Rollerin Gecesi

Paranoyak Çözümler

Elimdeki poşete bakan Numan "bu evden bir şey çıkarmanız yasak Deren hanım." dedi nazik bir dille.

Dudak büzdüm "ama ben cinayeti çözmek üzereyken bu poşeti burada bırakmam."

Numan "sizin değil benim başım derde girer." dedi.

Bende omuz silktim "görmeden sokmuş olsam."

Numan derin bir nefes verdi "sizi ikna edemeyeceğim değil mi?" 

Sesi bıkkın çıkıyordu.

Gözlerimi kırpıştırarak masumca gülümsedim.

Numan benimle baş edemeyeceğini anlamış olsa ki daha fazla uzatmadı.

Kendimi mutlu ve tatmin olmuş hissediyordum. 

Canım kendim!

Zehri bulsam her şey çok daha basit olurdu ama polisler bulamadığına göre ben hiç bulamazdım.

Uğraşmamada gerek yoktu.

Acaba Okşen'in sevgilisini de bulsa mıydım? Nehir itiraf etmeyebilirdi işimi garantiye almalıydım.

Tam otoyola çıkmıştık ki Numan'ı bir otobüs durağında durdurdum. Kendi kendime kaşınıyordum. Numan'a "ben burada ineyim senden bir şey istesem yapar mısın?" dedim masumca.

Numan ofladı "evet Deren hanım işimden kovulmama ramak kaldı."

Masumca gülümsedim "senden beni götürmeni değil başka bir şey
istiyorum." diye mırıldandım. Aynı zamanda suçlu çocuklar gibi yere bakıyordum.

Numan yumuşak bir ses tonuyla "evet dinliyorum." dedi sesi sabır dilenir gibi çıkıyordu.

Telefonumdan Okşan'ın sevgilisinin soyadını buldum. 'Mert Yara'

Ne biçim bir birleşimdi bu Yar** gibi aslında bu soyadı ona yakışırdı. Nasıl olsa şerefsizdi.

Numan'a döndüm "Numan, senden birinin şu an nerede olduğunu öğrenmeni istiyorum benim için çok önemli." diyerek ikna edici bir tonla konuştum.

Numan kaşlarını kaldırdı "oldu prenses hanım başka bir arzunuz var mı?"

Kafamı aşağıya eğerek yutkundum polis karakoluna gelmişken bunu sormasam olmazdı.

"Aslında var."

Numan derin bir iç çekti "ey Allah'ım bugün benim sınanma günüm mü?"

Pat diye "hakkımda bir kaybolma ihbarı var mı diye merak ediyorum." dedim.

Numan şaşkınca kaşlarını kaldırdı. "Neden böyle bir şey istiyorsun."

Gözlerimin dolmasına izin vermedim. "Sadece bir beklenti..." diye fısıldadım.

Yorgunca telefonunu eline aldı Numan, söylediğimi fazla sorgulamadı.

"Soyadın neydi Deren?"

"Akhan." diye mırıldandım.

O adamın soyadını taşımak bazen üstüme yapışmış bir leke gibi geliyordu bana. Bizi bırakan adamdan tek kalan soyadıydı ve ben onu bile kendime yakıştıramıyordum.

Anne o neden yok? Bugün babalar günü, babam çizdiğim resmi görmek istemiyor mu?

Kızım baban artık yok! Unut onu lütfen. Deren, lütfen güzel kızım. Yoksa canın daha çok yanar!