Deeply inlove with you [ON-GOING]

Chapter 12

Napatigil sa ere ang kamay ko ng makita kung bukas ang kwarto ni Eyah, hindi ako nag dalawang isip na pumasok and i saw her again umiiyak habang nakatingin sa bintana.

Hindi ko alam kung pa'no ko siya lalapitan naawa ako sa kapatid ko maraming nagbago sa kanya ayokong tanungin ang problema niya dahil natatakot ako, natatakot ako na hindi tama 'yong mga sasabihin niya in direct to the point natatakot akung mag sinungaling siya.

Naghihintay lang naman ako kung kailan niya balak sabihin ang tungkol sa bagay na iyon. Niyakap ko siya mula sa likod naramdaman kung nagulat siya pero agad din itong nakabawi.

"Hey little Eyah anong problema natin? Madalas na yan ah." Malumanay kung sabi.

"Wala to ate..."

Napabuntong hininga ako at nag-iisip kung ano pa ang pwedeng sabihin. Nakakainis!

"Kung hindi ka pa handa na sabihin ang lahat nandito lang ako palagi, magkapatid tayo at isa pa you can count on me." Napanatag ang loob ko ng humarap ito sakin at agad akung niyakap.

"Thank you ate."

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, di parin ako sanay na tawagin niya akung ate dahil nakakapanibago talaga. Nagkwentuhan kami pagkatapos niyang tumahan, katulad ng pagkakaruon nang pamilya balang araw nagulat pa ako dahil 'yon agad ang lumabas sa usapan.

Pero masayan parin ako dahil unti-unti ko ng nakikita ang mga ngiti niya na subrang namimiss ko sa nagdaang araw. 'Your always be my little sissy Eyah' napangiti ako kahit ano pang kasalanan o tinatago mo tatanggapin parin kita kagaya ng ipinako ko kay tatay noon.

Napaiwas ako ng tingin nang may biglang tumakas na luha sa mata ko.

"Oh ate! Okay ka lang?"

"Oo naman, tears of joy lang to at saka pwede ba hindi ako sanay na tawagin mo akung ate nakakainis kana a!" Napanguso ako ng tumawa ito ng malakas sabay hampas ng unan sa mukha ko.

"Tangina! Ano ba eyah tama na!" Dinaganan niya ako at hinila ang buhok ko sumbrang sakit na ng anit ko, pero napaigtad kami ng bumukas bigla ang pinto at nahulog kami sa kama sabay kaming tumawa ni Eyah at nag high five.

Samantalang nagtataka namang nakamasid si tatay sa'min.

"Anong nangyayari dito?"

"Ah! Wala po... naglalaro lang kami ni ate diba ate?" Tumingin si Eyah sakin at sinipatan ako ng 'sumagot ka-look'.

"Oo tay 'yon nga! si eyah kasi aksidente niya akung natulak tas nakahawak siya sa'kin ayon sabay kaming nahulog." Balewala kung sagot.

"Sige, Franzy anak lumabas ka muna. May ipapabili ako sayo sa public market at ikaw Eyah kumain ka na." Sabay kaming tumango ni Eyah at agad akung dumeritso sa kwarto ko.

INAYOS KO ang cap na suot ko at tiniis ang init mula sa araw, napabuntong hininga ako at tinahak ang daan ng eskinita papuntang public market hindi na ako pinag tricycle ni tatay dahil malapit lang naman daw.

Napatigil ako sa paglalakad ng may mapansin akung tao na sa tingin ko kanina pa ito nakasunod sa'kin bigla akung kinabahan.

"Ineng sasakay ka ba?"

Napasigaw ako at agad hinampas si manong argh! Putangina naman oh!

"Ano ba manong! Huwag naman kayong mang gulat."

"Nako! Pasensiya na hindi ko po talaga sinasadya." Inis kung sinipa ang maliit na bato na nakaharang sa paanan ko.

"Okay lang... pasensiya na'rin ho." Napaiwas ako ng tingin sa matandang driver at nagmamadaling naglakad paalis 'don napabuga ako ng hangin pero hindi parin nawala ang kaba ko.