Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
⎊
❝ 2008 ᵕ̈
TONY
Şarkı sesinin kısılması ile kafamı çevirip kapıya baktım. Eliza yüzünde bir gülümseme ile kollarını açıp bana doğru ilerleyince elimdeki aletleri bırakıp ellerimi havluya sildim. "Bugün dünyanın en güzel günüydü!" Diye bağırdığında kaşlarım istemsizce çatıldı. Hızla bana yaklaşıp kollarını sardı. Eliza ile sarılmak kesinlikle en sevdiğim aktivite.
"Neden biliyor musun? Bütün derslerde uyumama izin verdiler ve Pepper'a iki saat yalvardıktan sonra beni erkenden almaya karar verdi. Aslında vermedi. Onu manipüle etmek için çok zaman harcadım." İşte. Bu Eliza. Kesinlikle bana çekmediği aşikardı. Derslerden nefret etmek elbette, ben de ediyordum fakat onlarda uyumak: hayır. Kesinlikle çoğu şeyi bana benzemiyordu. Hatta yüzü bile.
Çocuk iki kişiyle yapılır. Benim genlerim nerde?
Gerçi 4 yaşından başlayıp tüm hayatı boyunca teknoloji ile ilgilenip her baktığında pişman olacağı şeyler görmesini istemezdim. Yani bir nevi.. benim gibi olmasını. Yaşayacağı pişmanlık ve acıdansa tüm bu teknoloji veya dahilik olaylarından uzak durmasını tercih ederim.
"Ayrıca-" diyerek konuşmaya devam etmeden önce masa altından bir sandalye çıkartıp hemen önüme oturdu. "Bugün Aaron ile konuştuk ve proje ödevimiz için tarih belirlemeye çalıştık. Tarih belirlemek bu kadar zor olmamalı." Kafamı sallayarak masada duran havluyu tekrar aldım ve elimde kalan kiri temizlemeye başladım. "Ve sonuç olarak bugünü seçmeye karar verdik." İstemsizce başımla birlikte kaşlarım kalktı.
"Bugün mü?" Onu tekrarlamam ile birlikte kafasını salladı. Tamam, öncelikle bu ilk defa oluyor ve şu an rahatsızlıktan da öte bir duygu hissediyorum. "Evet, baba. O kadar da büyük bir mesela değil. Buraya gelecek proje hakkında-" Lütfen, lütfen lütfen duyma yetim şu an kapansın, kulaklarım alınsın. Hayır hazır değilim. Tanrı aşkına bu çocuk bem çocuğum! Ne ara 15 yıl oldu ve erkekler ile görüşme yaşına geldi?
Kızlarla görüşmeye ondan daha önce başlamış olma gerçeğim kafama dank ettiğinde derin bir nefes aldım. Ne diyeceğim? Hayır mı? Asla olmaz. Onun yaşındayken yaptığım şeyleri yapmadığı için dua bile etmeli, Kiliselerde ayinlere katılmalıydım.
Evet dersen bu sefer benim içim içimi yiyecekti. Katlanılmaz bir durum. Nazikçe söylesem? "Bu akşam evde yokum, Ander yarın gelsin." Bu sefer onun kaşları çatıldı. Cevabımdan mutlu olmadığı çok belliydi. Dudakları büzüldü ve bakışlarını benden uzaklaştırdı. "İsmi Aaron. Ayrıca sen nereye gidiyorsun?" Sorgular bir şekilde yüzüme baktı. Kendi çocuğum yüzünden tedirgin oluyor olamam.
"Bir davete gideceğim ve kesinlikle geç geleceğim bu yüzden gelemez." Eliza ayağı kalkıp ayağı ile sandalyeyi masanın altına ittirdi. "Pepper evde olacak ve ayrıca çoktan davet ettim. Ve onunla bir şey yapmayacağım, eğer merak ettiğin ve şüphelendiğin buysa." Arkasını dönüp giderken tavır aldığı belliydi. Onu üzmüş müydüm? Of. "Eliza!" Sırf dursun diye arkasından nazik bir ses tonu ile seslendim ama durmadı. Elbette durmaz. Benden nefret edecek.
