ჯკ- არ გაბედო და ხელი არ დააკარო... ეს ბავშვი გააჩინე თორემ სიცოცხლეს გაგიმწარებ... მას გააჩენ და თვალით ვეღარ გვნახავ, ვერც მე და ვერც ბავშვს...- უკვე ვხვდები, რომ გადაეკეტა და ყველაფერზეა წამსვლელი...
-ხელი გამიშვი... გამიშვი მტკივა- ხმადაბლა, ხმის ჩაწყვეტით ვუთხარი და როდესაც მიხვდა,რომ ძალიან მიჭერდა მაშინვე გამიშვა... მას გვერდი ავუარე და ნელი ნაბიჯებით ჩემი პალატისკენ წავედი... უკან მომყვება და ვგრძნობ როგორ განიცდის... მაგრამ რავუყო თუ შვილი არმინდა, მარტო მაგან ხო არ უნდა გადაწყვიტოს ჩვენი ბედი
ჯკ- ჯივუ გთხოვ... უბრალოდ გთხოვ არ მოიშორო ბავშვი...
-მეძინება- უემოციოდ ვუთხარი და საწოლის მეორე მხარეს გადავტრიალდი, რათა მისთვის არ შემეხედა და არ დაენახა როგორ მაწვებოდა ემოციები... ვცდილობ ცრემლები შევიკავო და მგონი გამომდის კიდეც, თუმცა ეს იქამდე ხდებოდა სანამ გვერდით მომიწვა
ჯკ- ძალიან მიყვარხარ და შენთან ერთად მომავალი მინდა, შვილი მინდა, რომელიც ჩვენი სიყვარულის ნაყოფი იქნება, უბრალოდ მინდა დაფიქრდე სანამ გადაწყვეტილებას მიიღებ , შემდეგ არ ინანო- თავზე მაკოცა და ადგომა დააპირა, როდესაც ჩემმა ემოციებმა ამოფეთქა და ჩემსკენ გადმოიხარა- ტირი?...
- მაპატიე...
ჯკ-ნუ ტირი პატარავ... მესმის მოულოდნელია და არც ხარ მზად ამ სერიოზული ნაბიჯისთვის, უბრალოდ მინდა გითხრა, რომ ყველანაირად ყველაფერში შენს გევრდით ვარ და დარწმუნებული ვარ კარგი დედა იქნები, უბრალოდ გგონია არ გამოგივა, მაგრამ ხომ ვიცი, რომ კარგი დედა იქნები, უბრალოდ მენდე
- დედობა არმინდა- იმხელაზე დავიწყე ქვითინი, რომ ხმას პირზე მიფარებული საბანიც კი ვერ მიხშობდა...
არვიცი როდის, მაგრამ ტირილისგან დაღლილს მალევე ღრმად დამეძინა
ჯკ pov:
თავს უცნაურად ვგრძნობ თანაც ძალიან უცნაურად... ერთი ის მიხარია, რომ მამა გავხდები და მეორე ჯივუს მდგომარეობა მაგიჟებს... არვიცი რა გავაკეთო... რით დავარწმუნო, რომ კარგი დედა იქმება და მეც მინდა მამობა განვიცადო😔
💅🏻ოცდამეცხრე🤰
Start from the beginning
