Monaco boy

In gedachte

De volgende ochtend is Jean al vroeg wakker. Eigenlijk heeft ze best weinig geslapen. Ze blijft maar denken aan het moment dat Charles haar hand vastpakte. Het geeft haar een heel apart gevoel in haar buik. Een gevoel waar ze heel blij van wordt en er meer van wilt voelen. Dan besluit ze te kijken hoe laat het eigenlijk is. Jean pakt haar telefoon en ziet dat het 6 uur in de ochtend is. Dan ziet ze dat ze ook een appje heeft van een nummer. Ze opent het en merkt al snel dat het van Charles is. Gelijk komt dat hele fijne en aparte gevoel weer terug in haar buik. In het appje staat dat hij het heel leuk vond en of ze vandaag weer kan afspreken bij dat ene strandje van gisteren. Jean voelt dat ze begint te blozen en antwoord snel met: 'ja'. Charles antwoord al snel terug of rond 1 uur een mooie tijd is. Jean vind het eigenlijk een beetje laat, maar toch accepteert ze het. Dan kan ze daarvoor tenminste toch nog iets van huishoudelijke klusjes doen. 

Jean ligt nog een uurtje in bed en besluit dan toch om op te staan. Ze frist zichzelf weer op en gaat naar beneden voor het ontbijt. En als haar vader naar beneden komt staat het ontbijt net klaar. Haar vader is natuurlijk benieuwd hoe het was gisteren en Jean vertelt er maar wat graag over. Hij lacht en is enorm blij dat haar dochter gelukkig is. Dan staat haar vader op, geeft Jean een knuffel en vertrekt naar werk. Jean maakt de tafel leeg en haalt nog even een stofzuiger door het huis. Dan kleed ze zich nog even snel om en ploft dan neer op de bank. Ze kijkt naar de klok, tis pas 11 uur. Dan besluit ze toch maar even tv te gaan kijken. 

Dan is het eindelijk tijd dat Jean kan gaan, zonder dat ze belachelijk vroeg bij dat strandje is. Ze pakt haar sleutels en gaat onderweg naar het strandje. Als ze daar aankomt ziet ze dat Charles er nog niet is, maar ja het is dan ook nog geen 1 uur. Jean besluit te wachten en staart naar de horizon, net zoals ze gisteren samen deden. Dan word ze van achteraf omhelst en Jean valt van schrik precies in zijn armen. Jean kijkt recht in het gezicht van Charles. Ze ziet zijn mooie ogen en glimlach. Ze begint te blozen en Charles geeft haar nogmaals een knuffel, maar dan vanaf de voorkant. Ze gaan weer samen zitten en besluiten net als gisteren samen naar de horizon te kijken. Ondertussen praten ze nog wat over elkaar en leren ze elkaar ook steeds beter kennen. Dan valt er een stilte en kijken ze zwijgend voor zich uit. Dan voelt Jean iets op haar hand. Een beetje angstig kijkt ze naar haar hand om te kijken wat erop zit. Ze ziet dat de hand van Charles langzaam is bewogen naar haar hand en dat elkaars vingers elkaar nu raken. Jean kijkt naar Charles en Charles kijkt terug naar haar. Jean krijgt een ontzettend warm gevoel en begint enorm erg te blozen.