MALEFACTOR ✓

31

Merhabaaa, çok uzun zaman oldu ve sizi o kadar özledim ki anlatamam... Çok şey yazmak istiyorum ama olduğunca kısa tutacağım. Her şey için teşekkür ederim, yaptığınız yorumlar, bunca zaman hala beklemeniz, bu kitabı özel bir şekilde sevmeniz, paylaşmanız... Tüm bunlar için çok teşekkür ederim. Eskisi kadar aktif değil, çoğu okuyucu bırakmış olsa dahi gerçekten önemsediğim tek şey yorumlar oluyor çünkü bu kitap benim için çok özel ve bir noktada size dokunuyorsa ne mutlu bana. LÜTFEN GÖRÜŞLERİNİZİ HER ZAMAN YAZINIZ.

Uzun zaman oldu, normalde 10kya tamamlamaya çalışıyordum çok iyi bir şekilde beklediğinizin karşılığını verecektim ama bölüm silindi, bu yüzden en baştan yazmak zorunda kaldım. Hevesim gittiği için uzun bir bölümde olmadı ve değiştirmek zorunda kaldım ama hemen diğer bölümü yazmaya kaçacağım siz burayı okurken....

Umarım paslanmamışımdır, fazla uzatmadan sizi seviyorum, iyi okumalar diliyorummm ve jungkook'un hayatına yavaştan dalıyoruzzz.

🤯🤯🤯

!!!

-

flasback

"Abi! Hadi saklambaç oynayalım!" Küçük kız, heyecanla bir ileri bir geri koşuşturuyordu abisinin odasında. "Ama önce taş-kağıt-makas! sonra kaybeden saymaya başlar!"

Çok bağırıyordu, heyecanlı küçük. Bu diğerini rahatsız ediyor olsada onu çok sevdiğinden umursamayacaktı bu yüksek sesli küçüğü. Okuduğu kitabını dikkatlice kapattı ve kenara düzenli bir şekilde bıraktı.

"Pekala... Oynayalım bakalım."

Aslında bugün garip hissediyordu, hiçte oyun havası yoktu. Sadece kitabını okumak ve uyumak ya da bir ceset gibi yatmak istiyordu.

Bu onun pek içinde bulunduğu bir ruh hali değildi o yüzden kendi de anlam vermezken, bugün için kötü bir şey bekliyordu.

Kötü bir olay.

Derin bir nefesten sonra kendine gelmeye çalıştı ve kocaman gülümseyip ışıl ışıl gözleri ile küçük kardeşini izledi ve şeytani bir kahkaha ile onun burnunu sıktı.

"Yapma!" Huysuzdu küçüğü, tam bir şımarık cadozdu ama jungkook'un en sevdiği şeydi.

"Tamam tamam, başla." Dedi, içinden ise tüm hareketlerini ezbere biliyorum, beni yenemezsin diye geçirmişti ve tam da öyle oldu.

Küçük kız makas yaparken, jungkook taş yapmıştı.

"Hile yaptın!"

"Hayır miniğim," saçlarını okşayıp, yanağını öptü önce. "git ve 100'e kadar say." sonrasında onu nazikçe ittirdi sırtından. Küçük kız, söylenerek saymaya giderken, jungkook önünde ki büyük dolabın en üst bölmesine nasıl çıkabileceğini hesaplıyordu.

Zeki ve kurnaz bir çocuktu, aynı zamanda fazla çevikti ve tırmanma işlerinde çok iyiydi, bu yüzden başarması pek uzun sürmedi, küçük kardeşi hala saymaya devam ediyordu. 67,68,69 ve 70.

Bazı zamanlar, yapılan eylemlerin iyi olduğunu, iyi sonuçlar getireceğini düşünürdü insan, bunu hesaplardı ama o gün için, jungkook o dolaba girmenin en büyük hatası olduğunu söylüyordu.