hoonsuk | lyrics

01

"ne demek bakamadım? Nasıl bulacaksın o zaman sahibini?" yoshi azarlayan tonla konuştuğunda gözlerimi devirmiştim. Eğer beni azıcık bile olsa hatırlıyordur ve gelip alır. Tabi hatırlıyorsa.

"defter yanındaysa ver,ben bakacağım." junkyu oturduğumuz masanın bana göre en uzak köşesindeydi. Bu yüzden masaya iyice yaklaşıp elini uzattı. Bir eline bir yüzüne bakıyordum.

Hayır,vermeyecektim. Evet,defterin sadece ilk sayfasına bakacaktı ama defteri nedense veremiyordum.

"Lan versene! Kolum koptu." junkyu çattığı kaşlarıyla bana bağırdığında yerimden ayaklanmıştım. Hepsi şaşkınlıkla bana bakıyordu.

"Hayır,junkyu. Kendi defterini kendi bulsun." sandalyenin üzerindeki çantamı alıp kafetaryadan çıkarken son duyduğum şey Haruto'nun "Niye hepiniz bu kadar malsınız?" demesiydi.

.

sınıfıma çıkmış en arka cam kenarı olan sırama oturmuştum. Telefonumu ve kulaklığımı çıkarttım ve en sevdiğim şarkıyı açtım.

"Seni tanımadan önce unut beni.
Kurtuluyorum senin olmayan her şeyden.
Sadece sen görünebilirsin benim gözlerimde."

gözlerimi kapatmış,kendimi şarkıya kaptırmıştım. Kendimi öyle bir kaptırmışım ki tek kulaklığımın başkası tarafından çekildiğini bile fark etmemişim.

"senden önceki hiçbir şeyi hatırlamıyorum." biri benimle beraber şarkıyı mırıldandığında gözlerimi açmış ve şaşkınlıkla yanımda oturan bedene bakmıştım.

"Gözlerimi açtığımda,farklıydı artık,farklı bir dünya olmuştu. Tuzağa düşürdün beni,aldın hepsini."

şarkıyı durdurup kulaklığımı çıkarmıştım. O da bana bakmış ve yavaş hareketlerle kulaklığı çıkarmıştı.

Dün yanımda oturan çocuk. Yüzünü şimdi daha iyi görebiliyordum.

"Selam." ben hala ona bakmaya devam ederken o sırıtmıştı. Ona bakmayı kesip bana dün yaptığının aynısını yapmıştım.

Kafamı sallamakla yetinmiştim yani kısaca.

"En sevdiğim şarkı ve en sevdiğim sanatçı.. Kai mükemmel biri gerçekten."

Sanki arkadaşmışız gibi konuşması beni germişti. Aniden nasıl çıkmıştı ortaya? yoksa o defter onun muydu?

"Fazla düşünüyorsun."

"Defter." aniden dediğim şeyle bana kaşlarını çatıp bakmaya başlamıştı. Çantamdan hemen çıkarıp önüne koydum. Şimdi deftere bakıyordu.

"Bu defter senin mi?"

bir süre deftere baktı. Sonra defteri benim önüme itti.

"Hayır,benim değil. İçine baktın mı?"

Kafamı sağa sola salladığında sırıtmıştı. Biraz bana yaklaşıp deftere baktı.

"Neden bakmıyorsun? Çok eğlenceli olur!"

gülümsemiş ve geri çekilmişti. Kaşlarımı çatıp defteri elime aldım.

"Neden başkasının defterini okumak eğlenceli olsun ki?"

Omuzlarını silkti ve ayaklandı. Son kez deftere bakıp.

"Belki o kişi okumanı istiyordur?"

-