Undercover

10 - Lana

'Waar was je?' vraag ik, geïrriteerde dan ik wilde.

'Ik had een ontbijtdate met Ashton. Heb je al gegeten?' vraagt ze. Een ontbijtdate? Met Ashton? En dat zegt ze niet even? En waarom Ashton?

'Nee, ik heb hier eigenlijk op jou gewacht. Ik dacht dat we samen zouden ontbijten.'

'Oh, sorry. Als jij nu even gaat ontbijten bel ik Marcel wel even, dan hoeven we dat vanavond niet meer te doen. Ik ga trouwens vanmiddag naar dat afspraakje met Sam, misschien dat je dan iets kan doen met de jongens. Of zijn ze aan het repeteren vanmiddag? Ik ben er dus in ieder geval niet.' Ze ratelt aan één stuk door. Het is echt duidelijk te merken dat ze ze al veel meer mag dan ik. Zuchtend sta ik op en loop ik naar mijn kamer om me om te kleden. Als ik even later terug ben, is Britt druk aan het telefoneren met Marcel. Ik loop naar het restaurant en pak en bordje met een croissantje en twee bolletjes. Helemaal alleen ga ik aan een tafeltje zitten en eet ik zwijgend mijn broodje op terwijl ik op mijn mobiel zit te klooien.

'Hoi Lana!' Michael en Calum komen aangerend en nemen plaats aan de tafel.

'Waarom zit je hier helemaal alleen?' vraagt Michael.

Ik haal mijn schouders op.

'Omdat iedereen al ontbeten heeft behalve ik. Van de mensen die ik hier ken dan.'

'En Britt dan? Ik dacht toen wij jullie voor het eerst zagen, dat jullie van die kleffe best friends for ever waren maar het blijkt dus toch wel mee te vallen.' Calum spreekt best friends for ever uit alsof het, het vieste eten op aarde is.

'Zijn we ook. Maar ze had een ontbijtdate met Ashton.'

'Oeh...' grinnikt Michael.

'Zeg Michael, Lana en ik bedachten gisteren iets. Wat dacht je van Bristhon? Toch een stuk beter dan Basthon?'

'Jij was degene die dat bedacht hoor,' lach ik. 'Ik stond er alleen maar bij.'

'Wat denk jij dan dat beter is?' vraagt Michael.

Geen van alle.

Ik haal mijn schouders op. 'Wat gaan jullie vandaag nog doen? Of moeten jullie de hele dag repeteren?'

'De hele dag? Meid, het is al bijna half twaalf. Het is de hele middag repeteren,' zegt Calum betweterig.

'Ik probeer alleen maar geïnteresseerd te zijn hoor,' zeg ik nep verdrietig.

'Ahw, arme Lana.' Michael wrijft medelevend over mijn rug. Oké, dat was too close.

'Ik ga weer naar boven,' zeg ik. Ik zet mijn dienblad in een kast en ren op de trap naar boven. Ik houd niet zo van liften. Ze zijn zo sloom en ik houd er niet echt van om met andere mensen in zo'n kleine ruimte te zitten. Onderweg kom ik Ashton en Luke tegen. Gelukkig zijn ze midden in een gesprek en is het niet heel raar als ik ze daar vooral niet mee stoor en keihard door ren. Als ik bij onze kamer aankom, is Britt alweer verdwenen. Ik zucht en loop gelijk door naar de bank, waar ik de volgende vijf uur voor de tv door breng. Ik heb echt even nergens zin in. Aan het eind van de middag komt Britt terug, waarschijnlijk van haar date met Sam.

'Hey, kunnen we zo even praten?' vraagt ze. Ik kijk haar verbaasd aan.

'Ja, wat is er?'

'Nou, je was vanochtend een beetje chagrijnig volgens mij. Heb ik iets verkeerd gedaan?' Ja, je hebt iets met Ashton waardoor ik me buiten gesloten voel en ik me als een kleine boze peuter gedraag.

'Nee hoor, ik was gewoon een beetje moe.' Ze zucht opgelucht.

'Mooi.' Ze loopt naar de keuken. 'Wat gaan we vanavond eten?' roept ze vanaf daar.

'Geen idee,' zeg ik rustig.

'Wat?'

'Geen idee.'

'Kan je dat nog een keer zeggen? Ik versta je niet zo goed.'

Ik lach. 'Oh ja joh? Dat had ik nog niet gemerkt. Ik zei geen idee.'

'En ik dacht net dat je een geweldig idee had,' zucht ze. 'Pasta pesto?' Ik knik. 'Zal ik even snel boodschappen doen?' Ik knik.

'Ik ruim wel even op.' Het is hier na één dag al een grote bende.

'Ja, dat is misschien wel nodig ja,' lacht Britt. Ze pakt haar jas en zegt me gedag. Ik begin oude borden en glazen weg te halen en opladers in een ladekastje te stoppen. Halverwege wordt er op de deur geklopt. Ik verwacht eigenlijk dat het Britt is, maar het is Sam.

'Hoi.'

'Euhm, hoi?'

'Is Britt er?'

'Nee, die is boodschappen doen.'

'Oké.' Hij blijft voor de deuropening staan.

'Dus...'

'Uhm, ja... Ik vroeg me af...' Oh no... 'Zou jij anders een keertje met mij willen afspreken?'

'Zeg, is Britt niet goed genoeg voor je of zo? Denk je dat je alle meisjes kan krijgen? Nou, het spijt me niet voor je, maar je kan mij niet krijgen. Doei Sam.' Ik sla de deur dicht en ga tegen de deur aan zitten. Poeh, dat was er uit.