Line-Malia Kol ve Klaus

Part 7

Scott kükreyip öne geçti "Napabilirler ki, biz burda kaç kişiyiz? Geri çekilsen iyi olur, seni incitmek istemiyoruz Malia." "O öyle mi o zaman bunu önceden uygulamalıydın." Scott tam öne atılıcakken Peter durdurdu onu, sessiz ama sinirlice "Napıyorsun sen delirdin mi?" "Onlara günlerini göstereceğim." "İntihar edicem demek istedin herhalde." Scott anlamaz gözlerle ona baktı. Peter göz devirip konuştu nazikçe "Malia, napıyorsun? Şu anda mantıklı düşünmüyorsun. Lütfen yanımıza gel. Biliyorum onlar seni incitti ve bende öğrendiğimde çok kızdım ama bizi bırakmana gerek yok, hadi gel." Malia güldü "Bunun için biraz geç kaldın galiba." dedi ve o anda Lydia çığlıkla geri attı ondu. Kol bunu görür görmez vampir hızıyla Lydiayı duvara yaslayı boğdu. Lydia düşünce kaçmaya çalışan Stiles ı gördü ve anında önüne geçti "Hı ıı kaçmak yok, oyun bozanlık yapmaya gerek yok." diyip dişlerini boynuna geçirdi Malia o arada Liam a doğru gitti ve dövüşmeye başladı. Bu Malia için çok zordu Liamı hep küçük karrdeşi olarak görmüştü o yüzden düzgün savaşamıyordu. Ama karnına ardında yüzüne atılan tekmeden sonra Liamın aynı düşünmediğini anladı. Tam Liam ona bir yumruk atıcakken Malia tutup duvara fırlattı. Kol Scott ı kolayca halletti. "Aaa hani güçlü sürünüz nerde?" diyip güldü.

Klaus yere serdiği Derek ve Peter bakarken Kol ve Malia arkasına geldiler. "Bu iş burda bitmedi." dedi. Yürüyüp kapıdan çıkarlerken Malia yerde yatan Lydiayı görüp bir tekme attı. 

Arabaların oraya gidince Kol Maliaya yaklaştı "İstersen seni bırakabilirim." "Teşekkürler gerek yok." "Hadi bırakayım, gece gece yürümene gerek yok." Doğrusu hiç yürümek istemiyordum." İkiside güldüler ve arabaya bindiler. Yol boyu süren garip bir sessizlik vardı. Eve gelince Kol da kapının oraya kadar yürüdü. "İyi geceler" Malia gülümseyerek cevap verdi. "İyi geceler." 

Kol eve grince Klausun ayakta kendisine viski koyduğunu gördü. Kendini koltuğa atıp kafasını geri verdi. Klaus ona bardağı verip karşısına oturdu. "Ondan hoşlanıyorsun değil mi?" "Ne?! Hayır tabii ki, nerden çıktı bu?" Klaus öyle mi diye bakıp "Ondan hoşlanıyorsun." dedi. "Bu kadar mı belli oluyor?" diyip yüzüne elini yapıştırdı. "Ona karşı ne yapacağımı bilmiyorum, zaten incinmiş biri ve hiç yüz vermiyor." "Yüz vermemesinin sebebi olabilir kardeşim."

Malia kendini yatağına attı. Sonra gününü düşündü, Kolun Lydiaya anında atağa geçmesini düşündü. Neden bu kadar korumacıydı? Daha yeni tanışmışlardı. 

Malia aslında okula gitmek istemiyordu ama zorundaydı. Belki onlar okulda olmaz diye umdu. Üstüne düşük bel siyah bir pantolon (niye her şey siyah bilmiyorum siz isterseniz tabii ki başka. ir şeyler düşünmekte özgürsünüz. Siyahla akla çok daha kolay kombin geliyor diye büyük ihtimalle.) Üstüne de siyah bir crop giydi. Ceketini alıp, jordanlarını giyip çıktı evden. Hava çok yağmurlu olduğu için bir taksiye binip okula gitti. Kapıda üstü olan yerde Kol duruyordu, büyük ihtimalle onu bekliyordu. "Hey" dedi Malia Kol da karşılık verdi. "Beni mi bekliyordun?" "Evet. Dün olanlardan sonra tek başına okulda olmanı istemedim, senin üstüne yükleneceklerdir." "Teşekkürler." Koridorda yürürken biri geliyordu Malia onu fark etmemişti Kol çarpmamak için elini sırtına koyup -kavramadan- onu yönlendirdi. Ama öyle bir koyuştu ki resmen sırtına yapıştı eli."Araban yok mu? Hep yürüyerek geliyorsun. Bu hobi olabilir falan diye düşündüm ama bugün taksiyle geldin." "Yok. Aslında sürmeyi bilmiyorum. Yani gerçi bence biliyorum da ama ehliyet sınavını geçemedim." "Senin için seve seve eğitmenleri telkin edebilirim." Malia güldü, sonra şaşkınlık ile ona döndü "Telkin yapabiliyor musun?" Kol bu tatlı haline gülümseyerek başını salladı "Evet, her vampir yapabilir. Ama normal vampirler doğa üstü varlıkları kontrol edemezler; kurtadam, çakal, cadı, vampir ve bu tarz şeyleri." Malia rahatladı ama "Tabii biz edebiliriz. Orijinal vampirler edebiliyorlar." "Yani istesen beni kontrol edebilirsin?" "Aynen öyle" Kol Malia nın gözlerinin içine baktı "Ama istemiyorum. Sana hiçbir şeyi zorla yaptırmam."  Birbirinin gözlerine bakarak yürürken Malia tam sınıfa döndükleri anda dolaba tosladı. "Ahhh" Kol kendini tutamayıp güldü. "Şyi misin?" "Gülmezsen daha iyi olabilirim" sonra Malia da güldü.

Teneffüs olunca dışarı çıktılar, yağmur bitmişti. "Hadi gel, bir yerlere gidelim." Malia içinde iyi olurdu bu ama "Nereye gidicez, hem okul var." Kol ofladı "Okulu boşver. Gidip biraz gezelim." Malia kabul etti. Kolun arabasına bindiler. "Kahvaltı yaptın mı?" Malia başını salladı. "O zaman bu iyi bir başlangıç olabilir." Güzel bir mekana gittiler. Kahvaltı esnasında Kol biraz maceralarından bahsetti, Malia da söylese bile o hiçbir detay vermedi.

Kahvaltı yaptıktan sonra  arabaya bindiler. "Ee Malia hanım siz yönlendirin bakalım bizi." Malia bilemediğinini gösterir haliyle konuştu. "Yani bende bilemiyorum çok dışarı çıkan biri değilim." Malia düşündü buna ondan bahsetmeli miydi emin değildi, ama o ona bir sürü şey anlatmıştı. Malia da söylese sorun olmazdı. Kol düşünceli biraz da hayal kırıklığına uğrarken; çünkü Malia hep soğuk davranmıştı, Malia konuştu. "Aslında bir yer var, eskiden hep giderdim ama artık gitmiyorum." Kol "Neden?" diye sordu. "Orası benim özel yerimdi ama sonra sevdiklerimle de paylaşmak istedim, çok aşık olduğumu sandığım sevgilim-" Kol bunu duyunca biraz hüzünlendi. "-ve kardeşim hatta öte gördüğüm en yakın arkadaşım olan kişileri getirmiştim." Malia devam edemeden Kol sordu "O zaman artık daha özel bir yer değil mi? Gerçi hiç ikisiyle de tanışmadım ama." "Hayır, eski sevgilim ve eski arkadaşım. Bu yüzden orası artık eskisi kadar özel gelmiyor, kirlenmiş gibi." Kol anladığını belirtircesine başını salladı. "Ama cidden güzel yerdir."

Arabayla yola çıktılar, Malia yolu tarif ediyordu. Gittikleri yer bir göldü ve kimse yoktu, ormanların arasında gizli bir cennet gibiydi. Hissettirdiği şey başkaydı. Malia havayı içine çekti "Bu yeri özlemişim dedi." Göle doğru ilerlediler. Kol sonunda ağzını açarak "Cidden güzel yermiş." dedi. Ve ordalardı kazanın yanındaki gölde. Malianın hep kendini suçladığı ailesinin öldüğü o kaza. Malia arkasını dönüp arabanın olduğu yere baktı, kazayı yaptıkları araba hala ordaydı. Kaldırılmamıştı. Gözlerini acıyla yumup önüne baktı. Bir süre sessizce orda oturdular, ortamda garip bir hava vardı. Kol sessizliği bozan kişi oldu, "Malia sana bir şey söylemek istiyorum." dedi. Malia başını söyle dermişçesine salladı ve tüm odağını Kol a verdi. Tam Kol bir şey demek üzere ağzını açıcakken bir ses duyuldu.