The Maze Runner || Fanfiction

Part 4

Newt P.O.V

Geschrokken kijk ik Ayla na. Zuchtend draai ik me om en dan zie ik Alby? "Alby!" Roep ik en ren op hem af. "Hoe,hoe kan het?" Vraag ik. "Gally vond wat in de box dat kon helpen."Antwoordde hij. "Maar jij en Ayla? Is er wat tussen jullie?" Vraagt Alby. Ik draai lachend met mijn ogen. "Geen idee,ze zit te flippen als ze het vragen." Antwoord ik dan. "Ga dan met haar praten?" Stelt Alby voor. Een glimlach die niet meer van me af te slaan is staat op mijn gezicht. "Ja! Goed plan!" Na die woorden draai ik me om en ren het bos in. Ik doorzoek het hele bos,maar daar is ze niet te vinden. Ik ren het bos uit en dan valt mijn blik op de boomhut. Langzaam klim ik omhoog en een maal boven schrik ik van wat ik zie en grijp rap me ergens aan vast.

Ayla P.O.V.

Geschrokken kijk ik naar Newt die naar boven komt,dan kijk ik naar mijn arm. "A-ayla,wat is dat?" Verbazing is duidelijk in Newt zijn stem te horen. Boven de 5 littekens is er een verse snee bij gekomen waar het bloed langzaam it sijpeld. "Wat heeft het te betekenen?" Newt komt langzaam op mij af. "Niks" Mompel ik. Maar hij laat het er niet bij en pakt mijn arm beet en bekijkt de littekens en de verse snee. "Waarom doe je dat?" Vraagt hij. "Toen jij van die muur sprong lag ik bewusteloos bij Jeff en Clint. Volgens Alby was er een briefje en stond er op dat het zou kunnen helpen voor Newt. En toen ik in die box was schreeuwde ik je naam als ik Alby moet geloven. En volgens Jeff kwamen we samen bij,terwijl we elkaars naam riepen. En het eerste wat jij zag was mij en het eerste wat ik zag was jij. Toen ik eindelijk daar weg mocht ben ik alles gaan verkennen. Alby was zo gestresd bezig en werd alleen maar wanhopiger toen je weer bewusteloos viel en niet wakker werd. Elk streepje was een dag. Toen ik op dag 6 de 6de streep wou zetten trok Alby het mes uit mijn handen." Begon ik,geen enkele keer onderbrak hij me. "Hij schreeuwde tegen me,als ik toch zo graag dood wou moest ik het in het midden van het labyrint doen maar hij zou me niet tegen houden,misschien jij mij wel,maar hij was echt wanhopig. En die nacht was ik ook echt van plan het te gaan doen,maar Gally sloeg me bewusteloos en ik was bij af." Eindig ik. "En de rest weten we zelf. Jij werd wakker,een dag later ik en beide herstelde we." Antwoordde Newt. Ik knikte. Een stilte viel en ik keek even naar hem. "Hoe zit het nu tussen ons? Ik bedoel?" Begon Newt. Ik draaide met mijn ogen. "Beslis jij maar" Antwoordde ik. Een grijns speelde om de lippen van Newt. "Nee! Nee zeg dat je het niet meent!" Zeg ik met grote ogen als ik het door heb. "Sorry,maar ik mocht kiezen." Na die woorden trekt hij me zo wat de boomhut uit. Chuck komt aangerend en kijkt hoopvol naar Newt die knikt. "Wacht,Thomas moet het weten." Zeg ik en maak me los uit zijn greep en ren naar Thomas toe. Hij kijkt glimlachend naar me,maar zijn ogen lijken het niet te menen. "Jullie zijn samen hé" Zegt Thomas. Ik knik "Maar wij blijven vrienden hé?" Zeg ik tegen Thomas die grijnst "Nee,we worden vijanden" Zegt hij sarcastisch. Ik steek mijn vuist naar voor. "Beste vrienden?" Zeg ik. "Beste vrienden" antwoordde hij en duwde zijn vuist tegen de mijne. "Daar komt de hond" Zeg ik lachend als Newt op ons af komt. "Iedereen weet het?" Vraag ik aan hem en hij knikt,daar gaat mijn reputatie. En al snel staat iedereen om ons heen. Ik kan er niks aan doen maar moet toch lachen. Minho loopt op ons af en kijkt dan de rest aan. "Er moet een feest komen!" Stelt hij voor. Al snel zie ik dat Minho iets van plan is. "Maar!" Begint hij en werpt Newt en mij een blik. "Ze moeten zoenen!" Gaat Minho verder. "Jullie zijn net een stel kleuters." Hoor ik Thomas lachend zeggen. "Inderdaad!" Antwoord ik maar Minho lacht alleen. "Wat vinden jullie?" Ik kijk rond Alby grijnst breed en Gally staat te knikken. Ik kijk opzij naar Thomas die wat ongemakkelijk staat en naar Newt die wat verbaasd is maar wel mee lacht. En dan barst het kabaal los. Alby schreeuwt iets en dan begint iedereen te juichen. Thomas doet gewoon mee,al voelt hij zich nog steeds ongemakkelijk. Minho staat met een zelfvoldane glimlach rond te kijken. "Oké,laten we alles gaan voorbereiden voor het feest." Stelt Alby voor. Na wat geknik,felicitaties en nog wat gaat iedereen beginnen aan de voorbereidingen. Newt drukt snel een kus op mijn wang waarna hij de rest gaat helpen. Minho is ook weg gegaan en nu staan enkel Thomas en ik er nog. "Newt mag blij zijn dat hij iemand gevonden heeft." Thomas klinkt oprecht over zijn vriend,maar zijn ogen zeggen iets anders. "Hij heeft veel mee gemaakt." Zeg ik zacht. "Dat is verleden tijd,laten we kijken of we iets kunnen doen." Ik glimlach en volg hem. Ik zie Newt met Alby praten en zodra hij Thomas en mij samen ziet krijgt hij een bepaalde blik in zijn ogen. Ik weet het heel zeker en vraag me af of Thomas het ook had gezien. We lopen het bos in. "Zag je die blik in Newt zijn ogen?" Vroeg hij. "Dus je zag het ook?" Vroeg ik aan hem. Thomas knikte. Samen liepen ze rustig verder.

*****

Het feest was van start gegaan,en uiteindelijk kwam er toch niks van Minho's idee waardoor hij nu een beetje zat te mokken. Thomas zat naast me tegen de boomstam. We waren bezig over het labyrint,en nog wat dingen zoals hoe het was om Runner te zijn,wat hij er zo leuk aan vond en alles. Maar het werd bruut verstoord toen Newt,zomaar zijn vuist in Thomas' gezicht liet belanden. Woede golfde als adrenaline door mijn aderen heen en ik gooide Newt tegen de grond. Verward keek Newt me aan en bloed droop uit een wond op zijn hoofd. Ik ga rap overeind staan en zie dat iedereen me aan kijkt. Oh schuck,ik zit weer in de problemen.