LİVELY

Birlikte

Bizim evde işimiz bitince Denizlerin evine gitmiştik o sırada Deniz'in annesi ile konuşmuş bir şeye ihtiyacım olduğunda Deniz'e söylememi tembihlemişti kendiside 2 gün sonra dönebileceğini söyleyip telefonu kapattı anladığınız yalnız olacaktık :)

Telefon konuşması bitince odaya çıkıp üstümü değiştirip geldim aynada karnımın görüntüsüne daha da şok olmuştum kriz anından çok hatırlamıyordum ama gerçekten berbat görünüyordu.Büyük ezikler vardı ve her derin nefes alışımda canım yanıyordu.Nasıl dayanacaktım?

Bu düşüncelerle aşağı indiğimde mutfakta çorbayı karıştırmaya çalışan mavişi görmemle sırıttım.

Elinde ki kaşığı alıp çorbayı karıştırıp altını kapattım biraz daha dursa taşıracaktı canım çorbayı birlikte yemek yemiş toparlamış ve salona geçip film izlemeye koyulmuştuk.

"İpek ben filmden çok sıkıldım kitap mı okusak?"

"Aklımı okudun maviş ben kitapları getireyim."

Yukarı çıkıp çantamdan kitaplarımızı getirip Denize uzattım.Kitap okurken şekilden şekile giren ben ise koltukta baş aşağı oturup okumaya başladım.

Denizin kahkahasını duymamla kitabı indirip baktım.

"Niye gülüyorsun?"

"Yok sadece çok tatlı duruyorsun."

Kızaran yanaklarımı kitapla kapatıp okumaya devam ettim ama uyku bastırdığı için ayağa kalktım.

"Benim çok uykum geldi yatsam olur mu yarın devam edebiliriz."

"Tamam bende annemle konuşayım yatarım sen bir şey olursa kapımı tıklat tamam mı sevgilim."

"Tamamdır maviş hadi iyi geceler."

İyi geceler öpücüğü verip odama çıktım çift kişilik rahat yatağa girip gözlerimi kapattım.

Gece yarısı uyandığımda yanı başımda su olmadığını farkedip aşağı inmemle Denizi aşağıda mutfakta mesajlaşırken gördüm.Uzanıp elini tutmamla elini çekip ittirdi.

"Napıyorsun sen ya?"

"Ne yaptım elini tuttum Deniz niye böyle davranıyorsun ?"

Sonra kızgın surat kapı girişine dönmesiyle annemi gördüm.O kadar kızgın bakıyordu ki yanıma hışımla gelip yüzüme bir tokat attı.

"Senden ölesiye nefret ediyorum keşke ölsen de başımdan kalksa bir pislik daha."

"Anne ben seni çok seviyorum lütfen bunları deme."

Kafamı Deniz'e çevirmemle aslında ordakinin Deniz olmadığını farkettim daha da yakından baktığımda bunun Yağız olduğunu gördüm.

"Ben sana Deniz için izin vermedim mi İpek bu çocukla ne karıştırıyorsun sen ?"

"Anne ben Deniz- ol-olamaz bu yanlış olmalı."

Tam giderken kolumu kavrayan ellerle durdum yağız piç bir gülümseme ile bana bakıyordu.

"Beni bırak lütfen canım yanıyor."

"Olmaz biraz eğleneceğiz yarım kalan bir işim vardı benim."

"Nolur bırak anne yardım et."

Kafamı çevirmemle annem mutfaktan çıktı Yağız hışımla anahtarı alıp iki tur çevirdi ve göremeyeceğim bir yere fırlattı.

"Nolur bırak beni aç şu kapıyı."

"Nolursun."

"Lütfen bırak beni."