ရှားချွမ်(Arc -6.4)

Start from the beginning
                                    

*ငါဆေးမိထားတာလား မဖြစ်နိုင်တာ သူဆီကနေဘာမှလဲမသောက်ထားပါဘူး"

<Zawgyi>
"ေအးေလ မင္းနဲ႔ငယ္ငယ္ကေဆာ့တဲ့သူငယ္ခ်င္း႐ွင္းရိ"

"က်ေနာ္မသြားဘူး"

"ဟာ!ေဟ့ေကာင္မသြားလို႔မရဘူး ထိုက္ရိကကိုယ္တိုင္ဖိတ္တာ ငါကမနက္ျဖန္အေရႀကီးကိစၥနဲ႔ခရီးထြက္စရာ႐ွိတယ္ အဲ့ေတာ့မင္းသြားမွရမွာ"

"မသြားဘူးဗ်ာ!"

"႐ွားခြၽမ္ ထိုက္ရိကငါ့မိတ္ေဆြကြ ပီးေတာ့ငါတို႔ကုမၼဏီမွာ႐ွယ္ယာလဲအမ်ားဆံုးပဲ ငါအဆင္မေျပလို႔မင္းကိုသြားခိုင္းတာေပါ့ကြာ ဟိုမွာတျခား႐ွယ္ယာ႐ွင္ေတလဲ႐ွိေတာ့မိတ္ဆက္ထားေပါ့ ငါ့ကုမၼဏီကိုမင္းဆီလႊဲတဲ့အခါအဆင္သင့္တာေပါ့ကြာ"

"က်စ္!ဒယ္ဒီမသိပါဘူးဗ်ာ"

"သြားစမ္းပါကြာ ငါတကယ္အဆင္မေျပလို႔ ခနေတာ့သြားလိုက္မ်က္ႏွာေလးဘာေလးျပပီးျပန္ဘာခ်င္လာေပါ့ မဟုတ္ရင္ အားနာစရာႀကီး"

"ဟူးး ပီးေရာဗ်ာ"

႐ွားခြၽမ္ေခါင္း႐ႈပ္႐ႈပ္နဲ႔သာလက္ခံလိုက္ရသည္။

*ထားလိုက္ပါ ငါတစ္ေယာက္ထဲပဲသြားမွာကို ကေလးကိုအိမ္မွာပဲထားခဲ့လိုက္ရင္စိတ္ခ်ရပါတယ္*

>>>>>

At party...

"ဟိုင္း!ခြၽမ္ေကာ လာတယ္ေနာ္ အို ဘယ္ထူးဆန္းမလဲ ႐ွင္မလာ,လာေအာင္က်မလုပ္ထားတာေလ အဟင္း"

အနီေရာင္ဂါဝန္ကိုေပါင္လည္ေလာက္ထိခြဲထားကာ ဆံပင္ကိုလႊားခ်ထားတဲ့သူမကalphaတိုင္းမက္ေမာခ်င္စရာomegaမေလးျဖစ္ေနေပမယ့္ သူ႔အတြက္ေတာ့မဟုတ္။

"ဟက္ မင္အေဖကို ငါ့ဒယ္ဒီဆီလွမ္းဖိတ္ခိုင္းလိုက္တာကို.. မင္းကေႁမြေဟာက္မပဲ"

"That's I'm! အဟင္း စိတ္လႊတ္လက္လႊတ္ေပ်ာ္ေနာ္ ခြၽမ္ေကာ ဒါနဲ႔ ဟိုတစ္ေယာက္ေကာ"

"မင္းကိစၥမဟုတ္ဘူး!!"

"အို ညီေလးကိုသိပ္ခ်စ္တဲ့အကိုႀကီးပါလား အာ sry sry သူကခြၽမ္ေကာရဲ႕ညီအရင္းမွမဟုတ္တာ မယားပါသားဆိုတာေမ့သြားတယ္"

"မင္းကအားလံုးသိေနပါေရာလား"

"႐ွင္းရိေျပာပီးသားေလ ႐ွင္းရိကလိုခ်င္တာ႐ွိရင္ရေအာင္ယူပါတယ္လို႔ ဒါေလာက္ေလးကမေျပာပေလာက္ပါဘူး Have Fan!"

မ်က္လံုးမွတ္ျပကာထြက္သြားတဲ႐ွင္းရိအားသူတကယ္ပင္လည္ပင္းေျပးညစ္ခ်င္ေနသည္။ခနေလာက္သည္းခံကာဟန္ျပေနေပးပီးျပန္မယ္လုပ္ေတာ့..

"ေမာင္ရင္!ျပန္ေတာ့မလို႔လားကြဲ!"

"အာ ဟုတ္ကဲ့ဦးေလးထိုက္ရိ"

"အယ္ အေစာႀကီး႐ွိေသးတာကို ေနပါအံုးလား"

"မေနေတာ့ပါဘူးဗ်ာ ေခါင္းေလးနည္းနည္းေနာက္လာလို႔"

"ဒါဆိုလဲ ဂုဏ္ျပဳဝိုင္ေလးေသာက္သြားပါအံုး"

ကမ္းေပးလာတဲ့ဝိုင္ခြက္ကိုျငင္းခ်င္ေပမယ့္လဲ အရစ္႐ွည္ေနမွာဆိုးတာေၾကာင့္ဘာမွေျပာမေနေတာ့ပဲ ယူေသာက္လိုက္ေတာ့သည္။

"ခြင့္ျပဳပါအံုး"

ကေလာင္...

႐ုတ္တရက္ဖုန္းသို႔ဝင္လာတဲ့mrgေၾကာင့္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့႐ွင္းရိဆီက...

#ခ်င္းရန္က်မလက္ထဲမွာ#

"ဘာ!မျဖစ္ႏိုင္တာ"

႐ွားခြၽမ္စိတ္ပူသြားကာခ်င္းရန္အားဖုန္းဆက္ေပမယ့္လဲမကိုင္တာေၾကာင့္စိုးရိမ္စိတ္ကျမင့္တက္လာသည္။

"ေတာက္စ္!"

႐ွားခြၽမ္အလ်င္စလိုအေပၚထပ္သို႔တက္ကာ႐ွာေတာ့သည္။သူမသိလိုက္တာက ခ်င္းရန္ကဖုန္းကိုအသံပိတ္ရင္းအိပ္ေနတာကိုပင္။

အေပၚထပ္မွအခန္းတစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းကိုဖြင့္ျကည့္ရင္း႐ွာေဖြေနရာမွအခန္းတစ္ခုသို႔အေရာက္ ႏွာေခါင္းထဲသို႔ဝင္လာတဲ့ႏွင္းဆီနံ႔ေဟာ္မုန္းေတေၾကာင့္ ပ်ိဳ႕တက္သြားေတာ့သည္။

"ထင္ထားတာထပ္ေစာသားပဲ"

"မင္း!ခ်င္းရန္ဘယ္မွာလဲအခုထုတ္ေပးစမ္း!"

"သူ႔ဘာသာအိမ္မွာရွိေနမွာေပါ့ က်မကဘယ္သိမလဲ"

"ဘာ!"

"ဟား ဟား ႐ွင္ကက်မေျပာတာယံုသြားတာလား မထင္ခဲ့ဘူး သူက႐ွင့္အတြက္အေရးပါပံုရတယ္"

"ေတာက္စ္!!"

႐ွားခြၽမ္ျပန္ထြက္သြားဖို႔လုပ္ေပမယ့္ခနၱာကိုယ္တစ္ခုလံုးပူေလာင္လာကာ ႐ွင္းရိဆီမွခပ္အီအီရနံ႔ေတေၾကာင့္မ်က္လံုးေတပါျပာကုန္သည္။

*ငါေဆးမိထားတာလား မျဖစ္ႏိုင္တာ သူဆီကေနဘာမွလဲမေသာက္ထားပါဘူး"

Save Him(Completed)Where stories live. Discover now