Жина: Ээж би юмнуудаа явахаасаа өмнө амжуулж чадсангүй ээ...
Жинагийн ээж: За 7 л хоноод буцаад ирнэ ш дээ. Сурагч солилцоо чинь хурдан дуусна.
Жина санаа алдан цонхоор харсан чигтээ үг дуугарсангүйд ээж нь бага зэрэг санаа зовон "Миний хийж өгөх зүйл юу байна?"
Жина: Байхгүй ээ. Таны зөв юм байна. Би одоо энэ жил төгсөх болохоор л ингээд стресстээд байх шиг байна. Ер нь хайран 7 хоног юм биш үү? Юун сурагч солилцоо...
Жинагийн ээж: Шилдэг сурагч гээд л Жонвон та хоёрыг явуулж байхад зүгээр сайхан юм үзээд ир. Би хүртэл драма дээр гардаг ширүүн ээж нар шиг чамайг хичээлд шахахгүй байхад.
Жина: Хуульч болох мөрөөдөл минь бүтэхгүй бол яана...
Жинагийн ээж санаа алдан: Хөгшин хүн шиг! Аав шигээ болоогүй зүйлд дандаа санаа зовох юм. Аав чинь өчигдөр шөнө уйлчих гээд л "Миний охиноо харж байгаа сүүлийн удаа байх вий дээ? Би хажууд нь очиж унтлаа" гээд босох гээд байсан. Шал тэнэг.
Жина хөхрөн: Аав арай дэндэнэ ээ.
Жинагийн ээж: Тэгээд арай гэж гэрээс гарсан. Би охиноо харъя ч гэнэ үү?
Замын турш чимээгүй байсан Жонвон: Ах ч үнэхээр сүртэй юм аа!
Жина: Чи унтаагүй байсан юм уу?
Жонвон: Ахын тухай яриан дээр яг сэрлээ.
Жинагийн ээж: Жина та хоёр очоод тэгээд зодолдов оо!
Жонвон: Эгч ээ! Би юу гээд л охин зодхов?
Жина: Пүүүү! Хэний амнаас юу гарна вэ?
Жинагийн ээж: Харин тийм. Чи өнгөрсөн долоо хоногт Жинагийн үсийг зулгааж байхдаа бохь наачихсан байсан ш д. Одоо үс нь арай гэж дал давж байна.
Жонвон: Би зөөлхөн зулгаах аядаж байсан чинь энэ бохиндоо хахаад гаран дээр өнөөх нь унаад би сандраад гараа арчих гэж байгаад үс рүү нь л. Уучлаарай...
Жинагийн ээж: Гэхдээ Жина чи л Жонвоныг дандаа өддөг шүү!
Жина: Хэн манай өрөөнд дураараа орж ирж хүнээр өдүүл гэсэн юм?
Жонвон: 3-тайгаасаа хойшоо л тэгж байна ш д. Орж ирэх тоолонд нэг урхи бэлдчихсэн байдаг нь хэн бэ?
Жина: Тэгээд байвал манай танай хашааны голд байдаг хаалгыг би битүүлнэ шүү!
Жонвон: Хуульч болох хүнд тийм цаг байх уу?
Жина гэнэт л санаа алдан: Тийм дээ гэсээр машины цонх налан хэвтлээ.
-
Жинагийн ээж болох Ким хатагтай тэр хоёрыг Америк явах онгоцонд нь суулгаад гэртээ ирэхэд үнэхээр л хоосон оргисонд нөхрийгөө ойлгох шиг болов.
Ким хатагтай охиныхоо өрөөний хаалгыг нээтэл: Ээ бурхан минь! Бүх юмаа буулгаад явчихаж гэсээр юмнуудын цэгцэлж байх зуураа хайрцагт байх 7 ширхэг захидлыг харлаа.
Ким хатагтай: Энийгээ явуулж амжаагүй юм байх даа. Бүгдийнх нь хаягийг биччихэж. Маргааш гарахдаа явуулчихъя.
