Dark Love - (NL)

025

025

"Fuck sorry oké?" zegt hij en hij laat me snel los. "W-wat was dat?" zeg ik verward. Het was alsof hij in een compleet ander persoon veranderde. "Sorry, ik hield het gewoon even niet meer vol. Ik had dat niet moeten zeggen," zegt hij en hij haalt zijn handen door zijn haar. "Heb je een soort fifty shades of grey complex ofso?" vraag ik terwijl ik naast hem ga zitten op mijn bed. Hij grinnikte. "Zoiets."

"Wil je me pijn doen?" vraag ik. Hij kijkt me aan en dwingt me om hem ook aan te kijken. "Ik zou je nooit pijn doen als je dat niet wilt. Ik heb gewoon af en toe moeite met me inhouden," antwoord hij. "Behalve als ik nu mijn onderbroek uit zou doen, dan zou je me wel pijn doen," zeg ik met een plagerige grijns en hij duwt me achterover, waardoor ik op het bed val. "Dan vraag je er ook wel om."

"Fuck je bent 18 toch?" zegt Raaff opeens. Ik grinnik. "Nou, nee maar wel bijna," antwoord ik. "Fuck fuck fuck, je gaat me toch niet aanklagen ofso hè?" Ik grinnik. "Nee natuurlijk niet. Plus geloof ik mag een 17 jarige ook met meerderjarige zijn. Maar maak je geen zorgen," zeg ik. Hij zucht opgelucht. "Hoe oud ben jij dan?" vraag ik hem. "23," antwoord hij. "Wat?" zeg ik. Dat is kapot oud. "Kan er ook niks aan doen," zegt hij half lachend. Even is het stil.

"Wanneer wil je verder gaan met Adam?" vraagt Raaff. Ik haal mijn schouders op. Raaff rolt op zijn zij en kijkt me aan. Voorzichtig kijk ik in zijn groene ogen. "Het komt echt wel goed. Gewoon onthouden: langzaam naar beneden, maak hem nat, gebruik je handen en kijk hem aan. Oh en geen tanden!" zegt hij. Ik grinnik.

Het is even stil, maar niet ongemakkelijk. Eigenlijk best een prettige stilte. "Wanneer komt je moeder thuis?" vraagt hij dan. Ik zucht. Dat is het laatste waar ik over wil praten. "Weet ik niet," antwoord ik en ik rol op mijn zij met mijn rug naar hem toe. "Mag ik er niet naar vragen ofso?" zegt hij en hij trekt me bij mijn buik tegen hem aan. Ik haal mijn schouders op en breng mijn handen voor mijn hoofd. "Hee wat is er?" zegt hij en hij draait mijn hoofd zijn richting op. Ik kan het niet laten. Een traan rolt over mijn wang en ik probeer nog naar hem te glimlachen. "Praat," zegt hij zacht. Zoals altijd op een bevelende toon, maar dit keer is het lief. "Je moet gaan Raaff. Ik ga morgen ook nog naar Adam," zeg ik en ik ga rechtop zitten. "Nee ik ga niet," zegt hij koppig. "Jawel je gaat," zeg ik terug en ik probeer hem aan zijn arm omhoog te trekken. "Jeetje wat ben jij zwaar." "Komt door al die spieren," antwoord hij. Ik rol mijn ogen, maar kan een kleine lach niet onderdrukken. Raaff komt overeind en legt een arm om mijn schouder. Even zitten we zo en dan staat hij op. "Oké, ik ga. Zie ik je binnenkort weer?" zegt hij. Ik knik. Zachtjes geeft hij een kus op mijn voorhoofd en veegt een traan op mijn wang weg. Dan is hij weg.