MAFYA BEY -TEXTING +18

ninety-nine

"Ne istiyor benim güzellerim?" dedi. Bir kızımız olacaktı. Uğur zaten kız babası olmaya çok alışık olduğundan durumu hiç yadırgamamı, aksine pek mutlu olmuştu. Erko doğursam mafya olur korkusundan bedenime büyük yüklenip, kız olmasını da ben seçmiş olabilirdim.

Allah'ımın işine karışmak gibi olmasın tabi...

Kadın mafyalar da vardır!

"Ben seni istiyorum mesela," dedim genizden gelen derin bir sesle, ayak parmaklarım göğüs ucunu dürterken. "Kızımız ise bitter çikolatalı dondurma falan istiyor olabilir. Yandım çünkü. Bizi bir serinlet askim."

"Aldıralım," dedi Uğur küçük sehpadaki telefonuna uzanırken. Bir an irkildim. Biz en son Dubai'ye gitmiyor muyduk la? Etrafıma şöyle bir baktım İstanbul mu, başka bir şehir mi nerede olduğumuzu anlayamamıştım. Sadece epeyce yüksek bir gökdelen balkonundaydık. Bizim güzelim bahçeli villamıza, Tarabya'mıza ne olmuştu?

"Sen al," dedim kaşlarım çatılırken. "Biz senden istiyoruz Halilişko ya da Onurlu adamdan değil ki babasııııı."

Biri bana bu tonda babası dese kapısına köle olurum bu arada, net!

"Ama sizi bırakmak istemiyorum." dedi Uğur. "Ne güzel keyifli keyifli oturuyoruz işte."

Ayaklarımı hışımla kendime çektim. Topik olmuş karnımla bunu yapmam belki de sakıncalıydı ama sinirlenmiştim. Bağdaş kurdum kendi koltuğumda ve ona dik dik baktım. "Sen zaten bizi hiç sevmedin ki," dedim en büyük ve ağır kozlarımdan birini oynayarak. "Hep kullandın beni. Ne istedik sanki canını mı alt tarafı asansörle ineceksin ve bir marketten dondurma alıp geleceksin. Bu yani verdiğin değer bize? Babası kim bu bebenin?" Ben niye Angaralı olmuştum la?

"Ahsen sen delirdin iyice," dedi Uğur.

"Ahsen mi oldum şimdi de?" dedim cazgırca bağırırken. Sesim yedi gökten duyulmuştu.

"Ne diyebilirim ismin bu değil mi?" dedi. Kocam mıydı bu herif? Şimdi anlıyordum Dudu Peri'nin Taci'yi köpek yapma sebebini.

"Hayır değil, benim ismim güzelim olabilir mesela ya da yavrumdur, minik kedim veya küçük kızıma ne oldu?" Kaşlarım burnuma kadar çatılmıştı şimdi.

"Naz?" dedi Uğur. "Sen bu hamilelik hormonları işini biraz fazla abarttın. Hormonların benimle böyle konuşturmaz bence seni." Bak hele bak bak bak...

"Naz mı?" dedim bir darbe daha yerken. "Anama da sövseydin. Zaten ailemle de hiç iyi olmadınız."

"Yoo olduk," dedi Uğur. "Seni bana verdiler ya yoksa nasıl versinlerdi?" Bu ne biçim Türkçeydi, Uğur böyle konuşmazdı ki.

"Babama söyleyeceğim gelip beni alsın," dedim burnumu çekerken. Gözlerim işemeye başlamıştı. İşin kötüsü tuvaletim de vardı. Son aylarda her zaman olduğu gibi.

Haykırarak anime karakterleri gibi ağlamaya başladım. İyi değilim ben hiç iyi olmadım şarkısı arkada fon müzik olarak çalmaya başladı. Uğur karşımda en güzel katilim gibi sırıtmaya başladı. "Gereksiz yere ağlıyorsun. Herkes kendi kızını alacaksa senin bir süre daha benimle kalman gerekebilir üstelik." Ağzım ayrılarak açıldı. Yani ben bir damızlık inek miydim? Doğuracaktım, canım evladımı, prensesimi babasına verip kendimin prenses olduğu baba evime mi dönecektim? Allah'ım bu nasıl çilekeş bir hayattı?

"Hamileyim ben," dedim. "İstersem ağlarım istersem gülerim. Ve sen de benimle böyle konuşamazsın! Ben doğum makinesi değilim, evladımdan da ayrılmayacağım!"