THE FORGOTTEN || JW STORY

Chapter 3

Kinabukasan nakangiti akong gumising dahil sa panaginip ko, nakita ko si mama saka ang prinsipe.

'what a great dream'

Iminulat ko ang mata ko at nagtaka ng makita ang kwarto na parehas pa rin sa panaginip ko 'what the fuck is happening? don't tell me na hindi panaginip to'

Mabilis pa sa alas kwatro akong napabangon at tinignan ang labas, marami ng tao sa labas lahat abala sa mga trabaho nila saka ang mga damit nila mga ay hanbok. Napabalik ako sa loob ng kwarto ko at nanginginig na napaupo.

'hindi ako nananaginip? bumalik talaga ako sa goryeo dynasty?'

Sumigaw ako ng malakas ng biglang sumakit ang ulo ko parang nagflashback ang nangyari sa ilog nung sinagip ko ang bata ang nung nakita ko ang katawan ni seo jung.

Bumalik ako sa katinuan ng bumukas ang pinto ng kwarto ko saka pumasok si mama na may pag aalalang mukha.

"eun anak! ano nangyare? bakit ka sumigaw? may masakit ba sayo?" sunod sunod na tanong ni mama

"mama...panaginip lang to diba? hindi ka totoo diba?" wala sa sariling tanong ko sakanya

Kumunot ang noo ni mama "nanaginip ka ba ng masama anak?" nag aalalang tanong niya

'gusto kong sabihing oo, pero kung panaginip nga ito para saakin hindi to masama. i would rather consider this as happy dream dahil nakita kita mama'

Umiling nalang ako para hindi na siya mag alala. Nginitian ako ni mama saka hinaplos ang ulo ko "o siya, magbihis kana at mag aalmusal na tayo. saka may trabaho kapa dun sa restaurant ni hae won"

'nagtatrabaho ako?'

I don't know but I feel excited. I will just go with the flow, kung ano man ang reason kung bakit ako nandito yun ay hindi ko pa alam. but surely, may kinalaman yun sa forgotten prince kasi siya ang nakita ko sa ilog nung time na napunta ako dito. 'I need to know that seo jung.'

Tumayo na ako at naghukay ng masusuot, I know how to wear hanbok since there's a place where my friends and I used to go that needs to wear hanbok. Nagbihis na ako pagkatapos ay lumabas na para tulungan si mama sa pag aayos ng kakainin namin.

"damihan mong kain anak, baka mapagod ka sa trabaho mo mamaya kasi maraming dayo mula sa jusan" sabi ni mama habang kumakain.

"mama, saan po ang jusan?" curious kong tanong

"nako! makakalimutin ka talagang bata ka, yon ang mainland anak" pagpapaliwanag ni mama " wag mong sabihin anak na pati pangalan mo at pangalan ko hindi mo alam" natatawang ani niya.

tumango ako 'tangina hindi ko naman talaga kasi alam'

"ay nako! Cha Eun-young, ano ba nangyayare sayo! Cha Sun-young pangalan ko anak, mama mo ko tapos nakakalimutan mo pangalan ko" may pagtatampo sa boses ni mama.

"e nabagok po kasi ulo ko kagabi mama" pagbibiro ko sakanya maya maya ay natawa na lang din siya.

"o siya, bilisan mo na diyan baka hinihintay kana ni hae won" tumango ako saka binilisan ang pagkain.

Hinatid ako ni mama sa pinagtatrabahohan ko, kuno. At nakitang maraming ngang kumakain dito mukhang kilala to sa mga dayo ah.

"hoy! eun-young bat ngayon ka lang? bilisan mo maraming tayong customer" sigaw ng babae, siya ata si hae won. Tinanguan ko lang siya at niligpit ang mga pinagkainan ng mga customer na tapos ng kumain.

At first nangangapa pa ako kung ano ba ang gagawin pero kapagkuwan ay nasanay na din ako at naging mabilis sa pagseserve ng mga pagkain.

'this actually quite fun.'