Hazel Elliott, dziewczyna, o której nikt prawdopodobnie nie słyszał. Ta młoda dziewczyna, która znała i uczestniczyła w życiach innych, osobach, o których słyszeliśmy. Zwłaszcza w życiu Regulusa Blacka, do którego wniosła więcej, niż chłopak mógłby sobie wymarzyć. Jednak nikt nie opowiedział ich historii. Odeszła ona w zapomnienie. Wszystkie ich poświęcenia poszły na marne, a uczucia pozostały nienaruszone.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
I・IX・MCMLXXIII
Ciepły wrześniowy poranek musiał zapowiadać początek wspaniałego roku szkolnego w Hogwarcie. Państwo Elliott na nogach byli już parę godzin przed wyjazdem, by móc ten ostatni raz spędzić czas ze swoją córką, zanim ta rozpocznie swój drugi rok w szkole. Mimo faktu, że zobaczą się w okresie przedświątecznym, to wiedzieli, że mimo to, ich córka będzie za nimi tęsknić. Przez pierwszy rok w szkole magii Hazel nie udało się znaleźć przyjaciół, twierdziła, że rówieśnicy raczej za nią nie przepadają, a w domu rodzinnym, pomimo że w pobliżu zawsze kręciło się wiele dzieciaków, i tam żadne nie chciało bawić się z młodą Elliott, dlatego to rodzice byli jej najbliższymi przyjaciółmi. Małżeństwo myślało, że wszystko się zmieni w Hogwarcie, jednak nic z tego. Uczniowie z jej domu uważają ją za dziwną, co prawda żadne obelgi nigdy nie docierały do niej bezpośrednio, ale Hazel udało się zrozumieć całą sytuację. Dziewczyna nauczyła się sama zająć swój czas, próbowała różnych rzeczy, szukając nowych zainteresowań oraz przykładała się bardziej do nauki, zwłaszcza po tym, jak nauczyciele przez pierwsze miesiące skarżyli się na to, że córka Elliottów zbyt często buja w obłokach na zajęciach.
Caspian i Allegra Elliott byli wręcz idealnym małżeństwem. Nikt z sąsiedztwa nie słyszał ani nie widział, żeby pomiędzy nimi działy się jakiekolwiek kłótnie, byli spokojnymi ludźmi, kochającą siebie parą oraz przemiłymi sąsiadami. Poznali się w wieku piętnastu lat, gdy Allegra wprowadziła się do miasteczka prosto z Włoch. Oboje bawili się ze sobą świetnie. Spędzali ze sobą każdą minutę. Jednak ich związek został poddany próbie, gdy Allegra zaszła w ciążę w wieku siedemnastu lat. Ich relacja z własnymi rodzicami dużo się pogorszyła, okazało się, że w tamtej chwili mieli tylko siebie. Udało im się znaleźć pracę i wspólnie wychowali córkę, która stała się ich oczkiem w głowie. Kolejny przełomowy moment w ich życiu nastąpił wtedy, gdy zauważyli u Hazel przejaw magicznych mocy i choć oboje ich nie posiadali, to Allegra miała w rodzinie osoby, które uczęszczały do szkoły magii. Starali się, by ich córka potrafiła żyć nie tylko jako przyszła czarownica, ale i zwykły człowiek, żeby w przyszłości miała możliwość wyboru, jak jej życie będzie wyglądało. Nagle Hazel rozpoczyna kolejny etap edukacji, a małżeństwu jest przykro, że żegnają kolejny raz swoje jedyne dziecko i nie mogą codziennie widzieć, jak dojrzewa, ponieważ robi to na oczach Hogwartu.
— Nie ma nic lepszego z rana niż kubek ciepłej różanej herbaty. — stwierdziła dwunastoletnia dziewczyna, siadając przy stole w jej ulubionej jadłodajni, do której chodzi wraz z rodzicami za każdym razem, gdy widzi się z nimi w czasie szkolnym. Jest to dla niej miejsce pełne mile spędzonych ostatnich chwil, ciepłych przywitań oraz spokoju, którym chce się napełnić przed wyjazdem. Wszystko to zaczęło się przed pierwszym rokiem w Hogwarcie i staje się nową tradycją, którą za żadne skarby nie chciałaby złamać.
