Center Empire Princess

53. Conscientious

"Ama...?" I firmly said.

"Farrah, huwag ka nang mag-matigas." Saway nito sa'kin.

Napabuntong hininga na lamang ako, "agh, kailan ba matatapos ang araw na ito..." kausap ko sa sarili at umiwas ng tingin mula sa kanila.

Hinayaan ko lamang silang mag-usap habang ako naman ay nag-lakad patungo sa veranda upang magpahangin.

"Nakakainis..." Usal ko. 'Di naman sa nagagalit ako, tampo lang.

"Kumusta prinsesa!" Pag-bati ni Menacemae sa'kin. S'ya ang bunsong kapatid ng kambal o ang batang maingay kanina.

"Kumusta." Nginitian ko pa ito.

"Ang ganda mo pala talaga sa malapitan, kamahalan! Pero diba mas maganda kapag may bahid ka ng dugo sa iyong pisnge?" She giggles.

'A psychopath.'

Bumuntong hininga ako at ngumuso sa kanya, "iyon nga... naalala ko, ang huling kumausap sa'kin nang ganito ay isinabit ko ang ulo sa harapan ng palasyo."

Nanlaki ang kanyang mga mata, "p-patawad, prinsesa!" Mabilis itong tumakbo palayo.

Napabuga nanaman ako ng hangin, "hays! Ganito ba talaga ka-lonely sa gitnang emperyo?"

Julia

Nagising ako sa boses na humuhuni sa tabi ko. Hawak n'ya ang kamay ko habang nakapikit s'ya at humuhuni ng kanta.

Ginalaw ko ang aking kamay na ikinadilat ng kanyang mga mata.

"J-Julia..." pag-aalala nito at hinaplos ang pisnge ko.

Iniangat ko ang kamay ko at pinitik s'ya sa noo, "ano sa tingin mo ang iyong ginagawa?" Bumangon ako.

"Galit ka pa rin ba?" Tanong n'ya.

"Kanina mo pa yan tinatanong, naiirita na ako. Hindi ako galit." Umiwas ako ng tingin.

Ibinaba ko ang aking tingin sa aking tiyan, "totoo ba talaga 'to?"

"Patawad..."

"Hindi, hindi ko tinatanggap ang pasensya mo. Isusumpa kita hanggang sa mamatay ako." Sambit ko.

Nanlumo ang kanyang mukha at napayuko. Hindi nga talaga ako galit, hindi ba s'ya sanay na ganito ako mag-salita?

Hinaplos ko ang kanyang buhok, "ipangako mo lamang na gagampanan mo ito at hindi tatakbuhan."

"Hindi ko magagawang takbuhan iyan dahil tiyak na papatayin ako ni Farrah." Anito.

"Dapat lang." Irap ko.

'Hays! Lalaki rin pala ang magpapalambot sa'kin.'

"Aifrel..." Usal ko at itinuon nya naman ang kanyang atensyon sa'kin.

"Alam mo bang mula noon ay pangarap kong maging dama. Minamaliit kasi nila ang kakayahan ng mga babae. Nakakainis lamang." Sabi ko.

"G-Gusto mo maging dama pagkatapos mong manganak?" Tanong n'ya.

"Dama na ako ni Farrah, sira. Pero, sa kalagayan ko ngayon? Baka tumigil muna ako sa tungkulin ko." Tugon ko.

"Paki-usap, huwag mong papagurin ang iyong sarili lalo na at nagdadalang tao ka ngayon, maliwanag?" Bilin nito.

"Hindi ako sanay na nag-sasalita ka ng ganyan, tigilan mo nga iyan." Saway ko.

"Parehas kayo ng sinabi ni Farrah, nag-aalala lang naman ako." Pag-iwas nito ng tingin.

"At isa pa, gusto pala malaman ng kapatid ko kung ano ang magiging pangalan ng sanggol kung ito'y magiging babae o lalaki?" Tanong n'ya.

"Hindi ako magaling sa pag-buo ng pangalan, bakit hindi ikaw ang mag-isip? O kaya'y si Farrah? Parang mas maganda ang mga pangalan mula sa modernong mundo diba?" Masayang sabi ko.

"Maganda nga ang iyong naisip! Maayos na ba ang iyong pakiramdam?" Tanong n'ya.

Tumango ako at umupo sa gilid ng kama, "medyo may kaunting hilo pero kaya ko naman na siguro. Nasaan si Farrah?"

"Nasa gitnang emperyo na s'ya kaninang umaga pa, kinakailangan s'ya ni ama kaya s'ya ay umuwi agad." Sagot n'ya.

Tumayo s'ya nang tuwid at inilahad ang kanyang palad, "kung handa ka na, maaari na tayong umalis ngayon."

Tinanggap ko naman agad 'to, "handang-handa na, prinsipe ko."

"Jusko Julia, ayusin mo ang iyong pananalita at baka bigla na lamang kita halikan d'yan." Mga salitang kumawala sa kanyang bibig.

Napatawa ako, "sinusumpa talaga kita, prinsipe ko." Hinalikan ko s'ya.