Liyakat

Bölüm 4 : Aile

Yıldızımı parlatmayı unutmayın. ✨
İyi okumalar aşklar 🥰.

--------------------------------------------------------------------------------------------

Aile ne demekti? Nasıl aile olabilirdik? Küçükken ilk öğrendiğim kavramlardan birisi aileydi. Hiçbir zaman aile olmak nasıl bir şey bilmedim. Sanırım insanlar sahip olamadığı şeyleri daha hızlı öğreniyordu. Aile sıcaklığı hissetmedim belki ama her ihtiyacım karşılanıyordu. Bu yüzden aileme minnettarım. Peki aileler birbirlerinden bir şey gizler miydi? Ebeveyn neden bir şey gizlerdi? Çocuklarının mutluluğu bozmamak için mi saklardı? Yoksa kendi menfaatleri için mi saklarlardı?

Sadece düşünüyordum. Annem neden öyle konuşmuştu benimle? Derin nefes aldım.

''Bir şey mi oldu?''

''Efendim?''

Şaşkınlıkla ona döndüm.

''Seslendim ama cevap vermedin. İyi misin?''

O an gözlerimin dolduğunu bile fark etmemiştim. Gözümden bir yaş firar edince hemen önüme döndüm. Elimin tersiyle gözyaşımı sildim. Şansıma asansörün açılma sesi gelince hızlıca dışarıya çıktım. Birisinin beni ağlarken görmesinden nefret ediyordum. Hem neden ağlıyordum ki? Derin nefes alıp yürümeye devam ettim. Kafamı yukarıya kaldırırsam gözyaşlarımın firar edeceğini biliyordum. Yere bakarak adımlarken kolumun tutulmasıyla oraya döndüm.

''Benim odama gelmek ister misin?''

Şaşkınlıkla suratına bakakaldım. O da bir süre durduktan sonra ne dediğini yeni anlamış gibi suratıma baktı.

''Yani yanlış düşünme öyle söylemek istemedim. Odama gelmen lazım ama.''

Gerçekten konuştukça batıyordu. Artık nasıl bakıyorsam derin nefes alıp tekrardan konuşmaya başladı.

''Asansördeki çocukları hatırlıyorsun değil mi?''

''Evet.''

''O çocuklar şu anda sizin odanın önünde.''

Kafamı yavaşça odaların olduğu tarafa çevirdim. Cidden iki çocukta oradaydı. Ne istiyorlar ki?

''Rahatsız edecekler belli. Şu an kovsam bile yine gelirler. O yüzden istersen uğraşmadan direkt bizim odaya gidelim. Kumsal ve Emir de gelecek zaten.''

Biraz düşündüm. O çocuklarla uğraşmak istemiyordum. Kafamı salladım. Birlikte asansörlerin olduğu koridora geçtik. Erkek yurdunu ve kız yurdunu ayıran koridor buradaydı. Erkeklerin yurduna geçtiğimizde biraz ilerledikten sonra bir odanın önünde durduk. Akın şifreyi girip kapıyı açtı. Geçmem için yana kaydı. İçeriye geçip ayakkabılarımızı çıkarttık.

''Rahatına bak. Kahve içer misin?''

''Olur.''

''Nasıl istersin?''

''Sütlü.''

''Kahve dediğin sütsüz içilir. Ama yine de istediğin gibi yapacağım.''

''Bu saatte sütsüz kahve içersem sabaha kadar ayakta kalırım.''

Odanın içerisine ilerledim ve koltuğa oturdum. Odaları düzenliydi. Bu yüzden iç açıcı görünüyordu.

''O zaman sana bir ara benim özel tarifimi yapmak isterim.''

''Özel tarifin mi?''

''Evet. Kahve yapmayı çok severim o yüzden kendimce bir şeyler uydurduğum zamanlarda bulmuştum.''