S̴A̴Y̴A̴N̴O̴R̴A̴~m̴i̴k̴e̴y̴ (Hikaye Devam Etmiyor)

1.3

Ders her zamanki gibi ultra mega bruh geçiyordu.
Uyumak üzere başımı sıraya yaslamış öylece duruyordum.
Neden bilmiyorum ama uyuyamıyorum. İlk defa. Hayyyreett.
Sırtıma kalem batmasiyla küçük bir 'ah' sesi çıktı dudaklarımın arasından. Kafamı kaldırdığımda bütün sınıfın öğretmen de dahil bana bakmakta olduklarını fark ettim. Bu beni rahatsız etse de belli etmemeye çalıştım.

"Yamashita iyi misin kızım?"

Öğretmenin sorduğu soruya başımı sallayarak cevap verdim.
O arkasını döndüğünde bütün sınıfta tekrar dersi dinliyoruz pozisyonuna geçti.
Arkama dönüp öfkeyle Takemichi ye baktım. Oda hafifçe gülümseyerek karşılık verdi.
Başımı olumsuz anlamda sağa sola sallarken önüme döndüm. Bi beş dakka sonra önüme
bir kağıt fırlatıldı. Kafamla iki tarafıma baktım. Buruşmuş olan kağıdı açtım. 'tenefüste konuşalım'~takemichi, yazıyordu. Ne konuşacak tık ki? Ya dün neden onu koruduğumu sorarsa?
Ne diyecektim? Yada ona platonik olduğumu falan düşündüyse? Offfff yeni yeni dertler açtım başıma.
Gel bide bunla uğraş. Gözlerimi sıkıca kapatıp uyanmamak üzere uyuyordum ki ilk defa o sesi
istemediğimi fark ettim. Zil çaldı. İçimden kendime küfürler saydırırken hocanın sınıftan çıkmasıyla Takemichi direk yanımda belirdi. Başımı usulca kaldırıp yüzüne baktım. Şirin olduğunu düşündüğüm
bir gülümseme takındım yüzüme. Takemichi ön sıradaki sandalyeyi çevirerek karşıma geçti. Ben konuşmasını beklerken çok geçmeden dudaklarını araladı.

"Yuri... Dün beni korumaya çalıştığın için çok teşekkür ederim. Bunu neden yaptığın hakkında en ufak bir fikrim yok. Ama kendine dikkat et."

Son söylediği ile kaşlarım çatıldı. Tam tekrar bişey diyecekti ki kafasına yediği tokatla neredeyse yere düşecekti.
Ne olduğunu anlayamazken bı anda bana da tokat gelince neye uğradığımı şaşırdım.

"H-hina..."

Kafamı kaldırıp bize öfkeyle bakan pembe saçlı kıza baktım.
Bu Takemichi'nin kız arkadaşıydı. Adı Hina olması lazım.
Asosyal olduğuma bakmayın bütün dedikodulara sahipim.
Takemichi kafasını sıvazlayarak Hina'ya doğru döndü.

"Hina ne diye geçiriyorsun kafama kıza teşekkür
ediyorum şurda."

Galiba Takemichi Hina'nın bana vuruşunu görmemişti. Gülmemek için yanağımı dişlerken Hina afallamış bir şekilde söze atladı.

"Teşekkür mü?"

"Dün Kiyomasa'dan kurtardı beni onun için teşekkür ediyordum"

Takemichi kafasını hala ovalıyordu. Hina iyi geçirmişti anlaşılan. Kız bana bakıp birkaç kez eğilerek özür diledi. Bende sorun olmayacağını belirttim. Takemichi kolundan çekiştirilerek götüldüğünde tekrar kendimle baş başa kaldım.

_______

Kafamı kurcalayan düşüncelerle okulu bitirmiştim. Kendimi mental açıdan gerçekten bitmiş hissediyorum. Ne eve gitmek istiyorum ne okula. Yok olmak istiyorum. Böle hiç olmayayım.
Saçmalayarak eve isteğim dışında bir adım daha yaklaşacağım sırada kolumdan birinin tutup sertçe çekmesiyle yere düşüyordum neredeyse. Kolumu öyle bir kavramıştı ki bütün hareketlerime yön verebiliyordu resmen. Çok geçmeden kafamı kaldırıp kolumu tutan yapılı vücudun sahibine baktım. Bu 3. Sınıflardan biriydi ama adını hatırlayamıyorum. Bütün ara sokakların birleştiği ama yinede çok tenha görünen yere geldiğimizde beni yere fırlattı. Yere yüz üstü çöktüğüm sırada iğrenç kahkahalar kulaklarımı buldu. Takemichi olayına hiç bulaşmalıydım. Böyle düşündüğüm için vicdanım sızladı bir an.
Sonra içimden Takemichi'den özür dileyerek vicdanımı susturup gerçek hayata döndüm. Sweatshirt'ümün ensesinden tutup sadece belden yukarısı havaya kaldırıldığında iğrenç nefesi yüzüme çarptı. O anda yüzüne kusmak istedim.