Tutsak Yüreğim

29. Bölüm

TUTSAK YÜREĞİM
29. BÖLÜM

Geçmişinden kaçabileceğini, kardeşini tüm bu kanlı taht oyunlarından uzakta yaşatabileceğini sanmıştı ama gözlerinin birleştiği adam Tanrının bir cezası gibi dikiliyordu karşısında. Onca insanın arasından bakışlarının kesiştiği ölüm soğukluğundaki mavi gözlerin varlığı onu bu kısa süren büyülü rüyadan uyandırmıştı.

"Hayır, olamaz."

Kendinden geçmiş gibi dudaklarından dökülen fısıltılar kolundan tuttuğu adamın dikkatinden kaçmamıştı.

"Iris iyi misin?"

Yaşlarla parıldayan gözleri eski nişanlısından ayrılıp yanındaki adama kaydığında beline sarılan güvenli kollarını hissetti. Ama bu bile ona iyi gelmemişti. Gözlerini yeniden kalabalığa çevirdiğinde Daniel'in orada olmadığını gördü.

Kalbi korkuyla atarken kalabalığın arasında gezdirdi gözlerini ama onu bir daha göremedi. Bakışları yeniden Kaiden'e kaydığında adamın yüzündeki endişe onu geçmişinden koparmıştı.

"Kaiden!"

Gözleri yeniden kalabalığa kaydı endişeyle. Üzerinde dönen merak dolu bakışları es geçti. "Götür beni buradan, lütfen!"

Kadının iyi olmadığını anladığında bakışlarını takip etti ama hiçbir şey anlayamamıştı. Kalabalıktan ve fazla gösterişten korktuğunu düşünmüş gitmek üzereyken bakışlarının kesiştiği adamla durmak zorunda kaldı.

"Sevgili dostum, geldin demek."

Gözleri Malcolm'un üzerinde sabit kalmış, huzursuz bir şekilde yanına gelmesini beklemişti. Basamakları hızla tırmanıp kendisine gittikçe yaklaşan adamın meraklı bakışları Iris'e kilitlenmişti.

"Bu güzel kadın kim? Bizi tanıştırmayacak mısın?"

Iris bahsi geçen kadının kendisi olduğunu zorlukla idrak etmişti. Bakışları kalabalıktan ayrılıp karşısındaki adama kaydığında yüzündeki korkuyu silmek istedi ama yapamadı. Sessiz kaldı sadece.

"Iris. " dedi Kaiden soğuk bir sesle. Malcolm dışında bir adamın kadınına bu denli uzun bakması ölümü demekti. Karısı Catherine'ye olan aşkının en büyük şahidi olmasa onu çoktan öldürmüştü.

"Malcolm."

Kendisini tanıtıp Iris'in buz kesmiş ellerini sıcak avuçlarına aldı adam. Tenine zarif bir öpücük kondurduğunda sıradışı güzelliğinden oldukça etkilenmişti.

"Catherine gelmedi mi?"

Gözleri aşkla parlamıştı karısının ismini duyduğunda. Kaiden adama dik dik bakıyordu. Bu ufak soru aslında küçük bir uyarı niteliğindeydi ve bunu genç adam da anlamıştı.

"Geldi tabii ki. Bize katılın lütfen. Sürekli seni sorup duruyordu." dedi Iris'in ellerini bıraktığında.

Onları masalarına davet ettiğinde gözleri kollarındaki kadına kaydı. Iris'in bembeyaz olmuş yüzüne huzursuzlukla baktı.

"İyi değilsin, gidelim."

Kadın şahit olduğu kısa konuşmayla az da olsa kendine gelmişti. Gözleri kalabalığın üzerinde gezinirken yanıldığını düşünmek istiyordu ama o buradaydı. Kötü varlığını adeta hissediyordu.

"Hayır, arkadaşlarının yanına git. Ben odaya çıkarım."

Kaiden bu konuşmanın sonunun gelmeyeceğini düşündü. Belinden tuttuğu kadınla basamakları inip arkadaşının peşinden gittiğinde Iris korkuyla ne yapacağını düşündü. Buradan hemen gitmek istiyordu. Bir tuzağa çekilmişti ve ne yapacağını bilmiyordu.