"မင်းက ဖိုင်တွဲလေး မှားယူမိတာကို သူက ဘာလို့ ဒေါသကြီးနေရတာလဲ"
"မင်းကရော ဘာလို့ သူနဲ့ဆို အမြဲလွဲနေတာလဲ ဟမ်! "
မှန်ပေါ်မှာပေါ်နေတဲ့ သူ့ပုံရိပ်ကို သူပြန်ကြည့်ပြီး သူ့ကိုသူ တကယ် စိတ်ပျက်မ်ိတယ်
📞ကလင်..ကလင်..📞
" စိတ်ညစ်နေပါတယ်ဆိုမှ ဘယ်သူက ဖုန်းခေါ်ပြန်ပြီလဲကွာ ကျစ်!"
📞ကလင်..ကလင်..ကလင်...📞
အချိန်တစ်ခု ကြာတဲ့အထိ သူဖုန်းမကိုင်ခဲ့...
📞ကလင်..ကလင်..📞
အဆက်မပြတ်ခေါ်နေတဲ့ ဖုန်းကြောင့်..
ဘောင်းဘီအိပ်ကပ်ထည်းက ဖုန်းကိုထုပ်ကာ ကြည့်လိုက်တော့ ဖုန်း Screenပေါ်မှာ ပေါ်နေတဲ့ အသဲပုံးနှစ်ခုကြားက ' V ' ဆိုတဲ့ နာမည်လေးတစ်ခုက ထင်ထင်ရှားရှားလေး ပေါ်နေလာသည် တစ်ချိန်တည်းမှာဘဲ ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်နှာဟာ ချက်ချင်း အပြုံးတွေထွက်ပေါ်လာတယ် ...
"Hello.."
📞" Hyung ဘာလို့ ဖုန်းမကိုင်တာလဲ"
📞" ကျွန်တော် ဖုန်းခေါ်နေတာအကြာကြီး မကိုင်လို့ ဘယ်လောက်စိတ်ပူသွားလဲဆိုတာ သိရဲ့လား"
" တောင်းပန်ပါတယ် Hyungက မင်းကို စိတ်ပူစေမိပြီ"
📞"မဟုတ်တာ Hyung တောင်းပန်စရာမလိုပါဘူး"
"V~ Hyungမင်းကို အရမ်းသတိရတယ်"
📞"ကျွန်တော် Hyungနဲ့လက်ထပ်ဖို့ ပိုက်ဆံတွေအများကြီးစုမိနေပြီ "
".........."
*လက်ထပ်မယ်..*
လက်ထပ်မယ်ဆိုတဲ့ စကားကြောင့် Seokjinငြိမ်ကျသွားတယ် ပြီးတော့ သူ့ဘယ်ဘက်လက်က လက်သူကြွယ်မှာ နေရာယူထားတဲ့ ရိုးရှင်းပြီး စိတ်တစ်လုံးသာရှိတဲ့လက်စွပ်ကို အကြည့်ရောက်သွားတယ်..
ဒါဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်တော့မှာလဲ သူက..သူက
7 years ago~~
"Jin~"
"ဗျာ.."
"မားရှီလာပါအုံး.."
"ဟုတ်!"
"Jin~ မားရောဂါက နောက်ဆုံးအဆင့်ဆိုတာ သားလဲသိနေတယ်မလား"
YOU ARE READING
Hyung is my Husband
Fantasyမင်းလို CEOရှီမှာ အတွင်းရေးမှုးဖြစ်တဲ့ ငါကကိုကံဆိုးတာ မင်းနဲ့ မတွေ့ခဲ့ရရင်ကောင်းသား Kim Seokjin
