The Arrange Marriage (FAAM)

Chapter 33

Few days later ay pinagpasyahan na namin na ilibing Ang aming anak. She’s a girl and I named her, Imelda Atalia Marcos.

Her first name was suggested by Mama meldy, to give honor to her great grand-daugther. I also named her Atalia because it was too close to my name which is Althea.

Bago inilibing Ang aming anak ay pinagpasyahan naming lahat na ibigay muna Ang hustisya na kailangan Niya. Dapat ay makulong at managot Ang dapat managot sa lahat Ng nangyari.

Flashback

“Guilty!..” the judge said

Ang Sarap sa Tenga ng mga salitang iyon. Nakulong man si James ngunit Hindi pa nawawala sa isipan ko Ang mga sinabi Niya dahil Hindi pa nakukulong Ang boss Niya.

“The case is solved! Congratulations Mr. And Mrs. Marcos. Please accept my deepest sympathy for your lost… I know she’s smiling in heaven, she deserved the justice that she needs.. ”  The lawyer said

Sandro and I just nod.

Lumuluha Ang Mata ko. Sobrang sakit sa dibdib Ang mawalan Ng anak.

“Sands..” I said holding his hand

He didn’t give care about it. I know he still can’t accept what had happened. Alam Kong ramdam Niya din Ang nararamdaman ko Lalo na't Hindi yon dapat nangyari Kung sumunod lamang ako sa kanya.

“Bunso…” Sabi ni kuya dylan at bigla Naman akong napalingon

“Kuya…” I said na lumuluha Ang Mata. Agad ko din namang niyakap Ang aking kuya.

“Kuya, Ang Sakit sakit…. “ Sabi ko

“Bunso, Tama na… Umalis na tayo papuntang US, Huwag mo nang ipilit Ang sarili mo.” Kuya said

“P-pero…” Sabi ko

“Bunso, wag mo nang pahirapan pa Ang sarili mo. Hindi dapat ganito Ang nararamdaman mo eh, dapat eni-enjoy mo Ang buhay mo! Bata kapa!” Sabi ni kuya

Back to Reality

Napaisip-isip ako …

Baka Tama nga si kuya, baka Hindi talaga kami ni Sandro Ang para sa isa't-isa.

Pareho Lang din Naman kami Ang kawawa kapag ipapatuloy namin Ang aming relasyon. Para Fair, kailangan na naming maghiwalay para maging masaya sa buhay.

--

Nasa cementeryo kami ngayon. Pareho kaming naka Tayo ni Sandro sa harapan Ng libingan Ng anak namin.

Sobrang lungkot Ang nadarama Ng puso ko. Hindi ko manlang na iparamdam Ang pamamahal Ng isang Ina sa kanya. Hindi ko manlang nakita o nahawakan siyang buhay. Hindi ko manlang narinig Ang boses Niya kapag umiiyak.

 

Inner me: Anak, pagpasensyahan mo na si mama ha! Wag kang mag-alala hinding Hindi ka makakalimutan ni mama.

Pagkatapos Ng ilang minuto ay umalis na kaming dalawa ni sandro. Papa-uwi sa bahay ay Hindi parin kami nag-uusap.

“I'm sorry…” Sabi ko

Hindi Niya ako pinansin. Bumalik nanaman kami sa dati Yung tipong Hindi nag-uusap at parang may mga sariling Mundo. Nakakalungkot…

Sa sitwasyon na Ito, Tama nga si kuya. Kailangan ko nang umalis para ayusin Ang sarili ko at mamuhay Ng masaya. Sa paraan din na Ito ay makakakita din si Sandro Ng babaeng mamahalin Niya at magiging masaya siya sa buhay Niya.

To be Continued…

PLEASE DON’T FORGET TO VOTE THAT WOULD BE A VERY BIG HELP!

THANK YOU 😘