Χρυσό Αίμα - Μυστικά Στην Άμμο

Αμίλητη Οργή

     Οι δύο στρατιές ρίχνονται στην μάχη για ακόμη μια φορά. Ο Θεμσής με τον Ντιμπάκ μάχονται πλάι πλάι, όσο ο Σύνοδις επιδιώκει να προκαλέσει μόνος του ζημιά στον αντίπαλο στρατό. Στο πίσω μέρος του μυαλού του, είχε τον Ντενοτέπ και τον Πατ. Ήθελε να αποτελειώσει τον ήδη τραυματισμένο στρατηγό και να πάρει την χαρά από τον Νάμετ, σκοτώνοντας τον αδερφό του. Πολλές σκέψεις περνούσαν από το κεφάλι του.
     Όταν αντίκρισε την καστανή τρίχα, το μυαλό του οδηγήθηκε κατευθείαν στον εξόριστο πολεμιστή. Ξέσπαγε τον θυμό του χρησιμοποιώντας το δρεπάνι του, στους λαιμούς των στρατιωτών της Κάτω Αιγύπτου. Από την άλλη πλευρά, ο Ντενοτέπ είχε δίπλα του τον Κιμωνούτ. Μαζί αυτοί οι δυο, φαίνονταν αήττητοι.

     Με τον Ντενοτέπ να έχει επανέλθει πλήρως, χάρη στην μαγική βοήθεια του θεού Θωθ. Ο Πατ βρισκόταν μερικά μέτρα παραπέρα. Περνούσε σαν αίλουρος μέσα από τους εχθρούς του, αφού πρώτα χρησιμοποιούσε τα στιλέτα του για να τους τραυματίσει είτε ψηλά στον λαιμό, είτε χαμηλά στα πόδια. Είχε τα μάτια του ανοιχτά, ψάχνοντας να βρει τον αδερφό του. Ο μόνος που δεν είχε φανεί μέσα στον ντόρο της μάχης.
     Αυτό συνέβαινε, επειδή δεν φορούσε την γνωστή του περικεφαλαία. Είχε βάλει μια κοινότυπη, όπως όλων των υπολοίπων στρατιωτών. Σκόπευε να περάσει την φάλαγγα των στρατιωτών και να φτάσει στους τοξότες, οι οποίοι συνέχιζαν να προκαλούν σοβαρά προβλήματα ακόμη και από το έδαφος

     Δεν πήγαινε το μυαλό του, πως μια από αυτούς ήταν και η Νάιλα. Την οποία παρακολουθούσαν από τα τείχη ο Τζιοφάρ, ο Σωτ και η Ευουνέτ με την αγωνία στα ύψη.

(Τζιοφάρ): «Στο ορκίζομαι Σωτ, αν πάθει κάτι θα πέσω από τα τείχη.»

(Σωτ): «Δεν θα πάθει τίποτα Φαραώ μου, ο στρατός μας μάχεται στα ίσια με τον εχθρό. Όσο τους απωθούμε, δεν θα φτάσουν ποτέ αρκετά πίσω για να έρθουν σε επαφή με τους τοξότες. Για στάσου ένα λεπτό όμως, κάτι γίνεται εκεί κάτω. Ένας άντρας έχει βουτήξει μόνος του μέσα στο στράτευμα και φαίνεται να προχωράει ατομικά. Τρελός είναι;»

      Ο Νάμετ πράγματι είχε τρελαθεί. Είχε τρελαθεί από τον θυμό του και την επιθυμία του για εκδίκηση. Το άγχος του Τζιοφάρ αυξήθηκε κι άλλο ακόμη. Βέβαια, πόσες ήταν οι πιθανότητες ένας απλός στρατιώτης μόνος του, να περάσει τόσο βαθιά στο αντίπαλο στράτευμα και να επιβιώσει;

     (Σετ): «Πράγματι, ένας απλός στρατιώτης δεν θα μπορούσε να το κάνει. Όμως εδώ δεν μιλάμε για έναν απλό στρατιώτη.»