Pomaluj mi świat | Hyunlix

[ e l e v e n ]

– Hyunjin musisz iść do szkoły – rzekł zmarnowany ciemnyblodnyn.

Czarnowłosy już drugi tydzień nie odwiedził placówki, przez co Jisung siedział sam w szkole i oceny starszego bardzo się pogorszyły.

– Nie mam siły, idź beze mnie — rzucił po czym sie rozłączył.

Wkurzony do maksimum Han wyszedł z domu nie biorąc że sobą jakiejkolwiek bluzy. Zarzucił tylko na ramię plecak i na nogi niechlujnie zalozyl buty. Kieriwał się w storne domu przyjaciela.
Wszedł bez pukania, odrazu poszedł do pokoju starszego.

– Wstawaj idioto, idziemy do szkoły – pociągnął Hyunjina za rękę — Ubieraj się ja ciebie spakuje – popchnął go do szafy, a sam zasiadł przy biurku, by spakować znajomego.

Brunet sie nie odzywał, ubrał bluzę I dresy. Po chwili wyszli z domu, uprzednio dając ciepłe ubranie Hanowi. Po drodze zgarnęli Minho.

– Felix podobno chodzi ciągle przygaszony. Nie widziałem go za dużo, ciągle siedzi w łazience – nagle odezwał się najstarszy.

Hwang odwrócił wzrok w inna stronę i przyspieszył kroku.

– Ah idioto – krzyknął młodszy i pobiegł za przyjacielem, który zdarzył się bardzo oddalić.

Biedny Know musiał sam kontynuować drogę do szkoły.

– Jinnie nie przejmuj się tym! – przytulił starszego, by poczuł się chodź trochę lepiej.

Już nikt się nie odezwał, tylko weszli za bramy budynku I skierowali się do sali, w której teraz będą mieć lekcje. Los chyba bardzo chciał by Hwang miał teraz salę obok tej Felixa.

– Um Hyunjin? Możemy pogadać? – powiedział bardzo znany my głos.

Wyższy się tylko odwrócił i kiwną głową, że można mówić.

— Ostatnio się bardzo dużo dzieje... – Nie dokończył, ponieważ jego obiekt westchnien przytulił go najmocniej z całych sił – Jinnie? – zapytał.

– Przepraszam, przepraszam, przepraszam. Tak bardzo przepraszam – wyszeptał w ramię młodszego.

Lee wryło w ziemię, jego ukochany przytula go na oczach szkoły i do tego przeprasza.

– Hyunjin, jutro po szkole musimy poważnie porozmawiać o nas – rzekł blondyn po czym poszedł do swojej klasy, by zacząć lekcję.

Bardzo krotki, ponieważ nie mam za dużo czasu, kocham was.