ရှားချွမ်(Arc -6.7)(end)

Start from the beginning
                                    

"ပင္ပန္းသြားရပီ ကိုယ့္ကေလးေလး"

သူတို႔ခ်စ္ခဲ့တာဘယ္ႏွရက္ေတာင္လဲသူမသိေတာ့။သူလဲrutျဖစ္ေနသလို သူ႔ကေလးကလဲheatဝင္သြားတာေၾကာင့္စိတ္လႊတ္လက္လႊတ္ေသာင္းၾကမ္းပစ္ခဲ့ၾကသည္။႐ွားခြၽမ္ဖုန္းကရက္စြဲကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္လံုးေတာင္ျပဴးသြားေတာ့သည္။

"ခ်ီးး!!!၁လေတာင္လား! ဒါဆိုဒယ္ဒီတို႔ေတာင္ျပန္ေရာက္ေနေလာက္ပီ"

ျပန္ေရာက္လာတဲ့ရႊယ့္ခြၽမ္တို႔မွာအေပၚထပ္သို႔တက္ပီးအဝတ္စားေတထားဖို႔လုပ္ေပမယ့္ပြင့္ေနတဲ့တံခါးနဲ႔အတူေရာေထြးေနတဲ့ေဟာ္မုန္းေတ ၾကားေနရတဲ့ညီးညဴသံေတေၾကာင့္အထုပ္ေလးေတပိုက္လို္ျပန္ဆင္းလာရသည္။ဘယ္အခ်ိနန္ပီးမလဲေစာင့္ေနေပမယ့္တစ္ပတ္ၾကာသည္အထိမတိတ္သြားတဲ့အသံေတေၾကာင့္ေဟာ္တယ္မွာသာသြားေ႐ွာင္ေနရေတာ့သည္။

႐ွားခြၽမ္အပ္ရာမွထကာမႏိုးေသးတဲ့ခ်စ္ရသူေလးကိုေပြ႔ခ်ီလို႔ေရခ်ိဳးေပးရန္လုပ္ရေတာ့သည္။အိပ္ရာတစ္ခုလံုးလဲသူတို႔အရည္ေတနဲ႔ေပပြေနပီမို႔အသစ္ျပန္လဲရသည္။bathtubeထဲထည့္လိုက္တာေၾကာင္ႏိုးမလာေသးတဲ့သူေလးကဘယ္ေလာက္ေတာင္ပင္ပန္းခဲ့လဲေမးေနစရာေတာင္မလို ၁လတိတိမအိပ္မစားပဲခ်စ္ခဲ့ၾကတာမလား။သူကေတာင္းဆိုလိုက္ ခ်င္းရန္ကေတာင္းဆိုလိုက္နဲ႔ေရေတာင္မေသာက္အားဘူး။

"ကိုယ့္အေပၚမၿငိဳျငင္ခဲ့လို႔ေက်းဇူးပါ အဲ့အတြက္ကိုယ္ကမင္းေလးကိုပိုခ်စ္ေပးပါ့မယ္ ႁပြတ္စ္"

...........

ဒယ္ဒီတို႔ကသူတို႔ကိုကန္႔ကြက္မယ္ထင္ခဲ့ေပမယ့္အဲ့လိုမဟုတ္ပဲႏွစ္ေယာက္လံုးကအသာတၾကည္ပဲသေဘာတူေပးခဲ့တယ္။မတူခ်င္လဲမရဘူးေလသူတို႔ကအမွတ္သားေပးပီးသြားပီပဲ။သူတို႔ကေတာ့အားလံုးေအးေဆးျဖစ္သြားပီး။

႐ွင္းရိကေတာ့သူထင္တဲ့အတိုင္းပဲ သူမျပန္ခင္ေတြ႔ခဲ့တဲ့alphaေတလက္ခ်က္နဲ႔ေဆးရံုမွာကိုမာဝင္ေနပီ။သူမတားခဲ့လို႔ေနာင္တရလားဆိုရင္ ႏိုးပါ ဒါဟာျဖစ္သင့္လို႔ျဖစ္သြားတာ။မဟုတ္ရင္သူမေနရာမွေဝဒနာခံစားေနရမွာ သူ႔ကေလးျဖစ္ေနမွာေလ။သူမရဲ႕ဖခင္alphaအဖိုးႀကီးကေတာ့ သူ႔အ႐ွက္ကိုသူခြဲပီးသူ႔သမီးအေၾကာင္းကိုထုတ္ေျပာမွာမဟုတ္ဘူးေလ အဟက္ သူတို႔ထိုက္နဲ႔သူတို႔ကံပဲ။

>>>>>>>>>>

႐ွားခြၽမ္တစ္ေယာက္ ကုတင္ေထာင့္ေလးမွာဒူးေလးပိုက္ပီးအသံတိတ္မ်က္ရည္ေလးေတစီးက်ေနတဲ့ခ်င္းရန္ေၾကာင့္တိုင္နဲ႔ေခါင္းနဲ႔သာေျပးေဆာင့္ခ်င္လာသည္။

"ကေလးရယ္ မငိုပါနဲ႔ေတာ့ကြာ မ်က္လံုးေတနာကုန္ေတာ့မွာပဲ"

"......"

ဘာမွလဲျပန္မေျပာလွည့္ေတာင္ၾကည့္မလာပဲငိုျမဲငိုေနဆဲပင္။ေအာ္ဟစ္ကာသူ႔ကိုလာရိုက္ႏွက္ရင္ေတာ္ေသး အခုဟာက ဘာမွမေျပာပဲငိုတာေတာင္အသံမထြက္ေအာင္ႀကိတ္ငိုရင္း မ်က္ရည္သာအဆင္မျပတ္စီးက်ေနတာမို႔ကိုယ့္ပါးသာကိုယ္ျပန္႐ိုက္ေနမိေတာ့သည္။

"ကဲပါ ကိုယ္ဝတ္မယ္ေနာ္ဟုတ္ပီလား"

"တကယ္လား"

"အင္းတကယ္ မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္"

"ဟုတ္"

......

"ေဟ့ေကာင္!႐ွားခြၽမ္ ဒါကဘာလိုျဖစ္တာတုန္း"

ဗလေတမွအားမနာဗိုက္ဖံုးအက်ၤီႀကီးဝတ္လို႔ဆင္းလာတဲ့သားျဖစ္သူေၾကာင့္ရႊယ့္ခြၽမ္ေသြးအန္ခ်င္ေနပီ။

"က်ေနာ္ဝတ္ခိုင္းတာ ပါး"

ေလွကားေပၚကေနျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆင္းလာတဲ့ဗိုက္ႀကီးသည္ေလးက႐ွားခြၽမ္နဲ႔ဆင္တူဗိုက္ဖံုးအက်ီၤေလးဝတ္လို႔..။

အင္းျပသနာကအဲ့တာပင္ ကိုယ္ဝန္႐ွိေနတဲ့သူေလးကအရင္ကထပ္ပိုကေလးဆန္လာတယ္။လိုခ်င္တာမရရင္မ်က္ရည္ကက်လာေရာ။ခုလဲပန္းျခံကိုလမ္းေလ်ွာက္ထြက္မလို႔သူနဲ႔ဆင္တူဗိုက္ဖံုးအက်ီၤဝတ္ခိုင္းေလရဲ႕။မဝတ္ဘူးဆိုေတာ့ ငိုေရာ။အဲ့ေတာ့လဲသူေလးမ်က္ရည္ေတကိုခံႏိုင္ရည္မ႐ွိတဲ့ကိုယ္ကလိုက္ေလ်ာရတာေပါ့။

"အမေလးမူးလိုက္တာ ေစြ႔ေရ သံပုရည္ေလးလုပ္ပါအံုး"

ေသြးတက္သြားတဲ့အေဖျဖစ္သူကိုေက်ာခိုင္းလို႔ခ်စ္ရသူနဲ႔ဆင္တူဗိုက္ဖံုးအက်ီၤေလးဝတ္ကာလမ္းေလ်ွာက္ထြက္ေလတဲ့alphaရယ္ပါ။ခ်စ္ေတာ့လဲ.......................။

>>>>>>>>>♥<<<<<<<<<<

Save Him(Completed)Where stories live. Discover now