Liyakat

Bölüm 5 : Aldatmak

Yıldızımı parlatmayı unutmayın. ✨
İyi okumalar aşklar 🥰.

--------------------------------------------------------------------------------------------

30 Mart 2016
Annemi bugün ilk kez ağlarken gördüm. Bana neden ağladığını söylemedi. Saatin geç olduğunu ve yatmam gerektiğini söyleyerek zorla odama gönderdi. Annem için endişelendiğimden uyuyamamıştım.

Saat ilerlediğinde babam eve geldi. Babam zaten sürekli geç gelirdi. Onu zar zor görürdüm. Anneme sorduğumdaysa bana cevap vermiyordu.

İçeriden çok büyük gürültüler gelmeye başlayınca odamdan sessizce çıkıp merdivenlerin oraya geldim. Beni görmemeleri için kenarda durdum. Babam anneme bağırıyordu annemse ağlıyordu. Neden kavga ettiklerini anlayamamıştım. Ana sonunda annem babama "Sen beni aldattın." diye bağırdı.

Aldatmak ne demek günlük. Bu kelimeyi daha önce duymamıştım. Babam merdivenden çıkarken beni görmüştü. Gülümseyerek yanıma geldi. Yüzümü okşadı. Beni kucağına alıp odama götürdü. Saçlarımı okşayarak uyuttu beni. İlk kez böyle uyuttu beni. Normal aileler böyle mi uyuturdu?

Kumsal ile birlikte odamızın olduğu koridora geldiğimizde hiç de yabancı olmayan yüzlerle karşılaştık. Gerçekten onca saat burada mı beklemişlerdi? Sırf sinir oldukları insanların çevresindeki insanlarla konuşmak için bu kadar saat beklemek normal bir davranış değil. Gerçi onlar zaten normal değiller beklentiyi fazla yukarıya çıkarmamak lazım.

"Merhaba asansördeki kız. Ne büyük tesadüf değil mi burada karşılaşmamız?"

Kaşlarımı kaldırıp sorgular bir ifade ile yüzlerine baktım.

"Odalarımız aynı katta bile değil Serdar ne tesadüfünden bahsediyorsun?"

Kumsal alaycı bir tavır takındı.

"Gerçekten onca saat odaya gelmemizi beklemiş olamazsın."

İsminin Serdar olduğunu öğrendiğim çocuk bozguna uğramış ve sinirli bir şekilde Kumsal'a baktı.

"Sana da merhaba Kumsal. Görememişim malum boyun bu kadar kısa olunca."

Yüzümü buruşturdum. Gerçekten hala boy şakalarının komik olduğunu düşünen bir kesim mi var? İnsanların değiştiremedikleri özellikleri ile dalga geçmek onlara ne kazandırıyor ki? Kendilerini küçük düşürmekten başka bir işe yaramıyor.

"Sana da merhaba asansördeki tacizci. Asansör yetmedi sanırım? Odamıza kadar geldiğine göre."

Çocuk ağzını açıp konuşacakken Kumsal kahkaha atmaya başladı. Gece gece koridorda kahkaha atıyordu.

"Şimdi izninizle odamıza gireceğiz."

Onları bir nevi itip odanın kapısını açtım. Kumsal hala gülmeye devam ederken içeriye girdi. Kapıyı kapatıp ayakkabıları çıkarttım. Terliklerimi giyerken Kumsal konuştu :

"Kızım sen neymişsin be. Gerçekten içinde bir mahalle kekosu çıkacak hissediyorum."

Ona gülerek cevap verdim. Saate baktığımda artık gece yarısı olduğunu gördüm. Hem yol yorgunuydum hem de yeni insanlarla tanışmak beni fazlasıyla bitik bir hale getirmişti.

"Ben artık odama gidiyorum. Yarın yapmam gereken çok fazla şey var. İşlerimi hallettikten sonra haberleşiriz."

"Sana numaramı vereyim. Haberleşmemiz daha kolay olur."

Telefonumu açtım. Kendi numarasını girdi ve çaldırdı. Numarasını kaydedip odama doğru yol aldım. Neyse ki farklı bir ortama girdiğimde uyuyamama gibi bir sorunum yoktu. Yoksa bu gece gerçekten çok zor geçerdi.