𝑯𝒊𝒎.

Π27

"Αυτή την στιγμή δεν είμαι σε θέση να σου δώσω απάντηση " του απάντησα.

Του είπα την αλήθεια. Δεν πρέπει να παρασυρθώ. Ξέρουμε πολύ καλά και οι δύο πως αν δώσω το οκει θα τρέξουμε ο ένας στον άλλον.

"Εντάξει πάρε τον χρόνο σου. Εγώ πάντως ότι και αν σου είπα το εννοούσα." Μου απάντησε απαλά.

Του χάρισα ένα χαμόγελο . Κατάλαβα πως η συζήτηση είχε τελειώσει εδω. Καλύτερα κιόλας, ότι είναι να γίνει θα γίνει.

"Λοιπόν θα μου παίξεις κάποιο τραγούδι;" Ρώτησα και έσπασα την σιωπή.

Εκείνος χαμογέλασε και τα μάτια του έλαμψαν. Έπιασε την κιθάρα στα χέρια του και έκανε μια παύση για να σκεφτεί τι να παίξει.

Έπαιξε το κύμα . Μπορώ να τον ακούω για ώρες να παίζει μουσική αλλά και να τραγουδάει. Έχει εκπληκτική φωνή που σε ταξιδεύει σε μοναδικούς κόσμους.

Αφού τελείωσε το τραγούδι χαμογέλασε.

"Έλα κάτσε εδώ" μου είπε και μου έδειξε την θέση δίπλα του .

Εγώ χωρίς δεύτερη σκέψη υπάκουσα και πλέον τον χαζευα από ακόμα καλύτερη θέση.

"Αυτό το τραγούδι που θα σου παίξω τώρα μου θυμίζει εσένα . Αν θέλεις μπορούμε να το τραγουδήσουμε μαζί " είπε κοιτώντας με με ένα βλέμμα που έβγαζε ζεστασιά .

Τα μάγουλα μου κοκκίνισαν. Ένα χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπο μου . Πήρα στα χέρια μου το χαρτί όπου είχε γράψει εκείνος τους στίχους και η μουσική ξεκίνησε.

Ευτυχώς δεν είμαι παραφωνη.

Ούτε φωνάρα είμαι αλλά άλλο αυτό.

"Κι έμεινα εδώ να προχωρώ
να προσπαθώ να σε κάνω να φύγεις
και το μυαλό μου να μη λέει σ' αγαπώ .
Κι έμεινα εδώ ν' αναζητώ
και να χαζεύω τις ώρες που λείπεις
κι η μουσική μου να μη βρίσκει σκοπό."

Οι φωνές μας είχαν ενωθεί και το αποτέλεσμα ήταν όμορφο επειδή είχε συναίσθημα. Ξέραμε και οι δύο ότι αυτό που νιώθαμε ήταν πολύ δυνατό.

"Έχεις πολύ καλή φωνή" μου είπε καθώς ακουμπούσε την καθαρά στο πάτωμα .

"Ναι μιλάς εσύ. Αλήθεια γιατί δεν το βλέπεις επαγγελματικά; Η φωνή σου είναι μεθυστική " του πρότεινα.

Χωρίς υπερβολές η φωνή του με μαγεύει.

"Έχω βρει μερικά άτομα και το προσπαθούμε αλλά είναι δύσκολο μιας και πρέπει να μας μάθει ο κόσμος." Απάντησε καθώς ξεκίνησε να στρίβει ένα τσιγάρο.