Υπόγεια Σκευωρία

8 0 1
                                    

Ο Νάμετ αιφνιδιάστηκε, όμως το ένστικτό του δεν έδωσε προειδοποίηση για κίνδυνο. Το βλέμμα του Θεμσή δεν φαινόταν απειλητικό. Άπλωσε το χέρι του, περιμένοντας ο Νάμετ να του το σφίξει.

(Θεμσής): «Καλημέρα φίλε μου. Μην φοβάσαι, δεν θα διατρέχεις κανέναν κίνδυνο. Αντιλαμβάνομαι πως είσαι νέος στην πόλη, γιατί εγώ δεν σε έχω ξαναδεί. Επίτρεψε μου να συστηθώ. Ονομάζομαι Θεμσής και είμαι ο στρατηγός της Άνω Αιγύπτου. Φαντάζομαι πως, για να έρχεσαι σε αυτήν την παρατημένη από τους θεούς πόλη, έχεις δυσκολίες. Για καλή σου τύχη, έχεις χάρισμα με το ξίφος. Σε παρακολούθησα χθες, όταν τα έβαλες με πέντε άντρες ταυτοχρόνως. Χαρίσματα σαν τα δικά σου, θα μου ήταν πολύ χρήσιμα στην αποστολή που ετοιμάζω.»

(Νάμετ): «Ονομάζομαι Νάμετ, γιος του Αγγελράι. Άσε τα κομπλιμέντα όμως στρατηγέ μου και μίλα καθαρά. Θέλεις να με χρησιμοποιήσεις καταλαβαίνω. Πες μου ακριβώς τι είναι αυτό που θες να κάνω και τι θα κερδίσω εγώ. Όχι μόνο εγώ, αλλά και ο φίλος μου ο Ντιμπάκ. Όπου πάω θα πάει, αυτός είναι απαράβατος όρος.»

(Θεμσής): «Χαίρομαι που καταλαβαινόμαστε. Όπως επιθυμείς, ας έρθει και ο φίλος σου. Η αποστολή είναι ευκόλως κατανοητή. Θέλω να σκοτώσεις κάποιον. Βέβαια, πρέπει να...»

(Νάμετ): «Μα καλά, αυτό το ονομάζεις αποστολή; Δουλειά μερικών δευτερολέπτων είναι. Αν και, ολόκληρος στρατηγός να μην μπορεί να σκοτώσει έναν άνθρωπο, μου φαίνεται περίεργο.»

(Θεμσής): «Μην προτρέχεις Νάμετ. Δεν είναι οποιοσδήποτε άνθρωπος. Με την πολύτιμη βοήθειά σου, θα σκοτώσουμε τον Φαραώ.»

Ο Νάμετ έμεινε έκπληκτος για λίγο. Κοιτάχτηκε με τον Ντιμπάκ και είχαν και οι δύο την ίδια απορία στο βλέμμα τους.

(Νάμετ): «Από όσο γνωρίζω, οι Φαραώ πάνε και έρχονται σε αυτήν την χώρα. Αλλά δολοφονούνται από επίδοξους βασιλιάδες, όχι από τους στρατηγούς τους. Εκτός και αν εσύ επιδιώκεις να γίνεις ο ίδιος Φαραώ.»

(Θεμσής): «Δεν είναι έτσι ακριβώς. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση την θέση του Φαραώ. Εγώ είμαι πολεμιστής. Στην μάχη γεννιέμαι και όταν τελειώνει πεθαίνω ξανά. Αγαπώ όμως τον λαό μου. Από την ημέρα που ήρθα στον κόσμο, τον βλέπω να ζει στην εξαθλίωση. Αυτό πρέπει να τελειώσει. Πρέπει να αναπτυχθούμε και να ανθίσουμε, όπως τα φυτά και τα δέντρα στις όχθες του Νείλου. Σε σχέση με την Κάτω Αίγυπτο, είμαστε ο εξόριστος συγγενής. Η ντροπή της οικογένειας. Αυτό θα αλλάξει και μάλιστα σύντομα.»

Χρυσό Αίμα - Μυστικά Στην Άμμο Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα