"Είναι τόση ώρα μόνη της" του απάντησα
Εκείνος γύρισε και την κοίταξε
"Μιλαει στο τηλέφωνο, είναι μια χαρά" μου είπε
Γαμωτο
"Δημήτρη δεν είναι σωστό"
"Πιο πράγμα δεν είναι σωστό;" Ρώτησε
"Να την αφήσουμε μόνη της" απάντησα
"Παιδιά τι θα κάνουμε βαρέθηκα" πετάχτηκε η Νόρα από το πουθενά
"Ναι και εγώ πάμε να σας κεράσω τίποτα;" Ρώτησα
"Ναι αλλά δεν θα κεράσεις" είπε ο Γιώργος
Αφου είχαμε την διαφωνία για το αν θα κεράσω η όχι στο τέλος τους έπεισα και πήγαμε σε ένα καφενείο για σουβλακια.
Φάγαμε και όταν ήρθε η ώρα να πληρώσω ο σερβιτόρος μου είπε ότι ο Δημήτρης είχε ήδη πληρώσει τα δικά του.
Γιατί δεν ήθελε να τον κεράσω;
"Λοιπόν αύριο θα πάμε για μπάνιο και μετά σε beach bar να ξέρετε " ανακοίνωσε η Ιωάννα
Όλοι συμφωνησαμε γιατί ήταν και γαμω τις ιδέες
Μα πως δεν το είχα σκεφτεί νωρίτερα;
Πηραμε τον δρόμο προς γήπεδο.
Αρχίσαμε να τρέχουμε και να ουρλιάζουμε
Χωρίς αιτία .
Φτάσαμε γήπεδο και ξαπλώσαμε στο πλαστικό χορτάρι
Βάλαμε μουσική και αρχίσαμε να γελαμε.
Ύστερα η σιωπή κυριαρχησε
Κοιτούσα τον ουρανό
Το φεγγάρι τα αστέρια.
Ήταν όλα τους τόσο πολλά.
Αμέτρητα
Ένα μήνυμα στο κινητό μου ήρθε .
Ήταν από άγνωστο νούμερο
"Μου χρωστάς έναν χορό "
Κοίταξα γύρω μου και ο Δημήτρης ήταν με το κινητό.
Μα που βρήκε τον αριθμό μου;
Εγώ:
Που βρήκες τον αριθμό μου
Δημήτρης:
Όποιος θέλει βρισκει
Γιατί το κάνει αυτό;
Έκλεισα το κινητό και κοίταξα τα αστέρια ξανά.
Ξανά ήρθε μήνυμα
YOU ARE READING
𝑯𝒊𝒎.
Teen Fiction"Νατάσσα θάρρος ή αλήθεια;" "θάρρος" απάντησα δυναμικά "έχεις το θάρρος να παραδεχτείς ότι γουστάρεις τον Δημήτρη;" "Τι;" ρώτησε εκείνος "Οχι γιατί κάτι τέτοιο δεν ισχύει" απαντησα και ένιωσα το βλέμμα του να με καίει Απόσπασμα από το κεφάλαιο...
