depresif•bxb

9

Oy ve yorumları unutmayiniizzz asklar❤️

Parktaki bir ağacın altına oturup , dizlerimi kendime çekmiştim. Gözlerim yanıyor , burnum kaşınıyordu.

Kendimden ve bu kadar aciz olmamdan tekrar nefret etmiştim. Parkın kapısından giren Dağhanla gözlerimiz buluşmuştu.

Ancak ben daha da çok büzüşerek , göz temasımızı kesmiştim. Yanıma yaklaşan adımları duydukça yerin dibine girme isteğim hat safaya ulaşıyordu. Ne diye ona yazmıştım ki?

Salaktım ben.

"Doruk?"

Kısıkça çıkan sesle kafamı daha da gömdüm.

Ardından omzumda bir el hissettim.

"Doruk. Bakar mısın bana?"

Yumuşak sesi ninni etkisi yaratıyordu. Ya da ben hâlâ ona bağlı bir gerizekalı olduğum için böyle hissediyordum. Kafamı dizlerimden kaldırıp , gözlerine baktım.

Elini yavaşça gözaltıma getirip , yaşlarını sildi. Gözlerimi yumdum sıkıca.

"Yapma." dedim , kesik bir sesle. Ve ekledim.

"Yapma. Beni daha fazla kanatma."

"Doruk.." onunda sesi titremişti şimdi.

"Özür dilerim. Herşey için.."

Ağzımdan ufak bir nefes verdim. Elini çoktan yanağımdan çekmişti. Tek bir söz çıktı dudaklarımın arasından.

"Neden?"

Dağhan bana mahçupça bakıp , ensesini kaşıdı.

"Bazen.. bazı şeyler istediğimiz gibi olmuyor Doruk. Seninle tanıştığımızda , yanında olmaktan , beraber vakit geçirmekten çok hoşlanıyordum. Hâlâ hoşlanıyorum.

Bunu sana hissettirdikçe benden hoşlandığını söyledin. Gerisi oluverdi işte. Pat diye sevgili olduk. Çünkü sen aramızda sevgililikten başka bir ilişki olamayacağını düşünüyordun. Seninle ne zaman bu konuyu konuşmaya çalışsam , kaçtın. Ben sana hislerimin arkadaşça olduğunu kısa zamanda anlamıştım.

Çünkü onu gördüm.

Onu gördüğümde sana hissettiğim gibi şeyler hissettim. Ama tek bir farkla. Onun yanında , kalbimin atışları değişiyordu. Midem kasılıyordu. Ne yapacağımı bilemez hâle geliyordum.

Sadece.. sadece seni kırmadan duygularımdan emin olmak istedim. Bizi gördüğündeyse , onun da bana açıldığı gündü. Sana o günün gecesinde söyleyecektim."

Gözünden akan yaşları elinin tersiyle silerek devam etti.

"Özür dilerim. Ama kalbimi dinlediğim için değil. Sana söylemeyerek , haksızlık ettiğim için."

İkimizde ağacın altında oturuyorduk. Ona yanaşarak , kafamı omzuna yasladım.

Bir süre sessizce oturduk. Dudaklarımı dilimle ıslatıp , kirpiklerimi araladım.

"Belki de sana aşık değilimdir. Ama yine de acıyor , Dağhan."

"Peki şu.. hayatına renk katan kişi kim?"

Kaşlarımı çattım.

"Ne?"

"Mesajda dedin. Hayatıma renk katmaya çalışanları bile elimin tersiyle itiyorum , diye."

Aklıma bilinmeyen gelince yutkundum. Onu tamamiyle unutmuştum. Telefonumu çıkarıp son mesajlarımıza baktım.

Dudaklarımı ısırdım.

Sessizliğim onu meraklandırmak istemiş olacakki tekrar konuştu.

"Doruk?"

"Teşekkür ederim Dağhan."

Anlamazca bakarken , ayaklandım.

"Bundan sonra kalbimi dinleyeceğim.