Hyunjin nie mogąc zasnąć wiercił się obok ciebie na łóżku, przez co powoli zaczęłaś tracić cierpliwość.
-Zamknij oczy..-szepnęłaś do niego, przesuwając dłoń, by podrapać go po plecach. Byłaś gotowa spróbować wszystkiego, by pomóc mu w końcu usnąć.
Ciało Hyunjina rozluźniło się pod twoim dotykiem i ułożył się w wygodniejszej pozycji.
-Co ty robisz?-zapytał, zdając sobie sprawę, że się obudziłaś.
Wciąż drapiąc go po plecach, odchrząknęłaś i podniosłaś się delikatnie.
-Pomagam ci zasnąć, jutro nie będziesz kontaktował, jeśli będziesz zmęczony..
-Nie musisz tego robić..-wyszeptał, martwiąc się o to, że przez niego nie śpisz.-mogę pójść na kanapę, jeśli odpoczywasz (Y/n)..
-Jest okej.-powtórzyłaś, utrzymując miły i cichy ton. Skupiłaś się na swojej dłoni, drapiącej jego plecy.-mogę odpocząć, kiedy wiem, że ty też odpoczywasz obok mnie.
-Rób tak dalej... to nie potrwa długo.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
SEUNGMIN
Twój uśmiech poszerzył się, gdy Seungmin otworzył ramiona i zaprosił cię, abyś położyła się obok niego, robiąc tym samym miejsce na kanapie dla was dwóch.
-Jak ci minął dzień?-zapytałaś, przeczesując dłonią jego włosy, gdy wygodnie ułożyłaś się u boku Seungmina.
Uśmiechnął się do ciebie słabo.
-Stresująco..-to wszystko, co mógł powiedzieć, wyczerpany po wielu godzinach spędzonych w wytwórni.
Twoja dłoń przesunęła się po jego plecach, gdy tylko się odezwał, drapiąc miejsca, w których zwykle odczuwał napięcie.
-Przykro mi, że praca była do niczego.-powiedziałaś, patrząc mu w oczy.
-Nieważne.-zapewnił, przesuwając plecy w ślad za twoją ręką.-cieszę się, że jestem teraz z tobą w domu.
-Zaopiekuję się tobą.-zapewniłaś, robiąc dokładnie to samo, gdy poczułaś, jak zaczął się rozluźniać.-możesz już zapomnieć o całym stresie jaki odczuwasz.
