Rollerin Gecesi

Hüzün Hırsı

Herkese selaam. 

Ben geldimmm.

Aramıza yeni katılan okuyuculara hoş geldiniz diyorum ve sizi bölüme uğurluyoruuum.

Şu an arabanın içinde oturmuş Balkan'ı bekliyordum. Omzumdaki hafif kanla lekelenmiş sargıya baktım.

Üstünden daha 24 saat bile geçmemişti ama ben ve inadım ablamı korumak için mikrop kapma riskini almıştım.

Dün neler olmuştu öyle?

Renginle konuşuyordum en son. Sonra birden mermi yağmuruna tutuldum. Balkan bana sıkıca sarıldı. Aslında daha çok kendini benim için siper etti ve sonra acıdan bayılmışım. İkinci kez Balkan'a can borçluydum. O  yaralı halde beni hastaneye yetiştirmiş hemşirelerde başta ceket giydiği için anlamamış yaralı olduğunu ama beni getirdikten beş dakika sonra bayıldığında onunda kurşun yediğini anlamışlar. Bir kural gereği bizi sorgulamadılar ve bu benim çok işime gelmişti. 

Beni korumak için tam dört mermi yemişti ama sanki dört mermi yiyen benmişim gibi benimle ilgileniyordu.

Şimdi ise sargımın kanlandığını görünce beni arabada bırakıp eczaneden sargı ve birkaç medikal ilaç almaya gitmişti.

Canım yanıyordu. Balkan benim Derin'i korumak için gideceğimi öğrendiğinde uyanalı daha bir saat falan olmuştu. O halde kalkıp benimle gelmişti.

Bugünün yağmurlu olması bizim şansımızdı. Giydiğimiz yazlık ceketler sayesinde sargılarımız gözükmüyordu.

İkimizde sargılı sargılı etrafta geziniyorduk resmen.

Ben arabada bunalmadan eczaneden çıkan Balkan'ı gördüm. Bu adamı her gördüğümde hızlanan kalbimin deli cesareti beni benden alıyordu. 

Korkuyordum.

Bu adama tutulmaktan korkuyordum.

Daha önce hissetmediğim şeyleri hissedeceğim diye korkuyordum. Duygularıma kelepçelenmekten korkuyordum.

Arabanın kapısını açıp ama bana kokusunu bahşeden adama baktım. Yaralıyken bile dinç gözüküyordu. Asıl solgun gözüken bendim.

Kuruyan dudaklarımı ıslattım. "Eğer o bandı çıkarırsan beşinci kurşunu benden yersin haberin olsun." dedim.

O gelmeden sargımın bandını çıkarmayı denemiştim ama olmamıştı. 

Çok acıtıyordu.

Gülümsedi. "Dört kurşun da sırtıma geldi. Vurursan beni kalbimden hedefle." diye mırıldandı.

Ne demek istiyordu bu adam? Ben sayısalcıydım ve birazda dilci, ama kesinlikle sözelci değildim. Laf cambazlığı yaptığında onu anlayamıyordum.

Zaten benden bir cevap beklemeyen Balkan, poşetten aldığı birkaç gereci kucağına koydu. Koltuğunu geriye çekip kendine yeterli alan açtı. "Evet gel bakalım yaralı kelebek."

Kendimi geri çektim. "Canımı acıtacaksın!"

Balkan göz devirdi "Bana sadece on beş dakika güvenmeyi dene. Lütfen." dedi ama ben ona 'ben sana içimden gelen hislerle son nefesime kadar güvenirim' diyemedim...