Silent Waltz

Chapter 19- Random Stuff

Kinagabihan, habang nagluluto ng masarap ng hapunan ang Ate ni Emily na si Lucile, lumapit ito sa kanyang kapatid.

Emily: "Good evening po, Ate!"

Lucile: "Good evening din sayo, Bunso! Kamusta naman ang camping niyo ng 2 days?"

Emily: "Ayon po, masaya naman po kaming lahat sa Camp. Tsaka nakakapagod din po ang mga ipinagawang activity po sa amin."

Lucile: "Talagang ganyan ang Camping, Emily. Hindi mo talaga maiiwasang mapagod. Anong activity naman ang ginawa niyo doon?"

Emily: "Ang ginawa po namin, Ate, humuli kami ng manok gamit ang Snare trap ng first day. Tapos Finding the Flag activity naman noong pangalawang araw."

Lucile: "Mukhang masaya yan, ha. Kasi ako, hindi ko naranasan ang mga ginagawa niyo ngayon sa Camp."

Emily: "Ay....Uhm.... Pasensya na po. Hindi ko po alam. Hayaan niyo po kapag mayroon ulit po kaming field trip sa school, magdadala ako ng souvenir mula sa mga lugar na pupuntahan namin."

Lucile: "Salamat sayo, bunso. Pero huwag ka nang mag-abala pa sa mga souvenir sa susunod. Mas maganda siguro kung makakapagtapos ka ng pag-aaral tapos kapag nakapagtrabaho ka, isama mo na lang ako sa mga lugar na gusto mong pasyalan."

Emily: "Opo, Ate! Sisiguraduhin ko po."

Lucile: "Pangako mo yan ha?"

Emily: "Opo."

Habang patuloy sa pagluluto si Lucile, napansin ni Emily na nahihirapan ang kanyang kapatid sa pagpapa-ikot ng sandok sa nilulutong pagkain at hinala ni Emily, maaring pinagbuhatan ng kamay ni Ramon ang kanyang kapatid habang siya ay nasa Camp. Napansin din niyang pilit tinatago ng kanyang Ate ang iniinda nitong sakit at pasa sa braso. Kaya't nagboluntaryo siyang tulungan ang kanyang Ate sa pagluluto ng kanilang hapunan at nagkunwaring walang na napansin si Emily sa kanyang Ate. Ganun pa man, malungkot pa rin siya sa ginagawang patatakip ng kanyang Ate sa tunay na nangyayari.

Emily: (Ate alam kong may ginawang masama si Ramon sayo habang wala ako. Bakit pinagtatakpan mo pa rin siya?) "Ate, tulungan ko na po kayo sa pagluluto. Tsaka wala naman po akong masyadong ginagawa."

Lucile: "Ang bait naman ng Bunso ko. Oh siya, ihanda mo na rin yung mga plato, baso at kutsara sa mesa para makapaghapunan na tayo. Tsaka tawagin mo na rin si Ramon sa sala para sabay na rin tayong kumain."

Emily: "Opo, Ate."

Naghanda si Emily ng mga plato, kutsara at baso sa mesa at tinawag nya rin si Ramon na nanood ng TV sa sala.

Emily: "Kuya, kakain na po tayo. Tapos na po magluto si Ate ng ulam."

Pagtawag ni Emily kay Ramon, lumingon ang lalaking nakaupo sa sala sa kanyang kinatatayuan. Ngunit napansin niyang tila matagal itong nakatingin at parang may sinusuri sa kanyang katawan, mula ulo hanggang paa. Tsaka sumagot si Ramon sa kanyang pagtawag.

Ramon: "Sige, susunod na ako diyan. Tapusin ko lang itong pinapanood ko."

Pagka-alis ni Emily pabalik sa kusina, siya'y nagtaka sa ginawang reaksyon ni Ramon at sa ikinilos nitong kakaiba. Ngunit binaliwala na lang ito ni Emily at patuloy na lang itong naglakad.

Saktong kakatapos magluto ng hapunan ni Lucile nang makabalik si Emily tsaka sila umupo sa mesa upang kumain. Sumunod naman si Ramon na gaya ng sinabi nito at nakisabay itong kumain. Ngunit sa hindi inaasahang na pangyayari, muling nagalit si Ramon sa habang sila ay kumakain.

Ramon: "Ano ba etong pinakbet na niluto mo, overcooked?!!"

Lucile: "Sorry honey, kung na-overcooked yung naluto ko. Hindi ko naman alam na ayaw mo pala na ganyan."