Thriving Standard

32

"Maman! Réveillez-vous! Monsieur Soleil est déjà levé!"

Nagising ako dahil sa pagyuyugyog ng anim na kamay sa balikat at mukha ko. I slowly opened my eyes, bumungad ang tatlo kong anak na nakangiti sa akin. At imbes na magalit sa kanila dahil late akong natulog kagabi dahil sa rami ng trabaho ko ay hinila ko pa sila para mayakap.

"Mommy! It's already nine in the morning!" Verina said.

"But I am still sleepy." pangtritrip ko sa kanila.

"But we're also hungry, Mommy." mahinahong saad ng isang anak kong lalaki.

"You're always hungry, Jealoux." His twin, Jaxon shrugged.

"Shh! Quiet na kayong dalawa diyan! Umagang-umaga ang ingay niyo!" Verina made them stopped fighting.

Nakakatuwa nga lang dahil noon ay palaiyak lang ang anak kong si Verina. But now, she never even cried! Hindi ko alam kung anong klaseng tao siya. She snobs anyone and always acts strong and cold infront of everybody.

While my twin sons, they are both the opposite. Jaxon was the quiet one, strikto, at parang palaging galit. Samantalang si Jealoux naman, ang bunso na walang ginawa kundi mangtrip ng tao. He can talk all day and laugh all day.

Minsan nga ay pumapasok na lang sila Jax at Verina sa kwarto nila para makaalis sa ingay.

"Jealoux, I'm warning you. Don't talk today, just for today," Verina faced his brother. "Please. Kakain tayo."

Ngumiwi si Jealoux. "Arte mo naman. Magsasalita lang ayaw mo pa!"

"Mooommmmmy!" Galit na sigaw ni Verina. Parang nagtitimpi na.

"O, tama na, 'wag na kayong mag-away. Let's eat." Naabutan ko silang nagduduruan roon sa kusina.

"Another day, another migraine." I heard a deep sighed from Jaxon.

Napailing-iling na lang ako dahil sa nga ugali nila. Hindi talaga magkasundo.

Nalaman ko na lang na buntis ako noong makarating kami ni Verina dito sa Paris. Hindi ko pa sana malalaman kung hindi lang ako hinimatay. My whole pregnancy with the twins was so hard. Mabuti na lang at binibisita ako minsan ng kapatid ko.

Of course! Paanong hindi ako mabubuntis! E hindi niya tinatanggal! At ang loko nakadalawa pa!

No one in our family knows where I am except for my sister. Ayoko namang sumama kay dad at ganon din kay Joax. Marahil madali akong nagdesisyon, but it was for the better lalo na nang malaman kong kumalat na ito at muntik ng nasira ang iniingatan nilang pangalan.

"Bilisan niyo na at baka malate pa kayo." Paalala ko sa kanila dahil may pasok sila.

Ngumunguyang tumingin si Verina sa akin. "Malapit na pong matapos 'yong pasok namin."

"True!" Sumingit na naman si Jealoux.

"Hindi ko 'yon makakalimutan anak." I smiled at her. "I already booked a flight to Amsterdam!"

Every vacation kasi at nag-ouout of country din kami. Verina was already 8, ang twins naman ay 7. I could handle them now dahil wala na akong binubuhat.

"Oh bakit tahimik kayo?" Natigilan ako sa pagsasalita.

Napakamot sa ulo si Jax. "About that mom... uhm..."