Dark Love - (NL)

055

055

Ik heb het insane warm. Raaff is als een kachel als het gaat om slapen en ik zweet me rot. We zijn allebei naakt in slaap gevallen. Ik word uiteindelijk wakker van mijn wekker. Kut, het is maandag. Ik heb geen boeken en ik durf niet naar huis te gaan. Snel zet ik de wekker uit en spring ik onder de douche. Tussen mijn benen brandt het nog van gisteravond.

Ik ga denk ik vandaag niet naar school en regel dan vandaag wel de schoolboeken enso. Dan kan ik morgen naar school gaan. Ik ga naar beneden en bak een eitje. Al snel komt Raaff naar beneden. Zijn haar zit helemaal door de war. "Bak je er ook een voor mij?" vraagt hij. "Yes, will do," antwoord ik. "Moet je niet naar school?" vraagt hij. "Ik denk niet dat ik vandaag ga. Als ik vandaag dan mijn schoolboeken kan halen dan kan ik morgen tenminste naar school. Plus ik moet nog een jurk kopen voor het bal donderdag," zeg ik. Misschien wil hij wel mee naar het bal met mij. "Hoe ga je je schoolboeken ophalen?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Geen flauw idee." "Ik kan je helpen als je wil," zegt hij. "Ja graag. Moet je niet werken?" vraag ik dan. "Nee op maandag niet," antwoord hij.

Ik leg de eitjes op onze borden. "Maar ik moet dus ook nog shoppen voor het bal," zeg ik. Ik hoop dat hij de hint een beetje begrijpt. "Ah," antwoord hij. Ik rol mijn ogen. "Ga je mee shoppen?" vraag ik hem. "Liever niet," antwoord hij. "Wat? Hoezo niet?" vraag ik. "Ben niet echt een shopper." "Nou en, je gaat gewoon mee," zeg ik. Hij zucht. We hebben het eten opgegeten en Raaff ruimt alles af.

We zitten in de auto vlak voor mijn huis. "Jij wacht hier hè? Als ik langer dan tien minuten weg ben dan kom je naar binnen," zeg ik. Raaff knikt. Mijn hart bonkt in mijn keel. Ik stap de auto uit en loop naar de voordeur. Ik draai de sleutel in het sleutelgat en ga naar binnen. Is er iemand thuis? Ik sluit de voordeur achter me. Zachtjes loop ik het huis binnen.

"Is daar iemand?" hoor ik de stem van mijn moeder. "Mam?" zeg ik voorzichtig. "Bloempje?" zegt ze en ze komt de gang in gelopen. Vroeger noemde ze me altijd bloempje. "Ik was al benieuwd waar je was," zegt ze. "O ja?" zeg ik. Ze ziet er anders uit. Een stuk ouder. "Ja! Je weet dat ik het heel druk heb. Het is zo fijn om thuis te zijn, maar het is ook wel een grote verandering. Zo veel geldzaken om te regelen," zegt ze. Hier begint het. Ik weet al hoe het gaat. En zodra het over haar gestolen geld gaat weet ik ook hoe het gaat aflopen. "Mam, ik kwam alleen even mijn boeken halen en dan ga ik er weer vandoor," zeg ik snel en ik wil naar boven lopen. "Waar ga je dan naar toe? Je weet dat ik het niet fijn vind als ik niet weet waar je bent of waar dingen zijn," zegt ze. "Ik slaap bij een vriend," zeg ik. "Een vriend? Dat zeggen ze allemaal, maar je weet hoe dat loopt. Straks heb je voor twintigste een kind," zegt ze. Ze had mij op haar negentiende en lijkt er altijd nog bitter over.

"Mam ik moet echt door." "Nee joh! Kom drink een kopje thee en dan kunnen we even bijkletsen. Ze loopt de kamer in en ik volg haar. "Mam..." begin ik en dan zie ik de woonkamer. "Wat is hier gebeurt?" vraag ik. Alles ligt over hoop. "Ja ik heb wat schulden opgelopen en je weet hoe dat gaat. Als de foute mensen weten waar je woont," zegt ze. "Maar weet je, ik zou die schulden kunnen oplossen als ik zou weten waar het geld ligt," zegt ze. "Je weet mam, ik kan dat niet zeggen." "Ik weet het, ik weet het! Pak nou maar je schoolboeken en dan moet je me niet vergeten gedag te zeggen als je weg gaat!" Ik knik en loop naar boven.

Ook hier zijn ze geweest. Alles is overhoop. Ik pak snel wat spulletjes bij elkaar en stop alles in een tas. Dan loop ik naar beneden de woonkamer in. Ik wordt tegen de muur aan gegooid en met een knal land ik op de grond. "Je gaat mij godverdomme vertellen waar dat geld is!" schreeuwt een man. Mijn moeder staat er naast. "Zij weet het als enige," zegt ze. Hij geeft me een trap in mijn buik en ik kots het bijna uit. De man trekt me omhoog en duwt me nog een keer tegen de muur aan. Mijn achterhoofd knalt er hard tegen aan.

"Ze gaat wel toegeven," zegt mijn moeder. De man pakt nu een stiletto mes uit zijn zak. "Zodra ik haar vingerkootje afsnijdt praat ze wel anders," zegt hij. Ik slik en de tranen rollen over mijn wangen. Dan hoor ik het geluid van sirenes en Raaff die de deur intrapt. "Wouten! We moeten weg!" zegt de man en mijn moeder en de man rennen door de achterdeur weg. Ik zak als een zak aardappelen in elkaar. Raaffs armen voel ik om me heen, maar voor ik het weet zie ik zwart voor mijn ogen.