hoonsuk | lyrics

12

1 hafta sonra

"ya yatağının altında canavar varsa?" junkyu bugün bizde kalmaya gelmişti. Ortak bir projemiz olduğu için iki saat falan onunla uğraşmış,sonra havadan sudan konuşmuştuk. Saat geç olduğu ve yavaştan gözlerimiz kapandığı için yatmaya karar vermiştik. Junkyu'ya yer yatağı açmıştım ama o yatağımın altında canavar olduğunu ve yerde yatmak istemediğini söylüyordu.

"Junkyu,yatağımın altında canavar falan yok! çocuk değilsin artık,saçma sapan konuşma." kaşlarını çatmış,yanıma oturmuştu.

"Biz büyüdük diye canavarlar yok mu oldu yani? Asıl saçma sapan konuşan sensin,park jihoon. Eğer canavarlara inanmıyorsan yerde sen yat." gülümsemiş ve beni yatağımın üstünden yer yatağın üstüne atmıştı. Şaşkınlıkla ona bakarken bana gülümseyip öpücük atmış,yorganı üstüne çekmişti. Gözlerimi devirmiş ve kendimi oturur konuma getirmiştim. Junkyu yüzünden uykum kaçmıştı ama kendisi bana poposunu dönmüş ve hemen uykuya dalmıştı. İç çekmiş ve telefonumu elime almıştım.

Hyunsuk ile bu bir hafta boyunca resmen her gün mesajlaşmıştık. Okulda yüzüme bile bakmayıp mesaj atmasını saçma buluyor,hatta sinirlerimi bozuyordu. Neden böyle yaptığını sormaya fırsat bile bırakmadığı için hiç soramamıştım.

aniden mesaj atmak geldi içimden. Bugün hiç konuşmamıştım onunla.

"Yatağımızın altındaki canavarlar biz büyüyünce yok olur mu?"

Başlangıç olarak selam falan yazmam gerekirdi ama biz bu şekil konuşuyor ve anlaşıyorduk. Direkt konuya dalıyor,ona göre verdiğimiz cevaplarla nasıl olup olmadığımızı anlıyorduk. Anında cevap vermesi artık sinirimi bozmayıp beni mutlu ediyordu.

"O canavarlar hiçbir zaman yok olmayacak."

Dudağımı büzmüş ve hyunsuk ile junkyu'nun aynı şeyleri düşünmesine gözlerimi devirmiştim. Fazla çocukça geliyordu bu.

"onlardan artık korkmuyor olabilirsin ama aslında korkuyorsun. Onlardan önce düşünmen gereken şeyler olduğu için onlar aklına gelmiyor ve korkmadığını düşünüyorsun. Sana çocukça gelmesinin sebebi ise işte bu. 'Düşünecek tonlarca şey varken düşündüğün şey yatağın altındaki canavar olmamalı!!' gibi düşünüyorsun."

Sanki düşüncelerimi okur gibi cevap vermesi beni gerçekten etkiliyordu. O bana böyle bir şey sorsaydı sanırım bu şekil cevap veremezdim.

"sanırım yatağımın altında bir canavar var,hyunsuk. Ama onu göremiyorum."

"ne düşünüyorsun?"

"sorduğun soru saçma,senden başka ne düşünebilirim?"

yazdığım şeyi tekrar okuyunca gözlerimi açabildiğim kadar açtım. Bunu atmayacaktım hayır! Yanlışlıkla atmıştım.

aptal jihoon.

Normalde hemen cevap veren çocuk şimdi bir şey yazmıyordu. Kendi alnıma vurmuş ve telefonu tam kapatacakken cevap vermişti.

"Aynı şeyleri düşünüp o canavarları unutmak ne hoş."

-

arkadaslar hadi amk yeter der dediginizi duyar gibi oldugum icin diger bolum olaylari biraz daha ilerletmeyi dusunuyom