vast zodat we elkaar in de ogen aan moeten kijken. "Ik wil dat je hier blijft. Bij mij," zegt hij. Ik knik. "Oké goed," zegt hij en hij trekt me tegen hem aan. "Niet weg gaan."