MAFYA BEY -TEXTING +18

eighty-six

Otomatik?

Akülü araba alırdım kolaya kaçsam, ayıkssss!

Çok salaksın keşke ölsenn! Uğur'a desen sana bir şoför ayarlar?

Taksi ilerlerken telefonumda göz gezdirdim. Yade'ye ben tasarımlara başladım diye mesaj yazmıştım. O da sevindiğini iletmişti. Yüz yüze görüşsek daha memnun olurdu ama ayarlamaya çalışacağım dediğimde çok sıkboğaz etmemişti.

O sırada eline kağıt kalem almayan sne?

Tabletten çiziyordum ama onu da almamıştım. Daha önemli işlerim vardı.

Sevgilini bulmak gibi.

Offfladım! Taksici abi bana baktı dikiz aynasından ama bir şey demedi. Bu taksici abimiz görmüş geçirmiş değildi belli ki. Gereksiz sohbetlerden kaçındığım bu an için iyi olandı. Dakikalar sonra araba villa önünde durduğunda, çantamdan para çıkardım. "Üstü kalsın. İyi günler."

Ulan bu kral lafı çok seviyordum. "İyi günler," dedi taksici de. Kapıyı kapadım. İhtişamlı villa gözlerimin önüne serildi. Ortalıkta pek ses seda yoktu. Adımlarımı, kocaman, kapalı kapıya yönlendirdim. Osmanlı kapılarını çalar gibi demir kapının kenarındaki zile bastım. Yetmedi bir iki yumruk savurdum. Normal zamanlarda, ekipten birinin beni kameradan görüp çoktan kapıyı açmış olması lazımdı.

Ama açılan kapının ardında yeni yeni yüzler gördüm. "Merhaba?" dedim sorar gibi. Yanlış geldim mi diye, eşsiz benzersiz evi, sağdan soldan kontrol ettirmişlerdi bana.

Beni şöyle bir süzdü takım elbiseli genç bir adam. "Merhaba, kime bakmıştınız?"

"Uğur?" dedim. "Patronunuz olması lazım?" Biri bana oyun mu oynuyordu aq!

"Ahsen Hanım," dedi koruma kapının tekli tarafını iyice açarken. Hışımla içeri girdim boşluktan. Flash gibiydim ki beni yakalayamamıştı. Evin bahçesinde, ellerimi belime koydum. "Beni tanıyorsun madem, ki tanımaman imkansız, neden bilmezden geldin kardeş? Hayırdır, posta mı koyuyorsun sen bana?"

Altın kapılarınız kan olmasın Özgür, yani yeni koruma?

"Efendim yanlış anladınız," dedi eveleyip geveleyerek.

"Halil ve Onur nerede? Bana onlar lazım! Sizi sevmedim."

"Ama-" dedi koruma, bahçede yürümeye başladım. Koruma da peşimden. Etrafta volta atan üç beş kişi vardı ama tanıdık simalar nereye kaybolmuştu hiç anlamıyordum?

"Uğur?" diye taaaa ileriden seslendim. "Uğuuuuuuuurrrrrr!"

Götün yırtıldı askim!

Belki muhatabım değil ama temsilcileri koşup geldi.

Artemis ve Luna deli gibi havlayarak tepeme yardırırken, ister istemez iki adım geriledim. Cüsseleri her gördüğümde artıyordu ve beni epeydir görmeyip yeniden düşman mı kesildiler diye de tırsık olmuştum. Yanıma yaklaştıklarında iki ayakları üzerinde, neredeyse boyum kadar yükselip, göğsüme yaslandılar. Onları tutmaya çalışırken, memiktolarım acımıştı ama benim direnemeyeceğimi anlayınca kendilerini yere atıp, şorttan çıplak kalan bacaklarımı yalamaya başladılar. Sesli sesli soluk alıp veriyorlardı.

Azgınlar da he işlerini biliyorlar. Meme seviciler...

Heh ben de diyordum değişmeyen tek şey ne?

Değişimin ta kendisi?

"Kızlarım da kızlarım," dedim ikisinin de başlarına avuçlarımı dayarken. "Siz annenizi mi özlediniz bakayım? Düşman avlar gibi gelmeseydiniz keşke korktum."