The Maze Runner || Fanfiction

Part 11

Ik wil de box inspringen als er geschreeuw klinkt. Newt is gevallen en een griever loopt snel op hem af. "Newt!" Schreeuw ik en ren met mijn mes in de aanslag op de griever af. Als ik Newt bijna heb bereikt staat de griever bij Newt. Een grijparm heft de arm van Newt beet en hij schreeuwt het uit. Net als ik mijn mes wilt gooien gooit Zart een fakkel naar de griever die in brand vliegt. Met behulp van Zart brengen we Newt de box in. Zart springt er ook in en ik trek de ijzeren luiken dicht. Net op dat moment springt een griever die Clint vastgrijpt. Jeff en ik schreeuwen het uit. Een flesje rolt tot aan de rand en tussen een kleine kier grits ik het flesje en sluit de luiken weer. Er staat W.I.C.K.E.D op. "Dat hielp Alby toen hij gestoken was." Zegt Jeff. Hij neemt het over en met een snelle beweging duwt hij het in de arm van Newt. Ik kan enkel toe kijken hoe Newt schreeuwt. Ik hoor de grievers niet eens weg gaan. Misselijkheid neemt het over waarna ik helemaal in een zak. Weg ik een bewusteloosheid.

Kreunend kom ik pijn. Mijn hoofd doet zeer,maar dat is alles. "Heey" Zegt Minho zacht. Er ligt iets nat op mijn voorhoofd. "Hee" mompel ik. "Wat is er gebeurd?" Vraag ik. Wijsend op dd box waar we ons bevinden. Minho kijkt me bezorgd aan en dan weet ik het weer. Nu pas dringt het tot me door dat het licht is. Met behulp van Minho sta ik op. Thomas duwt de ijzeren luiken open. We helpen elkaar de box uit en dan Newt. Veel is er verwoest,maar de Hoeve en de kaartenkamer staan nog overeind. Er is een akelige stilste. Een schuldgevoel komt in me op maar ik druk het weg. Ik help Jeff om Newt naar de Hoeve te brengen en leg hem op zijn bed. Jeff gaat aan de slag en ik ijsbeer door de kamer. Ik kijk op als de deur open gaat. Gally wenkt me en ik loop achter hem aan naar buiten. "We moeten kijken of er nog levenden zijn." Zegt hij. Ik knik en Alby deelt ons in groepjes. Ik met Minho. Thomas en Gally en Alby en Zart gaan samen. Minho en ik gaan meteen naar het bos en zoeken overal. We vinden Jack,een Laarder die ik enkel bij naam ken en dan nog Milan. Ze zien er niet ernstig aan toe,maar Jack hinkt wel. Als we de open plek bereiken staan er nog een stuk of 15 jongens op de openplek. We verzamelen in de Hoeve en sluiten de deur. Alby telt iedereen en we zijn nog maar met 40. Dat betekent dat er meer dan 20 jongens dood zijn. Jeff komt naar me toe. "Newt vroeg naar je." Zegt hij en ik volg hem naar Newt zijn kamer. Hij ziet er zwak en slecht uit en dat doet me pijn. "Newt" Zeg ik zacht en glimlach. Hij kijkt voor zich uit en reageert niet. "Ik sta buiten. Roep me als je me nodig hebt." Zegt hij zacht. Ik knik en loop langzaam naar Newt toe. Hij draait langzaam zijn hoofd naar me toe. Zijn ogen staan kil. "Het is jouw schuld." Zegt hij,met veel haat in zijn stem. "Nee. We hebben een uitweg." Zeg ik. Newt schud zijn hoofd. "Geloof je het zelf?" Het klinkt minachtend. "Newt?" Vraag ik met een trillende stem. Onverwachts grijpt hij mijn keel vast waardoor ik schreeuw. "Het is allemaal jouw schuld! Ayla,ik haat je!" Schreeuwt Newt boos. Minho en Gally komen aangerend en trekken Newt van me af. "Het is allemaal jouw schuld!" Roept hij. Ik sta op en ren de kamer uit. Met een ruk trek ik de deur van de Hoeve open en ren het bos in. Ayla,ik haat je de woorden spoken door mijn hoofd. Ik laat me zakken en voel hoe de tranen over mijn wangen lopen. 3 jaar lang heb ik nooit gehuild. Tot nu. Het is mijn schuld. De schuldgevoelens komen terug. Newt heeft gelijk,hij heeft gelijk dat hij me haat. Gaat het door mijn hoofd. Mijn hoofd begint te bonken en dus sluit ik mijn ogen. Hopend dat ik ze nooit meer hoef te openen.